Η είδηση ήταν λογικό να τραβήξει την προσοχή. Η αμερικανική Lockheed Martin υπέγραψε συμβόλαιο με την L3 Harris για την προμήθεια νέων, ολοκληρωμένων συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου AN/ALQ-254(V)1 Viper Shield για τα F-16 Block 70/72. Tη γνωστή διαμόρφωση “V”, που θα διαθέτει και η Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος αναβάθμισης των 84 F-16 Block 52+ και Block 52+ Advanced της Πολεμικής Αεροπορίας. Θα ήταν ευχής έργον η συγκεκριμένη είδηση να αφορά και την Ελλάδα. Αλλά φευ…
Από: defence-point.gr - Γράφει ο ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Η ανακοίνωση αφορά πρόγραμμα για τα καινούργια μαχητικά F-16V που θα αποκτήσουν η Ταϊβάν και το Μαρόκο. Μακάρι να αφορούσε και τα ελληνικά. Δεν τα αφορά όμως. Η πιο πειστική δικαιολογία είναι η έλλειψη χρημάτων. Όπως έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν, η Ελλάδα θα αποκτήσει τη “Ferrari των F-16“, με μια όμως “μαύρη τρύπα“. Το σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS II (Advanced Self Protection Integrated Suite).
Ένα σύστημα αναλογικό, καθώς στις αρχές της δεκαετίας του 2000 η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να περάσει στην -τότε- τέταρτη γενιά συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου (EW: Electronic Warfare) για λόγους που δεν έχει νόημα να “σκαλίζουμε” αυτή τη στιγμή και αφορούν εγχώριους ανταγωνισμούς για την “πίτα” των εξοπλιστικών.
Φαινόμενα που αρχίζουμε να διαπιστώνουμε και στη σημερινή χρονική συγκυρία και μάλιστα έχουν… σκανδαλιστικές ομοιότητες με την προηγούμενη περίοδο, η οποία στη συνέχεια ταλαιπώρησε τις Ένοπλες Δυνάμεις, καθώς πολλές υποθέσεις κατέληξαν στις αίθουσες των δικαστηρίων, με τη διάρκεια της νομικής διαδικασίας να ξεπερνά πολλές φορές τη δεκαετία. Ταλαιπωρώντας και “δίκαιους“, μαζί με τους “άδικους“. Πέραν της ζημιάς στις Ένοπλες Δυνάμεις. Δηλαδή στην ίδια την πατρίδα, στην οποία ομνύουν οι πάντες…
Η ευκαιρία να αποκτήσει η Πολεμική Αεροπορία ένα σύγχρονο ψηφιακό σύστημα με δυνατότητες διαρκούς αναβάθμισης, χάθηκε όταν ο Γιάννος Παπαντωνίου είχε ανακοινώσει ότι τα νέα F-16 που θα αποκτούσε η χώρα θα έρχονταν με το σύστημα ASPIS II ενσωματωμένο, διότι αυτό, όπως δήλωνε, δεν είχε “τεχνολογικό ρίσκο“. Η Ιστορία απέδειξε πόσο γελοίο και καταστροφικό ήταν αυτό το επιχείρημα.
Στελέχη του περιβάλλοντος του τέως υπουργού, δήλωναν “έλα μωρέ, πιο ψηφιακό, μια πλακέτα είναι“! Όσοι γνώριζαν τραβούσαν τα μαλλιά τους: “Έλα που δεν είναι“… Τα ψηφιακά συστήματα “χτίζονται” γύρω από την “ψηφιακή καρδιά” του συστήματος, το επονομαζόμενο DRFM (Digital Radio Frequency Memory). Τέτοιο ήταν το “ACHELLEAS” της ELISRA (έχει πλέον εξαγοραστεί, όπως κάθε πρωτοπόρος εταιρία στον τομέα της και είναι πλέον 100% θυγατρική του ισραηλινού κολοσσού ELBIT Systems). Ό,τι και να έλεγες τότε όμως, σκόνταφτε σε “άλλα κόλπα”.
