Για τους υπογράφοντες είναι σαφές: «η Γαλλία βρίσκεται σε κίνδυνο. Πολλοί θανατηφόροι κίνδυνοι την απειλούν…», με σημαντικότερο το ριζοσπαστικό Ισλάμ, καθώς εκεί ζουν περίπου 5,5 εκατομμύρια μουσουλμάνοι από διάφορες χώρες, κυρίως του Μαγκρέπ.
Οι απόστρατοι δηλώνουν έτοιμοι να υποστηρίξουν «μια πολιτική που παίρνει υπόψη της την προστασία του έθνους» και ότι «κάποιος πρέπει να επιστρέψει στην κυβέρνηση τον πατριωτισμό». Επισημαίνουν ακόμη ότι «συγκεκριμένοι αντι-ρατσιστές» σπέρνουν το μίσος μεταξύ των πολιτών και «εργαλειοποιούν το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας» με στόχο την «αποδιοργάνωση» της Γαλλίας από «τις ορδές των προαστίων», τις περιοχές όπου «οι νόμοι έπαψαν να ισχύουν».
Καθόλου τυχαίο που ενώ η Μαρί Λεπέν, που προηγείται σαφώς στις δημοσκοπήσεις, χαιρέτησε την ανακοίνωση καλώντας τους υπογράφοντες σε κοινό «αγώνα για τη Γαλλία», η κυβέρνηση δια στόματος της υπουργού Agnès Pannier-Runacher χαρακτηρίζει «ανεύθυνη» την στάση των απόστρατων και την παραλληλίζει με το «πραξικόπημα» των στρατηγών κατά του Ντε Γκωλ από τη δεκαετία του ΄60.
Όπως και να βλέπει κανείς το σύγχρονο πρόβλημα της μαζικής μετανάστευσης είναι σαφές ότι αυτό είναι και θα παραμείνει πολύ ψηλά στην πολιτική ατζέντα των χωρών της παρακμάζουσας Δύσης και ότι η περίφημη όσο και πανάκριβη ενσωμάτωση, κυρίως των μουσουλμάνων, κινείται στα όρια της ουτοπίας.
Ένα χρόνο πριν τις προεδρικές εκλογές πάντως η κοσμική Γαλλία ζει με το μεταναστευτικό «έναν εφιάλτη» και ίσως να είναι αυτή η αιτία που για πρώτη φορά όλα είναι δυνατά ως προς το ποιος ή ποια θα είναι ο (η) επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας.