Τελικά ούτε για το σκάνδαλο Λιγνάδη έχει κανείς ευθύνη στην κυβέρνηση!
Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την απόλυτη κάλυψη του πρωθυπουργού της Λίνας Μενδώνη μετά από το υπουργικό συμβούλιο και στη Βουλή. Αν κάτι καταλογίζεται στην υπουργό Πολιτισμού είναι το «επικοινωνιακό λάθος» να χαρακτηρίσει ως «επικίνδυνο» τον Δημήτρη Λιγνάδη, γεγονός που δείχνει πως η «υπερασπιστική στρατηγική» της υπόθεσης είχε εκπονηθεί στο μέγαρο Μαξίμου και η Λίνα Μενδώνη με τα όσα είπε στη συνέντευξη Τύπου απλώς την εκτελούσε.
Του σκανδάλου Μενδώνη, πάντως, είχε προηγηθεί η αδυναμία της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού να αντιμετωπίσουν επαρκώς τις συνέπειες της κακοκαιρίας «Μήδεια» στην Αττική. Πιο μεγάλο πρόβλημα ήταν ασφαλώς η ηλεκτροδότηση, καθώς περιοχές ιδίως στα πλούσια βόρεια προάστια έμειναν χωρίς ρεύμα ακόμα και για έξι ημέρες.
Και όμως, όπως στην υπόθεση Μενδώνη, έτσι και στην υπόθεση με την κακοκαιρία αποφεύχθηκε η απόδοση ευθυνών στους αρμοδίους. Ούτε καν σε υπευθύνους του ΔΕΔΔΗΕ-αν όχι στον διευθύνοντα σύμβουλο, έστω στον υπεύθυνο για τις γραμμές του ρεύματος, να νοιώσει ο πολίτης πως η πολιτεία κάπως τον νοιάζεται.
Το ερώτημα είναι γιατί ο πρωθυπουργός δεν προβαίνει σε απόδοση πολιτικών ευθυνών. Σε αυτή τουλάχιστον τη φάση εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα ισχυρός, ιδίως στο εσωτερικό του κόμματός του και συνεπώς ότι και να πράξει δεν θα προκαλέσει ούτε καν αντιδράσεις. Το είδαμε άλλωστε αυτό με την πλήρη κάλυψη Μενδώνη, η οποία στο παρασκήνιο προκαλεί μεγάλες αντιδράσεις στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, μετά όμως τη στήριξη του πρωθυπουργού ουδείς βγήκε να πει δημοσίως το παραμικρό.
Ορισμένοι επιμένουν πως η ατιμωρησία των υπευθύνων από τον πρωθυπουργό προκαλείται από τα αισθήματα αλαζονείας που κυριαρχούν στα υψηλά κλιμάκια της κυβέρνησης, καθώς δεν αισθάνονται να απειλούνται. Δύσκολο να εξηγήσει, πάντως, κανείς πειστικά γιατί επιλέγεται η ατιμωρησία, αν και μπορεί να πει με σιγουριά πως οι επιπτώσεις και στο πρόσωπο του πρωθυπουργού από τη συγκεκριμένη τακτική που ακολουθεί αρχίζουν να είναι εμφανείς.