Όταν το Ισραήλ ΔΕΝ ήταν… της μόδας
Με θύμα την Πολεμική Αεροπορία που όπως όλα τα Επιτελεία, ακόμα και σήμερα, σκύβουν το κεφάλι παραδοσιακά απέναντι στην “πολιτική απόφαση”. Με αυτά ως δεδομένα, μας εκπλήσσει λοιπόν που μας πήρε άλλα 15 χρόνια για να φτιαχτεί το σύστημα; όσο φτιάχθηκε. Κατά τα άλλα θα ερχόταν ενσωματωμένο και πλήρως λειτουργικό στα καινούργια F-16. Εδώ δεν υπήρξε ποτέ εισαγγελέας…
Βλέπετε, τότε δεν ήταν της μόδας το Ισραήλ. Τότε, όποιος υποστήριζε την ανάγκη στρατηγικής σχέσης με το εβραϊκό κράτος ριχνόταν “στην πυρά” της πολιτικής ορθότητας. Εγκληματίες τους ανέβασαν, γενοκτόνους τους κατέβαζαν. Σήμερα, όλοι αυτοί που τότε βυσσοδομούσαν, εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως.
Ανακάλυψαν ότι Κύπρος και Ελλάδα είναι το στρατηγικό βάθος των Ισραηλινών και η γέφυρα της χώρας τους με τον δυτικό κόσμο, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ανακάλυψαν την εκπληκτική ισραηλινή πολεμική τεχνολογία. Τότε αρνούνταν να διαπιστώσουν τα αυταπόδεικτα. Αρνούνταν αν δουν ότι το εβραϊκό λόμπι στην Ουάσιγκτον είχε κινητοποιηθεί και κατάφερε να πάρει έγκριση ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ να εγκαταστήσει μη αμερικανικό σύστημα σε αμερικανική πλατφόρμα!
Και παρόλα αυτά, σιγά μη σκάγανε οι πολιτικοί της εποχής. Ο “κακός Άκης” Τσοχατζόπουλος βέβαια, αμιγώς γεωστρατηγικά, το είχε πιάσει σωστά το θέμα. Μπροστά από την εποχή του. Ό,τι και να του καταλογίζεται στα υπόλοιπα. Κι ας ξεχνούν πολλοί -βολικά- σήμερα πως εάν έχουμε κάτι να χρησιμοποιήσουμε κατά του τουρκικού αναθεωρητισμού, επί των ημερών του αγοράστηκαν. Χωρίς αυτό να αποτελεί ασφαλώς “κολυμβήθρα του Σιλωάμ” για οποιονδήποτε.
Δεν πειράζει, ας είναι κι έτσι αφού είναι καλό για τη χώρα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Σε τελική ανάλυση… SCRIPTA MANENT. Οι αναμνήσεις είναι τόσο ισχυρές που είναι σαν να τα ζήσαμε χθες. Και από αρχεία… χιλιόμετρα! Όχι ότι ιδρώνει το αυτί κανενός στην Ελλάδα, ιδιαίτερα μιλώντας για αξιοπρέπεια και αξιοπιστία.
Και κάτι πιο τολμηρό, “τροφή για σκέψη“: Αν δεν ανακαλύπταμε το Ισραήλ με 20 χρόνια καθυστέρηση, θα είχαμε άραγε καταλήξει να χρεοκοπήσουμε το 2010 και στην “αγκαλιά” του ΔΝΤ; Για να μην ξεχνάμε και τις τόσο δημοφιλείς θεωρίες συνωμοσίας στη χώρα μας παλαιότερα που αφορούσαν τους σημερινούς μας στρατηγικούς συμμάχους. Τώρα όμως θα έπρεπε να μας βολεύουν!
