Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
«Για να είμαι ειλικρινής, είναι η πρώτη φορά που το ακούω γιατί μίλησα με τον κ. Λουκασένκο δύο φορές πρόσφατα και δεν μου το είπε ποτέ, ούτε μια υπόδειξη. Αλλά μάλλον μπορεί να το κάνει. Αν και δεν υπάρχει τίποτα καλό σε αυτό και σίγουρα θα του μιλήσω για αυτό το θέμα, εκτός κι αν το είπε πάνω στην ένταση της στιγμής… Φυσικά, θεωρητικά, ο Λουκασένκο, ως πρόεδρος μιας χώρας διέλευσης, μπορεί να εκδώσει εντολή περικοπής από τις παραδόσεις μας στην Ευρώπη, παρόλο που θα παραβιάσει τη σύμβαση μεταφοράς μας. Ελπίζω να μην καταλήξει σε αυτό».
Αυτό δεν είναι «5D σκάκι» ή κάποιο λεγόμενο «πονηρό σχέδιο», αλλά μια από τις τυπικά ειλικρινείς παρατηρήσεις του Πούτιν για ευαίσθητα θέματα. Ανησυχεί ειλικρινά για όσα είπε ο ομόλογός του, ειδικά επειδή δεν ενημερώθηκε εκ των προτέρων, παρά το γεγονός ότι μίλησε πρόσφατα δύο φορές με τον Λουκασένκο. Ο Πούτιν αφήνει να εννοηθεί πως ο Λευκορώσος ηγέτης είτε είπε κάτι που δεν εννοούσε λόγω της χαρακτηριστικής παρορμητικότητάς του ή ότι μπορεί ακόμη και να προσπαθεί να πιέσει τη Ρωσία να πάρει το μέρος του εναντίον της Πολωνίας και της ΕΕ.
Η μεταναστευτική κρίση της Ανατολικής Ευρώπης οφείλει την προέλευσή της στους πολέμους της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εναντίον των μουσουλμανικών χωρών που δημιούργησαν τις συνθήκες για εκατομμύρια ανθρώπους να θέλουν να διαφύγουν στην ΕΕ για οικονομικούς λόγους. Οι υπό την ηγεσία της Πολωνίας κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας τον περασμένο χρόνο επιδείνωσαν την κατάσταση σε αυτήν την στοχευμένη πρώην Σοβιετική Δημοκρατία και κατέστησαν πολιτικά αδύνατη για την ηγεσία της να συνεχίσει να δαπανά εθελοντικά τους πόρους για την προστασία της ΕΕ από την παράνομη μετανάστευση όπως έκανε νωρίτερα.
Αυτός ο τοξικός συνδυασμός προκάλεσε την τελευταία Μεταναστευτική Κρίση, την οποία η πολωνική κυβέρνηση εκμεταλλεύεται επίσης για πολιτικούς λόγους ιδιοτελούς συμφέροντος που σχετίζονται με την πρόκληση μεγαλύτερης κρίσης Ανατολής-Δύσης προκειμένου να σαμποτάρει την αρχόμενη προσέγγιση Ρωσίας-ΗΠΑ. Ωστόσο, ο πολωνικός λαός είναι αθώος και του αξίζει να προστατευθεί από την απειλή που θέτουν οι παράνομοι μετανάστες που εισβάλλουν στη χώρα του. Όλα αυτά κάνουν τα τελευταία γεγονότα πολύ περίπλοκα.
Όπως και να έχει, δεν πρέπει να υπάρχει ασάφεια σχετικά με τη σχέση Πούτιν και Λουκασένκο. Αν και υπάρχει ασυμμετρία στις δυνατότητες των χωρών τους, εξακολουθούν να προσπαθούν να αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον ως ίσο από όλες τις απόψεις, προκειμένου να δώσουν ένα θετικό παράδειγμα σε όλο τον υπόλοιπο μετασοβιετικό χώρο. Ο Λουκασένκο εξακολουθεί να είναι πολύ ανεξάρτητος άνθρωπος του εαυτού του, κάτι που έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν μέσω της ενίοτε σκληρής κριτικής του στη Ρωσία, ειδικά πριν από την περσινή κρίση αλλαγής καθεστώτος.
