Όπως υπογραμμίζει το militarywatchmagazine.com, φθηνότερα και λιγότερο εξειδικευμένα αεροσκάφη όπως τα Su-30SM, Su-30MKI και MiG-29M έχουν δει εν τω μεταξύ πολλές περισσότερες μονάδες τους να πωλούνται στο εξωτερικό. Το 2012 λίγο πριν από την επίσημη έναρξη λειτουργίας του Su-35, το αεροσκάφος κέρδισε σημαντικό ενδιαφέρον από έναν κορυφαίο ρωσικό αμυντικό πελάτη στην Αμερική - την τότε πλούσια σε πετρέλαιο και οικονομικά σχετικά ευημερούσα Βενεζουέλα.
Υπό τον Πρόεδρο Ουγκό Τσάβες, η οικονομία της Βενεζουέλας ήταν απαλλαγμένη από δυτικές οικονομικές κυρώσεις και, κυρίως, επωφελήθηκε από τις υψηλές τιμές του πετρελαίου που αντιπροσώπευαν τη μεγάλη πλειοψηφία των εξαγωγών της χώρας. Η χώρα είχε επενδύσει πολλά από αυτά στον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεών της, αγοράζοντας 24 Su-30MK2 βαρέα μαχητικά και αυτό που ήταν τότε το πιο προηγμένο ρωσικό σύστημα αεράμυνας μεγάλης εμβέλειας που εξήχθη ποτέ - το S-300VM.
Παράλληλα με τις παραγγελίες για σύγχρονη θωράκιση, πυροβολικό, ελικόπτερα επίθεσης και άλλα οπλικά συστήματα, η Βενεζουέλα υπέγραψε σύμβαση για τα αεριωθούμενα αεροσκάφη Su-30 το 2006, με τα αεροσκάφη αυτά να βασίζονται στο ίδιο αεροσκάφος "Flanker" με το Su-35. Τα Su-30s θεωρούνται μέχρι σήμερα τα πιο ικανά μαχητικά αεροσκάφη στην Αμερική εκτός του Αμερικανικού Στρατού και ήταν εξοπλισμένα με μια σειρά προηγμένων όπλων, συμπεριλαμβανομένων των πυραύλων KH-31 cruise και τα καθοδηγούμενα βλήματα αέρος - αέρος R-77.
Η Βενεζουέλα θεωρείται ότι είχε εξετάσει την αγορά 24 Su-35 μετά την παραγγελία των Su-30MK2, με τον Πρόεδρο Τσάβες να δηλώνει για το σκοπό αυτό στις αρχές του καλοκαιριού του 2012: "έχω ήδη στείλει μια δήλωση στην κυβέρνηση της Ρωσίας ότι είμαστε έτοιμοι να εξετάσουμε την αγορά τα επόμενα χρόνια μαχητικών Su-35 για να εκσυγχρονίσουμε και να ενισχύσουμε τις αμυντικές μας δυνάμεις... Αυτή η ανεξαρτησία, η καλά προστατευμένη και εγγυημένη, θα μας δώσει τη δυνατότητα να οικοδομήσουμε τη νέα Βενεζουέλα, τη νέα Πατρίδα και να φτάσει σε νέους ορίζοντες".
Η Βενεζουέλα ήταν από τις πρώτες χώρες που έδειξαν ενδιαφέρον για το Su-35, με τη διοίκηση του Τσάβες να εκτιμά ιδιαίτερα έναν ισχυρό στρατό και μια ισχυρή ικανότητα αεράμυνας ειδικότερα. Ο θάνατος του Προέδρου της Βενεζουέλας το 2013 σηματοδότησε το τέλος της εποχής των μεγάλων επενδύσεων στον στρατιωτικό εκσυγχρονισμό, με την επακόλουθη διοίκηση του Νικολά Μαδούρο να αντιμετωπίζει μια συντριβή στις παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου από το 2014 και μια δύσκολη οικονομική κατάσταση από τότε που καθιστούσε απίθανες τις προοπτικές για περαιτέρω εξαγορές μαχητικών αεροσκαφών υψηλού επιπέδου. Με τη Ρωσία να προσφέρει πρόσφατα έναν πιο ικανό μαχητή από το SU-35 για εξαγωγή, το επόμενης γενιάς Su-57, το οποίο είναι μόνο οριακά πιο δαπανηρός, παραμένει να δούμε αν το παλαιότερο αεριωθούμενο θα δει κάποιο σημαντικό περαιτέρω ξένο ενδιαφέρον.