Μείναμε λοιπόν τεχνολογικά πίσω και παραμένουμε δυο δεκαετίες μετά, σε έναν τομέα που οι τεχνολογικές εξελίξεις “τρέχουν” σχεδόν σε εξαμηνιαία βάση. Με αποτέλεσμα, η Πολεμική Αεροπορία που έχει πληγεί από την περίοδο “ισχνών αγελάδων” για τους εξοπλιστικούς προϋπολογισμούς, αναγκάστηκε στο πλαίσιο της προτεραιοποίησης των αναγκών, να συμβιβαστεί με το ξεπερασμένο τεχνολογικά ASPIS II.
Η δικαιολογία που χρησιμοποιήθηκε, το “χρύσωμα του χαπιού” ήταν τουλάχιστον αληθής. Το ASPIS II είναι απόλυτα “ελληνικοποιημένο“, καθώς ο χρήστης έχει τη δυνατότητα παρέμβασης στον “πηγαίο κώδικα” (source code) με αποτέλεσμα να έχει τη δυνατότητα επαναπρογραμματισμού του με “κλειδιά” απολύτως εθνικά.
Σωστό είναι, όμως σε πιο σημείο ισορροπεί η “ζυγαριά” ανάμεσα σε αυτή τη δυνατότητα και την ραγδαία πρόοδο της τεχνολογίας; Πού αυτή η πρόοδος “καταρρίπτει” τη μοναδική μας δυνατότητα; Και να προστεθεί εδώ ένας απλοϊκός αλλά σωστός θεωρούμε συλλογισμός: Θα έδιναν οι ΗΠΑ και μάλιστα υπό τις ΤΟΤΕ γεωστρατηγικές συνθήκες στην Ελλάδα, σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου με πρόσβαση στους πηγαίους κώδικες; Ξεκάθαρα ΟΧΙ και δεν χρειάζεται καν να το εξηγήσουμε.
Το ξεπερασμένο τεχνολογικά σύστημα αποτέλεσε πρόβλημα στο πρόγραμμα της αναβάθμισης των F-16V. Το πεπαλαιωμένο αναλογικό ASIS II, έκανε παρεμβολές όχι μόνο… στον εχθρό, αλλά και στο ραντάρ AESA, τον βασικό λόγο της επένδυσης στη διαμόρφωση “V” των F-16! Το πρόβλημα δεν ήταν εύκολο να λυθεί.
Μετά από μελέτη που εκπονήθηκε ειδικά για το πρόβλημα αυτό, η κατασκευάστρια του F-16, Lockheed Martin και η Raytheon κατασκευάστρια του ASPIS II, μαζί με τους πλέον ειδικούς της Πολεμικής Αεροπορίας, κατάφεραν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Δημιουργήθηκε ένα “interface” που κατάφερε να εξασφαλίσει τη διαλειτουργικότητα του ASPIS II με το ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης AESA, AN/APG-83 SABR της εταιρείας Northrop Grumman.
Θα αναρωτηθούν οι φίλοι μας: Κι εμείς πώς το ξέρουμε; Επειδή το λένε οι κατασκευαστές; Σιγά μην έλεγαν κάτι διαφορετικό! Η Πολεμική Αεροπορία το λέει. Στην πραγματικότητα δεν το ξέρει κανείς. Με βεβαιότητα θα το διαπιστώσουμε όταν ενταχθεί στον αεροπορικό στόλο και επιχειρήσει το πρώτο F-16V.
Το ΓΕΑ δηλώνει ότι το πρόβλημα επιλύθηκε, κάνοντας αποδεκτή τη λύση. Κάτι θα ξέρουν τα έμπειρα στελέχη της Αεροπορίας, στη γνώμη των οποίων βασίστηκε το ΓΕΑ και αποδέχθηκε τη λύση. Οπότε, προς το παρόν αποδεχόμαστε αυτή τη διαβεβαίωση.
