Southfront.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Όλες αυτές οι ενέργειες είχαν έναν κοινό απώτερο στόχο και στόχευαν στον εξαναγκασμό παραχωρήσεων από τη Μόσχα σε θέματα των συμφωνιών του Μινσκ, του καθεστώτος της Κριμαίας και της διαμετακόμισης φυσικού αερίου, ιδίως λαμβάνοντας υπόψη το Nord Stream 2.
Ορισμένοι Ουκρανοί ειδικοί προειδοποίησαν για τον κίνδυνο αυτού του σχεδίου, επειδή στην πραγματικότητα, υπήρχαν πολλοί κίνδυνοι για την Ουκρανία δίχως σχεδόν καθόλου αντεπιχειρήματα σε περίπτωση επιθετικής αντίδρασης από το Κρεμλίνο.
Προς το παρόν, μπορούμε να παρατηρήσουμε πως η κατάσταση στον ενεργειακό τομέα ακολουθεί το χειρότερο σενάριο για το Κίεβο. Την 1η Νοεμβρίου, η Ρωσία ανέστειλε τις εξαγωγές άνθρακα στην Ουκρανία, κάτι που μπορεί να θεωρηθεί κάτι παραπάνω από καταθλιπτικές ειδήσεις για τη χώρα στο πλαίσιο της ενεργειακής κρίσης στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με τα στατιστικά του Υπουργείου Ενέργειας της Ουκρανίας, μέχρι τις 10 Οκτωβρίου, τα αποθέματα άνθρακα στις αποθήκες των θερμοηλεκτρικών σταθμών υπολογίστηκαν σε 623,7 χιλιάδες τόνους που καλύπτουν τις ανάγκες για μόλις 7-10 ημέρες εργασίας. Η ζήτηση για ηλεκτρική ενέργεια είναι συνδεδεμένη με τη θερμοκρασία και θα συνεχίσει να αυξάνεται λόγω του ερχόμενου χειμώνα. Η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας έχει ήδη αυξηθεί κατά 2,8% στις 408 εκατ. κιλοβατώρες, όπως ανέφερε το υπουργείο Ενέργειας.
Την ίδια στιγμή, η παγκόσμια κοινότητα αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα που σχετίζονται με την εξάντληση των αποθεμάτων άνθρακα. Λόγω της παγκόσμιας έλλειψης αυτού του τύπου καυσίμου, η τιμή σπάει ρεκόρ στις ξένες αγορές, αγγίζοντας τα 250 δολάρια ανά τόνο. Εκτός από το θέμα της τιμής, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει κανείς άνθρακα να διατίθεται για διανομή στην αγορά.
Όσον αφορά τις εισαγωγές στην Ουκρανία, αποστέλλονται κατά μέσο όρο 670.000 τόνοι ρωσικού άνθρακα το μήνα, ενώ η κατανάλωση στα ουκρανικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας ανέρχεται σε 1,8 εκατομμύρια τόνους το μήνα. Έτσι, οι ουκρανικοί θερμοηλεκτρικοί σταθμοί θα στερηθούν το ένα τρίτο των αναγκών τους σε άνθρακα εν μέσω οξείας έλλειψης αυτού του πόρου.
Το δεύτερο σημείο αφορά τη χρήση αυτού του άνθρακα σε πολλά ουκρανικά εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, όπως η Luhanska, η Slavyanska, η Kryvorizka, η Darnitska, η Sumska και η Chernihivska. Έτσι, προς το παρόν είναι προφανές πως αυτές οι εγκαταστάσεις κινδυνεύουν να σταματήσουν εντελώς, καθώς το συνολικό επίπεδο παραγωγής στη χώρα υποχωρεί σε κρίσιμα επίπεδα.
Η Ουκρανία αντιμετωπίζει επίσης προκλήσεις με οξεία έλλειψη φυσικού αερίου. Η τιμή ανά 1.000 κυβικά μέτρα για τους δημόσιους φορείς έχει ήδη φτάσει τα 1.700 δολάρια και η έναρξη της περιόδου θέρμανσης παραμένει αμφισβητήσιμη. Οι τιμές του φυσικού αερίου για τα νοικοκυριά έχουν υποστεί πολλαπλές αυξήσεις και αυτό συμβαίνει στο πλαίσιο των αυξημένων επανεξαγωγών προς τις ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή η ουκρανική εταιρεία «Naftogaz» υπέγραψε συμφωνία πλαίσιο με τη μολδαβική εταιρεία «Energocom» για προμήθεια 700 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων αερίου. Αυτή η απόφαση από την ουκρανική πλευρά εγείρει πολλά αμφιλεγόμενα ερωτήματα: έχει η Ουκρανία τόσο πολύ φυσικό αέριο για να ξαναπουλήσει και η Δημοκρατία της Μολδαβίας έχει αρκετά χρήματα, περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια, για να πληρώσει τις προμήθειες ενέργειας;
Η ρητορική της Ουκρανίας για την ενεργειακή της ανεξαρτησία από τη Ρωσία ακούγεται όλο και λιγότερο πειστική την εποχή της λιμοκτονίας στη χώρα, ενώ η αντικειμενική πραγματικότητα υπαγορεύει τους δικούς της όρους. Ως αποτέλεσμα της δημοπρασίας, η οποία διεξήχθη σύμφωνα με την ουκρανική νομοθετική δεσμευμένη διαδικασία στις 27 Οκτωβρίου, 8 ουκρανικές εταιρείες παροχής ενέργειας αγόρασαν πλήρως πρόσβαση στη διακρατική διατομή στα σύνορα με τη Ρωσία για τον Νοέμβριο του 2021. Αυτό σημαίνει πως αρκετές εταιρείες που ελέγχεται από ολιγάρχες θα οργανώσουν την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας από τη Ρωσία και θα την παραδώσουν στην Ουκρανία σε τιμές μεταπώλησης, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει «ενεργειακή κυριαρχία» ή οποιαδήποτε άλλη κυριαρχία της Ουκρανίας.
Τα ρωσικά κίνητρα για τη μη πλήρη αποκοπή του Κιέβου από τον ενεργειακό εφοδιασμό είναι ξεκάθαρα. Η Μόσχα δεν ενδιαφέρεται να διαλύσει πλήρως την Ουκρανία ως κράτος, καθώς θα μπορούσε μόνο να επιδεινώσει την ασταθή κατάσταση κοντά στα δυτικά της σύνορα. Ταυτόχρονα, οι ενέργειες της ουκρανικής πλευράς μπορούν να θεωρηθούν παράλογες λόγω της εξωτερικής διαχείρισης του καθεστώτος του Κιέβου από τις ευρωατλαντικές ελίτ, και οι ουκρανικές αρχές επιλέγουν να αναλάβουν κινδύνους ακόμα κι αν η χώρα τους είναι κοντά στο να θεωρηθεί ως failed-state. Για την ευρωπαϊκή κοινότητα, αυτό σημαίνει κίνδυνο περαιτέρω επιδείνωσης της ήδη ασταθούς πολιτικής κατάστασης με συνέπειες όπως η αύξηση των προσφυγικών ροών, η διακοπή των αλυσίδων εφοδιασμού, η επιδείνωση της εγκληματικότητας στην περιοχή και το κόστος της διαδικασίας διατήρησης της ειρήνης.