Από: exapsalmos.gr - Σχόλιο του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Μικρό παιδί μ’ εντυπωσίαζαν τα πάντα στην Εκκλησία κι ας μην τα πολυκαταλάβαινα όλα τότε. Τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας,οι ακολουθίες και όλα τα τελούμενα είναι βαθειά χαραγμένα μέσα μου.
Η Κυριακή των Βαΐων με τα βάγιαμε τα αυτοσχέδια σταυρουδάκια που παίρναμε από το χέρι του ιερέα μας και το βράδυ η έξοδος του Νυμφίου μένουν ανεξίτηλα γραμμένα στην μνήμη μου.
Αλλά και οι επόμενες ημέρες δεν περνούσαν απαρατήρητες από τα παιδικά μου μάτια. Τα βιώματα έχουν αφήσει πίσω τα σημάδια τους. Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης με το τροπάριο της Κασσιανής,ήταν ένας σταθμός για τα παιδικά μάτια μας! Η κόκκινη Πέμπτη, που βάφαμε τα αβγά, ήταν η Μεγάλη Πέμπτη, όπου όλοι κοινωνούσαμε.
Προσερχόμασταν στο άγιο Ποτήριο όλοι, «νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες», εξομολογούμενοι και μη. Και ήταν σα να γινόμαστε ένα με τον Θεό μας.
Από την εσπερινή Ακολουθία των Παθών θυμάμαι τα πάντα μετά το πέμπτο Ευαγγέλιο… την έξοδο του Εσταυρωμένου, τα στεφάνια που Του περνούσαν, τους Μακαρισμούς, το ξενύχτι με το στόλισμα του Επιταφίου με λουλούδια μαζεμένα από τις αυλές μας να μοσχομυρίζουν άνοιξη…
Την επομένη τρέχαμε στις γειτονιές για άνθη, για τις τελευταίες «πινελιές» στον πανέμορφο Επιτάφιο που είχε κάθε χρόνο η ενορία μου. Εσπερινός της Αποκαθηλώσεως εν συνεχεία, με το υπέροχο μεγάλο τροπάριο «Σε τον αναβαλλόμενον»… που δεν το πολυκαταλάβαινα τότε, γιατί άκουγα τους άλλους να λένε «θα σου ψάλω τον αναβαλλόμενον».
Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής ήταν σωστό πανηγύρι! Εγκώμια, περιφορά του Επιταφίου, όπου με περισσό καμάρι βαστάγαμε τον Σταυρό, τα εξαπτέρυγα και όταν επιστρέφαμε ο ιερέας βρόνταγε την πόρτα και φώναζε του Άδη: «άρατε πύλας οι άρχοντες ημών »!
Το βράδυ της Ανάστασης ντυνόμασταν με τα καινούργια μας ρούχα και με τις λαμπάδες στο χέρι που τότε ήταν από μελισοκέρι!
Πηγαίναμε στην Εκκλησία με χαρά για ν’ ακούσουμε το Χριστός Ανέστη και να ρίξουμε βεγγαλικά και κροτίδες. Μετά το «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν», θαρρείς και όλοι ανήκαν στην μερίδα των εχθρών του Αναστημένου Χριστού κι άφηναν ιερείς και ψάλτες μόνους στην Εκκλησία, αδιαφορώντας στις εκκλήσεις των πρώτων να μείνουν, μιας και θα τα έψελναν σύντομα και δεν θ’ αργούσε να τελειώσει η Ααναστάσιμη Μυσταγωγία.
Δυστυχώς, η μαγειρίτσα περίμενε τους συνδαιτυμώνες αχνιστή και σερβιρισμένη στο πρώτο πασχαλινό τραπέζι.
Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Δεν περίμενα να φτάσω σ’ αυτήν την ηλικία και να δω στο διαδίκτυο τόσο μεγάλο ενδιαφέρον και τόσο μεγάλο πόνο… ή ο κόσμος άλλαξε ή κάτι άλλο έχει συμβεί!!! Μετά τα σχόλια που διαβάζω, θέλω να σας τονίσω ταπεινά ότι αν ο Θεός δεν το ήθελε όλο αυτό δεν θα το περνούσαμε !!!
Και ο Χριστός μπορούσε να μην σταυρωθεί… αλλά σταυρώθηκε για να μας σώσει απο τις αμαρτίες μας και έχυσε το αθώο αίμα Του, ώστε σήμερα και μέχρι συντελείας του κόσμου, με την μετάνοια μας να μπορούμε να Τον ακολουθήσουμε στην Βασιλεία Του.
Ας σταματήσουμε όλοι να κάνουμε τους θεολόγους . Και ενώ πέρσι οι ναοί μας ήταν με 4 άτομα και άδεια τα υπόλοιπα στασίδια, νιώθουμε μεγάλη ανακούφιση φέτος… Έστω και έτσι, ακόμα κι ας δεν συμφωνούμε για την ώρα της Αναστάσεως, καταλαβαίνω πώς είναι οι ιερείς στα χωριά λ.χ. της ακριτικής Κόνιτσας,ή της Χίου μας που ξεκινούσαν την ακολουθία από τις 7 για να εξυπηρετήσουν 5 και 6 χωριά και να νιώσουν οι άνθρωποι ότι έκαναν Πάσχα.
Εσείς όλοι, που θέλετε την κανονική ώρα, ξεκινήστε να μαζεύετε ηλεκτρονικές υπογραφές και στείλτε στο Μέγαρο Μαξίμου το αποτέλεσμα μαζί με ένα μήνυμα:
Κύριε Πρωθυπουργέ αυτό που μας κάνατε πέρσι και φέτος να θυμάστε πως δεν θα μείνει αναπάντητο! Εκεί θα σας παραδεχθώ!
Όχι άλλα λόγια! Καλά είναι! Χορτάσαμε! Θέλουμε πράξεις πλέον!