Κατανοώντας καλά τη σημασία της χώρας του για τη Ρωσία με την έννοια της ασφάλειας να λειτουργεί ως φυσικός φραγμός με το ΝΑΤΟ, ο Λουκασένκο προσπάθησε έκτοτε να ξεγελάσει τον Πούτιν ώστε να τον υποστηρίξει με τρόπους που κινδυνεύουν να φέρουν το «μεγάλο αδερφό» της Λευκορωσίας σε σύγκρουση με τη Δύση. Η τελευταία του απειλή για διακοπή της παροχής ρωσικού φυσικού αερίου στη Δύση μπορεί να ερμηνευθεί με τέτοιο τρόπο. Ο Λευκορώσος ηγέτης ήθελε ο Πούτιν να αισθάνεται πιεσμένος να τον υποστηρίξει για χάρη του «να σώσει το πρόσωπο» και «να κρατήσει τα προσχήματα».
Ο Ρώσος ηγέτης, ωστόσο, δεν είχε τίποτα από αυτά. Στην πραγματικότητα, φαίνεται ξεκάθαρα προσβεβλημένος που ο Λουκασένκο θα εξέφραζε μια τέτοια απειλή, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η αφήγηση για τον πόλεμο πληροφοριών των Δυτικών Μέσων Ενημέρωσης είναι να παριστάνουν τη σχέση τους ως προστάτη-μαριονέτας. Με άλλα λόγια, ο Λουκασένκο χειραγωγούσε σκόπιμα την πολιτικά ρωσοφοβική προπαγάνδα για να πιέσει τον Πούτιν για ιδιοτελείς και πολύ επικίνδυνους γεωπολιτικά λόγους. Δεν είναι περίεργο που ο Πούτιν είναι τόσο αναστατωμένος.
Αυτό δε σημαίνει ότι οι προσωπικές τους σχέσεις, πόσο μάλλον οι στρατηγικές των χωρών τους, θα επιδεινωθούν αμετάκλητα από την πρόκληση του Λουκασένκο. Απλώς ο Λευκορώσος ηγέτης επέστρεψε στα παλιά του κόλπα να προσπαθεί να παίξει την Ανατολή εναντίον της Δύσης με την ελπίδα πως μπορεί να εκμεταλλευτεί την κατάσταση προς όφελός του (και ενδεχομένως και της Πολωνίας από την οπτική γωνία της Βαρσοβίας, λαμβάνοντας υπόψη τα παρόμοια κόλπα infowar κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης ).
Η Λευκορωσία και η Πολωνία είναι «απατεώνες» απέναντι στους Ρώσους και Αμερικανούς προστάτες τους με την έννοια πως κάνουν ανεξάρτητα πράγματα που έχουν στόχο να προκαλέσουν τα «μεγάλα αδέρφια» τους να πάρουν πιο ενεργά το μέρος τους με σκοπό να καταλύσουν μια μεγαλύτερη κρίση που στοχεύουν στη συνέχεια να εκμεταλλευτούν. Το Μινσκ θέλει η Μόσχα να εξαναγκάσει τη Δύση να άρει τις κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας, ενώ η Βαρσοβία θέλει η Ουάσιγκτον να παγώσει –αν όχι να αντιστρέψει– τον αρχικό στρατηγικό της διάλογο με το Κρεμλίνο.
Ούτε η Λευκορωσία ούτε η Πολωνία είναι «μαριονέτες» της Ρωσίας ή των ΗΠΑ σε αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο, παρόλο που είναι αμοιβαίοι αμυντικοί σύμμαχοί τους. Η μεταναστευτική κρίση της Ανατολικής Ευρώπης δείχνει πώς οι περιφερειακές χώρες μπορούν να χειραγωγήσουν την εξέλιξη των γεγονότων και τις αφηγήσεις τους για ιδιοτελείς λόγους που συμβαίνουν ακόμη και με έξοδα των δικών τους προστάτων. Αυτή είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη τάση που πρέπει να περιοριστεί το συντομότερο δυνατό, για να μην ξεφύγει περαιτέρω από τον έλεγχο και να προκαλέσει μια μεγαλύτερη σύγκρουση λόγω εσφαλμένων υπολογισμών.