Freepen.gr - Ένας αξιωματικός του ναυτικού που είχε υπηρετήσει στις ελίτ των ειδικών δυνάμεων της Τουρκίας χτυπήθηκε τόσο άσχημα, ώστε όλο το δέρμα του έγινε μαύρο λόγω των ερεθισμάτων που προκλήθηκαν από το ξύλο και έπρεπε να νοσηλευτεί για τους τραυματισμούς που υπέστη.
«Με χτύπησαν με μπαστούνια και νυχτερίδες για ώρες άτομα με πολιτικά ρούχα που νομίζω ότι ήταν αστυνομικοί. Η μύτη μου ήταν σπασμένη. Όλο το σώμα μου έγινε μαύρο σαν τη σχολική στολή που φορούσα όταν ήμουν παιδί. Θυμάμαι να απαγγέλλω τη σαχάδα [διακήρυξη πίστης για έναν μουσουλμάνο που πιστεύει ότι είναι σε κίνδυνο] πολλές φορές, νομίζοντας ότι θα πέθαινα κατά τη διάρκεια αυτού του ατελείωτου κύκλου ξυλοδαρμού», δήλωσε ο Ferat Erten, ένας 39χρονος αξιωματικός του ναυτικού στις 18 Ιουλίου 2018 κατά τη διάρκεια ακρόασης στο 4ο Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο της Άγκυρας κι αποκαλύπτει το nordicmonitor.com.
Ο Erten υπηρετούσε ως διοικητής της ομάδας υποβρυχίων καταστροφών (Su Altı Taarruz ή SAT) , όταν συνελήφθη το 2016 για φερόμενη εμπλοκή στην απόπειρα πραξικοπήματος. Είπε ότι δεν είχε καμία σχέση με την απόπειρα πραξικοπήματος και απλώς στάθηκε φρουρός στην είσοδο μιας αεροπορικής βάσης στην Άγκυρα, σύμφωνα με εντολή των διοικητών του.
Ήταν ένας από τους πολλούς που υπέστησαν βάναυση βασανιστήρια στην τουρκική πρωτεύουσα, ώστε να υπογράψει ψευδείς δηλώσεις που υποστηρίζουν την κυβερνητική ιστορία για αυτό που πολλοί χαρακτήρισαν επιχείρηση false flag στις 15 Ιουλίου 2016 για να μετατρέψει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ σε όρους εργατικού δυναμικού σε ένα συγκρότημα ξενοφοβικών ισλαμιστών, εθνικιστών και νεοεθνικιστών.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης δικαστικής του ακρόασης στα δύο χρόνια που ήταν στη φυλακή, ο Έρτεν είχε την ευκαιρία να πει τη θλιβερή του ιστορία. Ξεκίνησε την υπεράσπισή του επαναφέροντας μια δήλωση που έλαβε η αστυνομία υπό πίεση και απειλή και μίλησε για τα βασανιστήρια που είχε υποστεί υπό κράτηση.
«Πονάει καν να περιγράψω τα βασανιστήρια που έχω περάσει, αλλά θα μιλήσω πολύ σύντομα γιατί θέλω να καταχωριστεί στο δικαστήριο», είπε στην επιτροπή δικαστών. «Στις 16 Ιουλίου, ο σταθμός χωροφυλακής του Καζάν γνώρισε την πιο επαίσχυντη μεταχείριση στην ανθρώπινη ιστορία», είπε. Ο σταθμός απέχει μια ώρα με το αυτοκίνητο από την Άγκυρα και βρίσκεται κοντά στην αεροπορική βάση.
«Δεν υπήρχε νερό κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων. Όταν το ζήτησα, χύθηκε νερό στο έδαφος και με διέταξαν να το γλείψω από το πάτωμα. Με κλωτσούσαν στο κεφάλι σαν να παίζουν ποδόσφαιρο ενώ έγλειφα το πάτωμα και όταν λιποθύμησα, με χτύπησαν σε όλο μου το σώμα με ραβδιά για να με ξυπνήσουν», είπε ο Erten.