Τις ενστάσεις μας για το σύστημα τις έχουμε καταγράψει. Εμείς ίσως και να επιμέναμε ότι η προτεραιότητα ενός σύγχρονου ψηφιακού συστήματος αυτοπροστασίας θα έπρεπε να είναι υψηλότερη. Δεν παίρνουμε όμως εμείς τις αποφάσεις και αυτό είναι το σωστό. Η δε διαχρονική πίστη μας στον επαγγελματισμό και την αποτελεσματικότητα της Πολεμικής Αεροπορίας, ΔΕΝ έχει “αστερίσκους”. Κάτι θα ξέρουν περισσότερο…
Από: defence-point.gr - Γράφει ο ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Η ανακοίνωση αφορά πρόγραμμα για τα καινούργια μαχητικά F-16V που θα αποκτήσουν η Ταϊβάν και το Μαρόκο. Μακάρι να αφορούσε και τα ελληνικά. Δεν τα αφορά όμως. Η πιο πειστική δικαιολογία είναι η έλλειψη χρημάτων. Όπως έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν, η Ελλάδα θα αποκτήσει τη “Ferrari των F-16“, με μια όμως “μαύρη τρύπα“. Το σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS II (Advanced Self Protection Integrated Suite).
Ένα σύστημα αναλογικό, καθώς στις αρχές της δεκαετίας του 2000 η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να περάσει στην -τότε- τέταρτη γενιά συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου (EW: Electronic Warfare) για λόγους που δεν έχει νόημα να “σκαλίζουμε” αυτή τη στιγμή και αφορούν εγχώριους ανταγωνισμούς για την “πίτα” των εξοπλιστικών.
Φαινόμενα που αρχίζουμε να διαπιστώνουμε και στη σημερινή χρονική συγκυρία και μάλιστα έχουν… σκανδαλιστικές ομοιότητες με την προηγούμενη περίοδο, η οποία στη συνέχεια ταλαιπώρησε τις Ένοπλες Δυνάμεις, καθώς πολλές υποθέσεις κατέληξαν στις αίθουσες των δικαστηρίων, με τη διάρκεια της νομικής διαδικασίας να ξεπερνά πολλές φορές τη δεκαετία. Ταλαιπωρώντας και “δίκαιους“, μαζί με τους “άδικους“. Πέραν της ζημιάς στις Ένοπλες Δυνάμεις. Δηλαδή στην ίδια την πατρίδα, στην οποία ομνύουν οι πάντες…
Η ευκαιρία να αποκτήσει η Πολεμική Αεροπορία ένα σύγχρονο ψηφιακό σύστημα με δυνατότητες διαρκούς αναβάθμισης, χάθηκε όταν ο Γιάννος Παπαντωνίου είχε ανακοινώσει ότι τα νέα F-16 που θα αποκτούσε η χώρα θα έρχονταν με το σύστημα ASPIS II ενσωματωμένο, διότι αυτό, όπως δήλωνε, δεν είχε “τεχνολογικό ρίσκο“. Η Ιστορία απέδειξε πόσο γελοίο και καταστροφικό ήταν αυτό το επιχείρημα.
Στελέχη του περιβάλλοντος του τέως υπουργού, δήλωναν “έλα μωρέ, πιο ψηφιακό, μια πλακέτα είναι“! Όσοι γνώριζαν τραβούσαν τα μαλλιά τους: “Έλα που δεν είναι“… Τα ψηφιακά συστήματα “χτίζονται” γύρω από την “ψηφιακή καρδιά” του συστήματος, το επονομαζόμενο DRFM (Digital Radio Frequency Memory). Τέτοιο ήταν το “ACHELLEAS” της ELISRA (έχει πλέον εξαγοραστεί, όπως κάθε πρωτοπόρος εταιρία στον τομέα της και είναι πλέον 100% θυγατρική του ισραηλινού κολοσσού ELBIT Systems). Ό,τι και να έλεγες τότε όμως, σκόνταφτε σε “άλλα κόλπα”.
