Με την εισαγωγή μαχητικών αεροσκαφών τέταρτης γενιάς από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1980 από τους Αμερικανούς και Σοβιετικούς στρατιωτικούς, οι ευκαιρίες για μελέτη αυτών των πιο σύγχρονων σχεδίων ήταν ιδιαίτερα περιζήτητες. Η κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας σήμαινε ότι πολλοί πρώην σοβιετικοί αμυντικοί πελάτες έπεσαν στη δυτική σφαίρα επιρροής, τοποθετώντας αεροσκάφη όπως το μαχητικό τέταρτης γενιάς MiG-29 στη διάθεση του ΝΑΤΟ για μελέτη. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης δύο χρόνια αργότερα το 1991 επέτρεψε στις ΗΠΑ για να αποκτήσουν MiG-29 απευθείας από τη Μολδαβία, και πολύ πιο πολύτιμα να αποκτήσουν βαρέα μαχητικά Su-27 από τη Λευκορωσία που ήταν ένα από τα νεότερα και για πολλούς τα πιο ικανά μαχητικά στον κόσμο.
Ενώ μαχητικά, όπως τα F-16, F-18 και MiG-29, εξήχθησαν ευρύτερα και οι ευκαιρίες μελέτης τους ήταν πιο συχνές, μαχητικά υψηλού επιπέδου περιορίζονταν συνήθως σε υψηλότερους αμυντικούς πελάτες τόσο από το πολύ υψηλότερο κόστος τους όσο και από περιορισμούς εξαγωγής για την προστασία των ευαίσθητων τεχνολογιών τους. Ενώ οι ΗΠΑ κατάφεραν να αποκτήσουν το Su-27 στα επακόλουθα του Ψυχρού Πολέμου, το άμεσο ανάλογό του των ΗΠΑ,το F-15 Eagle δεν αποκτήθηκε ποτέ από έναν αντίπαλο. Παρόλο που η Κίνα και η Ρωσία απέκτησαν κάποια περιορισμένη πρόσβαση στο ελαφρύτερο και πολύ λιγότερο ευαίσθητο F-16 και στον προκάτοχό του τρίτης γενιάς το F-5E, το F-15 εξήχθη μόνο σε τρεις χώρες κατά τη διάρκεια της περιόδου του Ψυχρού Πολέμου. Ως κορυφαίο μαχητικό που αγωνίστηκε από οποιαδήποτε Δυτική Πολεμική Αεροπορία κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ήταν μια πολύ ευαίσθητη πλατφόρμα.
Ωστόσο, αναφέρει το militarywatchmagazine.com, προέκυψε μια μοναδική ευκαιρία για τους αντιπάλους των ΗΠΑ να έχουν ενδεχομένως πρόσβαση στο F-15 και να αποκτήσουν το αεροσκάφος για μελέτη. Αυτή ήταν η αποστασία ενός πιλότου F-15C με το αεροσκάφος του από τη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία της Σαουδικής Αραβίας στο γειτονικό Σουδάν - το οποίο τότε είχε ιδιαίτερα στενούς δεσμούς με την Κίνα. Το Σουδάν θα καλλιεργούσε στη συνέχεια στενούς δεσμούς ασφάλειας με τη Ρωσία μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, αν και ένα πραξικόπημα των ΗΠΑ και της Ευρώπης στη χώρα τον Απρίλιο του 2019 οδήγησε τελικά στην εγκατάσταση ενός έντονα φιλοδυτικού καθεστώτος.
Η Σαουδική Αραβία ήταν ο τρίτος πελάτης εξαγωγής για το F-15 μετά το Ισραήλ και την Ιαπωνία, αλλά ένας πιλότος από τη χώρα που ήταν ύποπτος ότι διατηρούσε ισλαμικές συμπάθειες θεωρήθηκε ότι απογοητεύτηκε από την κυβέρνηση της χώρας του και τους ολοένα και πιο εμφανείς δεσμούς της με το δυτικό μπλοκ και ως αποτέλεσμα αποστάτησε. Αυτό ήρθε σε μια εποχή που το πρώτο δυτικό στρατιωτικό προσωπικό άρχιζε να εδρεύει μόνιμα στη Σαουδική Αραβία - μια ιερή γη για τους μουσουλμάνους - η οποία ήταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενη εκείνη την εποχή.
Δεν είναι γνωστό αν σημειώθηκαν προσπάθειες για την παροχή στο Σουδάν προσφορών για την αγορά του F-15 - η αξία του οποίου δεδομένης της ευαισθησίας και της σπανιότητάς του θα μπορούσε να ήταν στα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, αν όχι περισσότερο. Το Χαρτούμ επέστρεψε το μαχητικό στη Σαουδική Αραβία, σύμφωνα με πληροφορίες για μια μέτρια πληρωμή ύψους 50 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά απέρριψε την πίεση να επιστρέψει ο πιλότος στον οποίο στη συνέχεια προσφέρθηκε πολιτικό άσυλο στη χώρα της Ανατολικής Αφρικής. Ένας εκπρόσωπος του Πενταγώνου απάντησε αρχικά σε ερωτήσεις σχετικά με την αποστασία με μια εσφαλμένη δήλωση ότι "ο πιλότος δεν αποστάτησε" και απλώς "πέταξε έξω από το εύρος του ραντάρ". Ένας αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε αργότερα: "δεν ανησυχούμε για κανένα πρόβλημα ηθικού μεταξύ των στρατιωτικών ή αεροπορικών σωμάτων της Σαουδικής Αραβίας", μετά από αναφορές για εκτεταμένη δυσαρέσκεια στο εσωτερικό της χώρας σχετικά με τη συνεργασία με τις Δυτικές δυνάμεις για να ασκήσουν πίεση σε ένα άλλο μουσουλμανικό αραβικό κράτος - το Μπααθιστικό Ιράκ.
Το F-15 έχει απολαύσει μια μακρύτερη πορεία παραγωγής από οποιονδήποτε άλλο βαρύ μαχητικό στην ιστορία και παρόλο που εισήλθε για πρώτη φορά στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ πριν από 45 χρόνια, το 1976, οι γραμμές παραγωγής για τα αεριωθούμενα αεροπλάνα δεν έχουν ακόμη κλείσει - με τη Σαουδική Αραβία να είναι κορυφαίος πελάτης και με μια παραγγελία στα μέσα της δεκαετίας του 2010 να φέρει το μέγεθος του στόλου του σε πάνω από 200. Ο τελευταίος νέος πελάτης του μαχητικού ήταν ο συχνά εχθρικός γείτονας του Ριάντ, το Κατάρ, το οποίο έχει παραγγείλει 36 αεροπλάνα, ενώ η ίδια η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ έχει παραγγείλει πάνω από 100 από την ενισχυμένη παραλλαγή F-15EX. Η αποτυχία του προγράμματος F-22 να παράσχει ένα οικονομικά αποδοτικό αεροσκάφος με λογικές ανάγκες συντήρησης σήμαινε ότι ποτέ δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει πλήρως το F-15 και οι εντολές τερματισμού της παραγωγής δόθηκαν λιγότερο από τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της υπηρεσίας του μαχητικού. Η πρόσβαση στο F-15 από πιθανούς αντιπάλους των ΗΠΑ για την καλύτερη κατανόηση των δυνατοτήτων και των περιορισμών απόδοσης θα ήταν πιθανώς ένα εξαιρετικά ευεργετικό asset με κάποιες συνεχιζόμενες επιπτώσεις μέχρι σήμερα.