Πρακτορείο ANHA - Παρουσίαση Freepen.gr
Πριν από λίγες ημέρες, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΑΕ, Abdullah bin Zayed Al Nahyan, επισκέφθηκε τη Δαμασκό, μετά από ρήξη ετών, και μετά από τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ του Bashar Al-Assad και του Abu Dhabi, Mohammed bin Zayed Al Nahyan.
Αυτές οι κινήσεις ξεκίνησαν μετά τα γεγονότα στην Daraa, όπου η Ιορδανία κινήθηκε για να επιλύσει αυτή την ένταση. Ο Ιορδανός βασιλιάς επισκέφθηκε τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες και ο Άσαντ πραγματοποίησε τηλεφωνική επικοινωνία με τον βασιλιά Αμπντάλα Β' της Ιορδανίας. Ο υπουργός Άμυνας στην κυβέρνηση της Δαμασκού επισκέφθηκε επίσης το Αμμάν και συναντήθηκε με τον Ιορδανό ομόλογό του.
Οι παρατηρητές πιστεύουν ότι αυτές οι εξελίξεις, από την ορκωμοσία του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, τον Ιανουάριο, ήταν το επιστέγασμα της πορείας ομαλοποίησης με την κυβέρνηση της Δαμασκού που ξεκίνησαν τα ΗΑΕ πριν από καιρό.
Οι αραβικές προσπάθειες, με τη μεσολάβηση της Ρωσίας, μπορεί να συνδέονται με τις κινήσεις που κάνει η Μόσχα με το Ισραήλ, καθώς αυτές οι χώρες έχουν ομαλοποιήσει τις σχέσεις με το Τελ Αβίβ και τον διάλογο ΗΠΑ-Ρωσίας στη Συρία από τον Ιούνιο και κοινές αξιολογήσεις κατά του Ιράν και της Χεζμπολάχ. Η παρουσία στη Συρία στη γραμμή Τελ Αβίβ - Μόσχα, μπορεί να περιλαμβάνει το άνοιγμα διαύλων διαλόγου με την κυβέρνηση της Δαμασκού.
Αμερικανικό δοκιμαστικό μπαλόνι για τη Δαμασκό
Με τη σειρά της, η Ουάσιγκτον επιβεβαίωσε ότι δεν υποστηρίζει καμία αραβική προσπάθεια με την κυβέρνηση της Δαμασκού, εκτός εάν η τελευταία εμπλέκεται σε μια πραγματική και μη αναστρέψιμη πολιτική λύση στη συριακή κρίση και παρόλο που δεν έδωσε το πράσινο φως στο τρένο εξομάλυνσης των Αράβων με τη Δαμασκό. δεν άναψε κόκκινο φως για αυτό.
Αυτή η αμερικανική θέση, την οποία βλέπει η κοινότητα των ειδικών, είναι ένα δοκιμαστικό μπαλόνι των προθέσεων της Δαμασκού προς μια πολιτική λύση και πως η επίσκεψη του Ιορδανού Βασιλιά στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα την τελευταία περίοδο, καθώς και το τηλεφώνημά του με τον Άσαντ και το άνοιγμα των συνόρων Συρίας-Ιορδανίας πριν από λίγους μήνες μπήκε σε αυτό το πλαίσιο.
Οικονομικά συμφέροντα
Αμερικανικές αναφορές εικάζουν ότι η προσέγγιση μεταξύ των ΗΑΕ και της κυβέρνησης της Δαμασκού θα μπορούσε να «εξυπηρετήσει και τις δύο πλευρές». Αυτές οι αναφορές τονίζουν επίσης ότι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι τόπος διαμονής χιλιάδων Σύριων και πολλοί από αυτούς στέλνουν χρήματα στην πατρίδα τους, κάτι που έρχεται υπό το φως της καταστροφικής κατάστασης στις περιοχές της κυβέρνησης της Δαμασκού.
Επιπλέον, υπάρχει μια ιορδανική αναζήτηση συμφερόντων, καθώς υποφέρει από μια ερειπωμένη οικονομία, και οι υπουργοί ενέργειας της κυβέρνησης της Δαμασκού, του Λιβάνου, της Ιορδανίας και της Αιγύπτου συναντήθηκαν πρόσφατα στην πρωτεύουσα της Ιορδανίας (Αμάν) για να συζητήσουν τρόπους παράδοσης αιγυπτιακού φυσικού αερίου. στο Λίβανο, μέσω Ιορδανίας και Συρίας.
Αυτές οι συναντήσεις έλαβαν χώρα αφού οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να βοηθήσουν το Λίβανο να επιλύσει την κρίση ηλεκτρικής ενέργειας, με την παράδοση αιγυπτιακού φυσικού αερίου μέσω της Συρίας.
Υπό το πρίσμα των όσων βλέπει η περιοχή σε πολιτικό επίπεδο, οι αναλυτές πιστεύουν πως ο κύριος μοχλός για την επανενεργοποίηση του αγωγού είναι η Ιορδανία, για οικονομικούς λόγους.