Όταν το Ισραήλ ΔΕΝ ήταν… της μόδας
Με θύμα την Πολεμική Αεροπορία που όπως όλα τα Επιτελεία, ακόμα και σήμερα, σκύβουν το κεφάλι παραδοσιακά απέναντι στην “πολιτική απόφαση”. Με αυτά ως δεδομένα, μας εκπλήσσει λοιπόν που μας πήρε άλλα 15 χρόνια για να φτιαχτεί το σύστημα; όσο φτιάχθηκε. Κατά τα άλλα θα ερχόταν ενσωματωμένο και πλήρως λειτουργικό στα καινούργια F-16. Εδώ δεν υπήρξε ποτέ εισαγγελέας…
Βλέπετε, τότε δεν ήταν της μόδας το Ισραήλ. Τότε, όποιος υποστήριζε την ανάγκη στρατηγικής σχέσης με το εβραϊκό κράτος ριχνόταν “στην πυρά” της πολιτικής ορθότητας. Εγκληματίες τους ανέβασαν, γενοκτόνους τους κατέβαζαν. Σήμερα, όλοι αυτοί που τότε βυσσοδομούσαν, εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως.
Ανακάλυψαν ότι Κύπρος και Ελλάδα είναι το στρατηγικό βάθος των Ισραηλινών και η γέφυρα της χώρας τους με τον δυτικό κόσμο, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ανακάλυψαν την εκπληκτική ισραηλινή πολεμική τεχνολογία. Τότε αρνούνταν να διαπιστώσουν τα αυταπόδεικτα. Αρνούνταν αν δουν ότι το εβραϊκό λόμπι στην Ουάσιγκτον είχε κινητοποιηθεί και κατάφερε να πάρει έγκριση ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ να εγκαταστήσει μη αμερικανικό σύστημα σε αμερικανική πλατφόρμα!
Και παρόλα αυτά, σιγά μη σκάγανε οι πολιτικοί της εποχής. Ο “κακός Άκης” Τσοχατζόπουλος βέβαια, αμιγώς γεωστρατηγικά, το είχε πιάσει σωστά το θέμα. Μπροστά από την εποχή του. Ό,τι και να του καταλογίζεται στα υπόλοιπα. Κι ας ξεχνούν πολλοί -βολικά- σήμερα πως εάν έχουμε κάτι να χρησιμοποιήσουμε κατά του τουρκικού αναθεωρητισμού, επί των ημερών του αγοράστηκαν. Χωρίς αυτό να αποτελεί ασφαλώς “κολυμβήθρα του Σιλωάμ” για οποιονδήποτε.
Δεν πειράζει, ας είναι κι έτσι αφού είναι καλό για τη χώρα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Σε τελική ανάλυση… SCRIPTA MANENT. Οι αναμνήσεις είναι τόσο ισχυρές που είναι σαν να τα ζήσαμε χθες. Και από αρχεία… χιλιόμετρα! Όχι ότι ιδρώνει το αυτί κανενός στην Ελλάδα, ιδιαίτερα μιλώντας για αξιοπρέπεια και αξιοπιστία.
Και κάτι πιο τολμηρό, “τροφή για σκέψη“: Αν δεν ανακαλύπταμε το Ισραήλ με 20 χρόνια καθυστέρηση, θα είχαμε άραγε καταλήξει να χρεοκοπήσουμε το 2010 και στην “αγκαλιά” του ΔΝΤ; Για να μην ξεχνάμε και τις τόσο δημοφιλείς θεωρίες συνωμοσίας στη χώρα μας παλαιότερα που αφορούσαν τους σημερινούς μας στρατηγικούς συμμάχους. Τώρα όμως θα έπρεπε να μας βολεύουν!
Μείναμε λοιπόν τεχνολογικά πίσω και παραμένουμε δυο δεκαετίες μετά, σε έναν τομέα που οι τεχνολογικές εξελίξεις “τρέχουν” σχεδόν σε εξαμηνιαία βάση. Με αποτέλεσμα, η Πολεμική Αεροπορία που έχει πληγεί από την περίοδο “ισχνών αγελάδων” για τους εξοπλιστικούς προϋπολογισμούς, αναγκάστηκε στο πλαίσιο της προτεραιοποίησης των αναγκών, να συμβιβαστεί με το ξεπερασμένο τεχνολογικά ASPIS II.