«Συνεχίστηκε έτσι μέχρι το βράδυ. Νομίζω ότι κουράστηκαν και για αυτό με άφησαν επιτέλους », είπε, υπενθυμίζοντας πώς τελικά μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο προτού τον στείλουν οι αρχές στη φυλακή Sincan. Στο νοσοκομείο ο γιατρός πιέστηκε να μην καταγράψει τραυματισμούς στον ιατρικό φάκελο. Ήταν ντυμένος με ένα μπλε χειρουργικό φόρεμα για να καλύψει τους μώλωπές του και να κρύψει τα σημάδια των βασανιστηρίων. Στην πραγματικότητα, όταν φωτογραφήθηκε στη φυλακή για αναγνώριση, φορούσε τη νοσοκομειακή ποδιά (φωτο).
Τα βασανιστήρια δεν τελείωσαν όταν μεταφέρθηκε από την κράτηση στη φυλακή. Οι ξυλοδαρμοί συνεχίστηκαν στη φυλακή υψηλής ασφάλειας τύπου F Sincan No. 2, όπου τέθηκε σε απομόνωση. Έχασε το μέτρημα του πόσες φορές ξυλοκοπήθηκε από φρουρούς φυλακών, αλλά θυμήθηκε ότι ο πιο φαύλος φύλακας μεταξύ τους ήταν κάποιος που ονομάζεται Çağatay.
Ο Έρτεν έκανε διακοπές με τη σύζυγό του στο χωριό του στην ανατολική επαρχία Ερζουρούμ της Τουρκίας, όταν διατάχθηκε να ενταχθεί σε ομάδα αποστολών έκτακτης ανάγκης από τον διοικητή του. Δεν ήταν ευχαριστημένος με τη διακοπή της άδειά τους με τη νέα του γυναίκα, η οποία του ζήτησε να μην πάει. Αλλά έπρεπε να συμμορφωθεί με την εντολή, η οποία δεν ήταν ασυνήθιστη για τα μέλη της ομάδας SAT.
Πέταξε στην Κωνσταντινούπολη για να συμμετάσχει στην αποστολή. Αυτός και οι συνάδελφοί του στο ναυτικό μεταφέρθηκαν στο στρατιωτικό τμήμα του αεροδρομίου Atatürk της Κωνσταντινούπολης, από όπου μεταφέρθηκαν με αεροσκάφος της CASA στην αεροπορική βάση Akıncı στην Άγκυρα. Δεν ήξεραν για την αποστολή ή πού κατευθύνονταν ακόμη. Για τον Erten και τους συντρόφους του, τίποτα δεν φαινόταν ασυνήθιστο καθώς είχε συμμετάσχει σε πολλές αποστολές στην Τουρκία και στο εξωτερικό υπό τις ίδιες ακριβώς συνθήκες.
«Με χτύπησαν με μπαστούνια και νυχτερίδες για ώρες άτομα με πολιτικά ρούχα που νομίζω ότι ήταν αστυνομικοί. Η μύτη μου ήταν σπασμένη. Όλο το σώμα μου έγινε μαύρο σαν τη σχολική στολή που φορούσα όταν ήμουν παιδί. Θυμάμαι να απαγγέλλω τη σαχάδα [διακήρυξη πίστης για έναν μουσουλμάνο που πιστεύει ότι είναι σε κίνδυνο] πολλές φορές, νομίζοντας ότι θα πέθαινα κατά τη διάρκεια αυτού του ατελείωτου κύκλου ξυλοδαρμού», δήλωσε ο Ferat Erten, ένας 39χρονος αξιωματικός του ναυτικού στις 18 Ιουλίου 2018 κατά τη διάρκεια ακρόασης στο 4ο Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο της Άγκυρας κι αποκαλύπτει το nordicmonitor.com.
Ο Erten υπηρετούσε ως διοικητής της ομάδας υποβρυχίων καταστροφών (Su Altı Taarruz ή SAT) , όταν συνελήφθη το 2016 για φερόμενη εμπλοκή στην απόπειρα πραξικοπήματος. Είπε ότι δεν είχε καμία σχέση με την απόπειρα πραξικοπήματος και απλώς στάθηκε φρουρός στην είσοδο μιας αεροπορικής βάσης στην Άγκυρα, σύμφωνα με εντολή των διοικητών του.
