Του Στρατή Μαζίδη
Μερίδα ηλεκτρονικών σελίδων κι ανεξάρτητων λογαριασμών κοινωνικών δικτύων στάθηκαν στην απουσία της ελληνικής σημαίας από το προεδρικό μέγαρο κατά τον εορτασμό της αποκατάστασης [λέμε τώρα] της δημοκρατίας.
Δε ρίχνουμε όμως ακόμη μια ματιά στη φωτογραφία; Τι βλέπουμε; Ανθρώπους που ζουν το όνειρό τους. Εξαιρώ τον άνθρωπο αριστερά του πρωθυπουργό, καθώς δεν είμαι 100% βέβαιος πως είναι αυτός που νομίζω.
Βλέπουμε λοιπόν,
μια πρώην δικαστικό του ΣτΕ, δίχως κανένα πολιτικό έρισμα ή διεθνή ακτινοβολία, από τα χαρτιά και τις υποθέσεις, ξαφνικά να είναι αρχηγός του κράτους!
δύο ανθρώπους, οι οποίοι αν είχαν άλλο επώνυμο, πιθανότατα να μην τους γνώριζε κανένας. Αναφέρομαι στον πρωθυπουργό και την αρχηγό του ΚΙΝΑΛ, επικεφαλής αμφότεροι βουλιαγμένων οικονομικά κομμάτων που τους επιτρέπεται ακόμη να λειτουργούν. Αν δεν ήταν οι πατεράδες τους θα ήταν στη φωτογραφία;
ένα άνδρα που στα 41 του έγινε πρωθυπουργός αλλά δε φαντάστηκε, δεν ήξερε, δεν υπολόγισε, έκανε το ΟΧΙ > ΝΑΙ, έδωσε γλώσσα, όνομα κι εθνικότητα στους Σκοπιανούς και μας φόρτωσε το πιο βαρύ μνημόνιο,
ένα γενικό γραμματέα του οποίου οι πολιτικές απόψεις δεν έχουν καμία σχέση με τη δημοκρατία ως προς το σύστημα διακυβέρνησης που εκπροσωπεί
έναν άνθρωπο ο οποίος πολλές φορές περισσότερο κάνει σόου μέσα από τη γενικότερη "ασάφεια" της πολιτικής του όπου και στο όνομά του ακόμη κάνει ντόρο αφαιρώντας γράμματα.
Οι άνθρωποι ζουν το όνειρό τους με την εξουσία την οποία αγαπούν και πριν ξαναβραδιάσουνε, την αγαπούν κι όπου φτάσουνε, ή καλύτερα όπου τους αφήσει ο ελληνικός λαός με την ψήφο του να φτάσουν.