Παρά την εξέχουσα θέση των Εμιράτων, της Αιγύπτου και της Ιορδανίας, η Σαουδική Αραβία, η οποία θεωρείται η ιδιοκτήτρια της δύναμης στον καθορισμό της θέσης του μπλοκ του Κόλπου, εξακολουθεί να ακολουθεί μια προσεκτική πολιτική.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Nicholas Heras, ανώτερος ερευνητής στο American New Lines Institute, δήλωσε στο πρακτορείο μας: "Το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας ακολουθεί τα βήματα των Εμιράτων, αλλά δεν επιδιώκει μια θερμή συνεργασία με τη Δαμασκό. Ενώ η Ιορδανία ενδιαφέρεται για την ανθεκτικότητα της χώρας, και η Χασεμιτική μοναρχία βλέπει μια ευκαιρία να μετριάσει την οικονομική κρίση στην Ιορδανία μέσω του εμπορίου με τη Συρία.
Ιρανική επιρροή. Ντροπαλά βήματα στο έδαφος
Η αραβική ομαλοποίηση με τη Δαμασκό λαμβάνει χώρα σε πολλαπλά επίπεδα και οι παρατηρητές πιστεύουν ότι ο πιο σημαντικός σκοπός της είναι να περιοριστεί η επιρροή του Ιράν και της Τουρκίας σε ορισμένες περιοχές της Συρίας και οι αραβικές χώρες εξαρτώνται από τον ρωσικό ρόλο που αναγνωρίζουν. Αυτό ανέδειξε η ιορδανική πλευρά στη Συρία, η οποία αναγνώριζε την αναγκαιότητα αποχώρησης των ξένων δυνάμεων, εκτός από τη Ρωσία.
Αυτές οι αραβικές προσπάθειες συγκρούονται με ένα εμπόδιο, το οποίο είναι ότι ο Άσαντ είναι σύμμαχος του Ιράν (του κύριου εχθρού της Σαουδικής Αραβίας και, φυσικά, των ΗΑΕ) και παρά το ότι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα πλευρίζουν τους Σαουδάραβες σε πολλές θέσεις στην περιοχή, έδειξαν μια ανεξάρτητη γραμμή στην εξωτερική της πολιτική, και ίσως το άνοιγμα προς τη Δαμασκό είναι μέρος αυτού του μονοπατιού, καθώς τα περισσότερα κράτη του Κόλπου επιδιώκουν στενότερες σχέσεις με την κυβέρνηση της Δαμασκού με την ελπίδα να την απογυμνώσουν από το Ιράν.
Σε συνδυασμό με αυτές τις εξελίξεις, αναφέρθηκε ότι η κυβέρνηση της Δαμασκού είχε εκδιώξει τον διοικητή του Ιρανικού Σώματος Φρουρών της Επανάστασης στη Συρία, Τζαουάντ αλ Γκαφάρι, και ως απάντηση σε αυτό, συριακές επίσημες πηγές είπαν στο Al-Monitor, «Αυτός (Al- Γκαφάρι) έχει γίνει βάρος. Ο χρόνος έχει αλλάξει, και θέλει ακόμα να ενεργήσει ανάλογα με κανόνες πολέμου, σε μια εποχή που ο πόλεμος είναι έτοιμος να τελειώσει».
Πολλαπλές πηγές τόσο από τη συριακή όσο και από την ιρανική πλευρά ανέφεραν στο Al-Monitor: «Η απόφαση για την απομόνωση του Αλ Γκαφάρι ελήφθη στα μέσα Οκτωβρίου, τρεις εβδομάδες πριν από την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των Εμιράτων, Αμπντουλάχ μπιν Ζαγιέντ στη Δαμασκό».
Οι πηγές του Al-Monitor ανέφεραν επίσης πως το μέλλον της ιρανικής παρουσίας στη Συρία φαινόταν να διχάζει την ηγεσία της Δαμασκού. Υπάρχει ένα στρατόπεδο που είναι πολύ προσεκτικό και επιμένει να δείχνει εκτίμηση και σεβασμό στους Ιρανούς για όσα έχουν κάνει την τελευταία δεκαετία. Αυτό το στρατόπεδο διευθύνεται από τον Μπασάρ αλ Άσαντ, ορισμένους από τους συμβούλους του και έναν αριθμό στρατιωτικών αξιωματούχων.
Το δεύτερο στρατόπεδο θέλει οι Ιρανοί και οι σύμμαχοί τους να αποδεχτούν ότι ο πόλεμος στη Συρία έχει τελειώσει και δεν υπάρχει ανάγκη να υπάρχουν. Ανάμεσα στα εξέχοντα μέλη αυτού του στρατοπέδου είναι η Asma al-Assad και ο υποστράτηγος Maher al-Assad. Μια επίσημη συριακή πηγή που μίλησε στο Al-Monitor επιβεβαίωσε πως η περιφερειακή πόλωση έφτασε στην ανώτερη ελίτ στη Δαμασκό. Η οποία τώρα προετοιμάζεται για τη διαδικασία ανοικοδόμησης, η οποία είναι ένας υποχρεωτικός προσανατολισμός προς αυτό που θεωρούν ως συμφιλίωση και βιώσιμη ειρήνη.