Ήταν ένας από τους πολλούς που υπέστησαν βάναυση βασανιστήρια στην τουρκική πρωτεύουσα, ώστε να υπογράψει ψευδείς δηλώσεις που υποστηρίζουν την κυβερνητική ιστορία για αυτό που πολλοί χαρακτήρισαν επιχείρηση false flag στις 15 Ιουλίου 2016 για να μετατρέψει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ σε όρους εργατικού δυναμικού σε ένα συγκρότημα ξενοφοβικών ισλαμιστών, εθνικιστών και νεοεθνικιστών.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης δικαστικής του ακρόασης στα δύο χρόνια που ήταν στη φυλακή, ο Έρτεν είχε την ευκαιρία να πει τη θλιβερή του ιστορία. Ξεκίνησε την υπεράσπισή του επαναφέροντας μια δήλωση που έλαβε η αστυνομία υπό πίεση και απειλή και μίλησε για τα βασανιστήρια που είχε υποστεί υπό κράτηση.
«Πονάει καν να περιγράψω τα βασανιστήρια που έχω περάσει, αλλά θα μιλήσω πολύ σύντομα γιατί θέλω να καταχωριστεί στο δικαστήριο», είπε στην επιτροπή δικαστών. «Στις 16 Ιουλίου, ο σταθμός χωροφυλακής του Καζάν γνώρισε την πιο επαίσχυντη μεταχείριση στην ανθρώπινη ιστορία», είπε. Ο σταθμός απέχει μια ώρα με το αυτοκίνητο από την Άγκυρα και βρίσκεται κοντά στην αεροπορική βάση.
«Δεν υπήρχε νερό κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων. Όταν το ζήτησα, χύθηκε νερό στο έδαφος και με διέταξαν να το γλείψω από το πάτωμα. Με κλωτσούσαν στο κεφάλι σαν να παίζουν ποδόσφαιρο ενώ έγλειφα το πάτωμα και όταν λιποθύμησα, με χτύπησαν σε όλο μου το σώμα με ραβδιά για να με ξυπνήσουν», είπε ο Erten.
«Συνεχίστηκε έτσι μέχρι το βράδυ. Νομίζω ότι κουράστηκαν και για αυτό με άφησαν επιτέλους », είπε, υπενθυμίζοντας πώς τελικά μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο προτού τον στείλουν οι αρχές στη φυλακή Sincan. Στο νοσοκομείο ο γιατρός πιέστηκε να μην καταγράψει τραυματισμούς στον ιατρικό φάκελο. Ήταν ντυμένος με ένα μπλε χειρουργικό φόρεμα για να καλύψει τους μώλωπές του και να κρύψει τα σημάδια των βασανιστηρίων. Στην πραγματικότητα, όταν φωτογραφήθηκε στη φυλακή για αναγνώριση, φορούσε τη νοσοκομειακή ποδιά (φωτο).
Τα βασανιστήρια δεν τελείωσαν όταν μεταφέρθηκε από την κράτηση στη φυλακή. Οι ξυλοδαρμοί συνεχίστηκαν στη φυλακή υψηλής ασφάλειας τύπου F Sincan No. 2, όπου τέθηκε σε απομόνωση. Έχασε το μέτρημα του πόσες φορές ξυλοκοπήθηκε από φρουρούς φυλακών, αλλά θυμήθηκε ότι ο πιο φαύλος φύλακας μεταξύ τους ήταν κάποιος που ονομάζεται Çağatay.
Ο Έρτεν έκανε διακοπές με τη σύζυγό του στο χωριό του στην ανατολική επαρχία Ερζουρούμ της Τουρκίας, όταν διατάχθηκε να ενταχθεί σε ομάδα αποστολών έκτακτης ανάγκης από τον διοικητή του. Δεν ήταν ευχαριστημένος με τη διακοπή της άδειά τους με τη νέα του γυναίκα, η οποία του ζήτησε να μην πάει. Αλλά έπρεπε να συμμορφωθεί με την εντολή, η οποία δεν ήταν ασυνήθιστη για τα μέλη της ομάδας SAT.
Πέταξε στην Κωνσταντινούπολη για να συμμετάσχει στην αποστολή. Αυτός και οι συνάδελφοί του στο ναυτικό μεταφέρθηκαν στο στρατιωτικό τμήμα του αεροδρομίου Atatürk της Κωνσταντινούπολης, από όπου μεταφέρθηκαν με αεροσκάφος της CASA στην αεροπορική βάση Akıncı στην Άγκυρα. Δεν ήξεραν για την αποστολή ή πού κατευθύνονταν ακόμη. Για τον Erten και τους συντρόφους του, τίποτα δεν φαινόταν ασυνήθιστο καθώς είχε συμμετάσχει σε πολλές αποστολές στην Τουρκία και στο εξωτερικό υπό τις ίδιες ακριβώς συνθήκες.