Η δικαιολογία που χρησιμοποιήθηκε, το “χρύσωμα του χαπιού” ήταν τουλάχιστον αληθής. Το ASPIS II είναι απόλυτα “ελληνικοποιημένο“, καθώς ο χρήστης έχει τη δυνατότητα παρέμβασης στον “πηγαίο κώδικα” (source code) με αποτέλεσμα να έχει τη δυνατότητα επαναπρογραμματισμού του με “κλειδιά” απολύτως εθνικά.
Σωστό είναι, όμως σε πιο σημείο ισορροπεί η “ζυγαριά” ανάμεσα σε αυτή τη δυνατότητα και την ραγδαία πρόοδο της τεχνολογίας; Πού αυτή η πρόοδος “καταρρίπτει” τη μοναδική μας δυνατότητα; Και να προστεθεί εδώ ένας απλοϊκός αλλά σωστός θεωρούμε συλλογισμός: Θα έδιναν οι ΗΠΑ και μάλιστα υπό τις ΤΟΤΕ γεωστρατηγικές συνθήκες στην Ελλάδα, σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου με πρόσβαση στους πηγαίους κώδικες; Ξεκάθαρα ΟΧΙ και δεν χρειάζεται καν να το εξηγήσουμε.
Το ξεπερασμένο τεχνολογικά σύστημα αποτέλεσε πρόβλημα στο πρόγραμμα της αναβάθμισης των F-16V. Το πεπαλαιωμένο αναλογικό ASIS II, έκανε παρεμβολές όχι μόνο… στον εχθρό, αλλά και στο ραντάρ AESA, τον βασικό λόγο της επένδυσης στη διαμόρφωση “V” των F-16! Το πρόβλημα δεν ήταν εύκολο να λυθεί.
Μετά από μελέτη που εκπονήθηκε ειδικά για το πρόβλημα αυτό, η κατασκευάστρια του F-16, Lockheed Martin και η Raytheon κατασκευάστρια του ASPIS II, μαζί με τους πλέον ειδικούς της Πολεμικής Αεροπορίας, κατάφεραν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Δημιουργήθηκε ένα “interface” που κατάφερε να εξασφαλίσει τη διαλειτουργικότητα του ASPIS II με το ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης AESA, AN/APG-83 SABR της εταιρείας Northrop Grumman.
Θα αναρωτηθούν οι φίλοι μας: Κι εμείς πώς το ξέρουμε; Επειδή το λένε οι κατασκευαστές; Σιγά μην έλεγαν κάτι διαφορετικό! Η Πολεμική Αεροπορία το λέει. Στην πραγματικότητα δεν το ξέρει κανείς. Με βεβαιότητα θα το διαπιστώσουμε όταν ενταχθεί στον αεροπορικό στόλο και επιχειρήσει το πρώτο F-16V.
Το ΓΕΑ δηλώνει ότι το πρόβλημα επιλύθηκε, κάνοντας αποδεκτή τη λύση. Κάτι θα ξέρουν τα έμπειρα στελέχη της Αεροπορίας, στη γνώμη των οποίων βασίστηκε το ΓΕΑ και αποδέχθηκε τη λύση. Οπότε, προς το παρόν αποδεχόμαστε αυτή τη διαβεβαίωση.
Τις ενστάσεις μας για το σύστημα τις έχουμε καταγράψει. Εμείς ίσως και να επιμέναμε ότι η προτεραιότητα ενός σύγχρονου ψηφιακού συστήματος αυτοπροστασίας θα έπρεπε να είναι υψηλότερη. Δεν παίρνουμε όμως εμείς τις αποφάσεις και αυτό είναι το σωστό. Η δε διαχρονική πίστη μας στον επαγγελματισμό και την αποτελεσματικότητα της Πολεμικής Αεροπορίας, ΔΕΝ έχει “αστερίσκους”. Κάτι θα ξέρουν περισσότερο…