Μια διαφορετική ιρανική άποψη
Ωστόσο, ο λεγόμενος υπό την ηγεσία του Ιράν άξονας που υποστηρίζει τη Δαμασκό έχει εντελώς διαφορετική άποψη, καθώς ο Γενικός Γραμματέας της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα έδειξε ότι η αραβική ομαλοποίηση με την κυβέρνηση της Δαμασκού είναι μια νίκη για τον Άσαντ και τους συμμάχους του, όπως η εφημερίδα Cihan, που συνδέεται με τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν Αλί Χαμενεΐ, ανέφερε. Οι σχέσεις των ΗΑΕ με τη Δαμασκό ως «νίκη του άξονα αντίστασης έναντι των επικίνδυνων έργων».
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Michael Rubin, Αμερικανός συγγραφέας και ερευνητής στο American Enterprise Institute (AEI) λέει: «Δεν είναι ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι η Συρία θα χωριστεί από τον ιρανικό άξονα όσο ο Άσαντ είναι στην εξουσία. Με μια παρουσία στη Συρία που δε θα χάσει σύντομα, η Ρωσία δεν επιθυμεί να δει τη Συρία να αλλάζει κατεύθυνση».
Ανησυχία των Αράβων για τον τουρκικό ρόλο
Το άλλο κίνητρο για αυτά τα αραβικά βήματα είναι ο επικίνδυνος τουρκικός ρόλος στη Συρία και ο φόβος για την άνοδο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην εξουσία στις χώρες τους. Αυτές οι χώρες έχουν προειδοποιήσει εδώ και καιρό για τον κίνδυνο της Αδελφότητας και του νονού της Τουρκίας, αφού η Αδελφότητα πήρε τον έλεγχο της εξουσίας στη Λιβύη και την Αίγυπτο, καθώς και μέσω της τουρκικής διείσδυσης στο Κατάρ που συνορεύει με τα Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία.
Σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν αυτόν τον κίνδυνο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εργάστηκαν για τη δημιουργία σχέσεων με εχθρικές χώρες που συνορεύουν με την Τουρκία, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, καθώς και μέσω της υποστήριξής τους στον Λίβυο στρατηγό Khalifa Haftar, αλλά η οικοδόμηση της αντιτουρκικής αψίδας δε θα ολοκληρωθεί παρά μόνο με την ύφανση της σχέσης με την κυβέρνηση της Δαμασκού.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Nicholas Heras λέει, "Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος βλέπουν μια ευκαιρία να περιορίσουν την τουρκική επέκταση στη Μέση Ανατολή στη Συρία. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος δεν έχουν σταματήσει τις πραγματιστικές, εστιασμένες στην ασφάλεια σχέσεις με το καθεστώς Άσαντ καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου".
Ο Μάικλ Ρούμπιν, με τη σειρά του, σημειώνει: «Η Τουρκία δε θα έχει μεγάλη επιρροή στις περιοχές της Συρίας που δεν κατέχει. Οι Σύριοι, με εξαίρεση τους ριζοσπάστες, δε συμπαθούν την Τουρκία, ενώ ο Ερντογάν θέλει να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι Σύριοι θυμούνται πώς ήταν όταν ήταν υπό Οθωμανική κυριαρχία».
Από αναζήτηση προβολής σε αλλαγή συμπεριφοράς... Έχει αλλάξει η σκέψη της Δαμασκού;
Μετά τη μεγάλη υποστήριξη της Ρωσίας και του Ιράν που συνέβαλε στην αποτυχία της κυβέρνησης της Δαμασκού, οι χώρες της Δύσης και της Ανατολής στράφηκαν πρόσφατα σε μια άλλη μέθοδο και την έχουν εκφράσει πολλές φορές, η οποία αλλάζει τη συμπεριφορά της Δαμασκού μέσω της εξομάλυνσης των σχέσεων μαζί της, και χρησιμοποιώντας τη μέθοδο των καρότων αντί του εκφοβισμού σταδιακά μέσω της πολιτικής βήμα προς βήμα.
Πολλοί φοβούνται ότι αυτά τα βήματα για εξομάλυνση με την κυβέρνηση της Δαμασκού χωρίς την επίτευξη πολιτικής συμφωνίας για την επίλυση της συριακής κρίσης θα ωθήσουν την κυβέρνηση της Δαμασκού να σκεφτεί ότι κέρδισε τους πάντες και θα εργαστεί για να επιστρέψει η χώρα πριν από το 2011, και αυτό απειλεί να επαναφέρει την κρίση στο αρχικό σημείο.
Ο Μάικλ Ρούμπιν λέει σχετικά: "Το καθεστώς Άσαντ στη Δαμασκό μπορεί να ξεφύγει από την τρέχουσα κατάστασή του. Χωρίς την κακοδιαχείριση του Άσαντ, δε θα υπήρχε εμφύλιος πόλεμος. Ωστόσο, έχει κερδίσει σε μεγάλο βαθμό αυτόν τον πόλεμο. Θα είναι αδύνατο να επιστρέψει στο δρόμο που ήταν τα πράγματα. Από πριν».