Επειδή ένας διαφωτιστικός ιστορικός χάρτης είναι κάτι παραπάνω από «χίλιες λέξεις», αρκεί μια απλή ματιά στην πιο «σκοτεινή», πρώιμη περίοδο της επέκτασης του Ισλαμικού Ιμπεριαλισμού, από τον Μωάμεθ μέχρι την δυναστεία των Ομεϋδών (622 έως 750 μ. Χ.), που ήταν και μια Βυζαντινοαραβική σύγκρουση, για να διαπιστωθεί η ταχύτητα και το μέγεθος του ισλαμικού επεκτατισμού.
Και για την Ιστορία: Βρίσκοντας ελεύθερο πεδίο μετά την μεγάλη εξασθένιση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της Περσικής Αυτοκρατορίας (Σασσανίδες), λόγω της μακρόχρονης και μέχρις εσχάτων μεταξύ τους σύγκρουσης, ο Ισλαμικός Ιμπεριαλισμός κατάφερε εντυπωσιακά αποτελέσματα μέσα σε 120 χρόνια δείχνοντας μεγάλη κατακτητική ορμή:
Από τη Μέκκα και τη Μεδίνα μέχρι τη Μπουχάρα και την Σαμαρκάνδη στην Ανατολή και μέχρι την Σαραγόσα και τα Πυρηναία στη Δύση. Επεκτατικοί πόλεμοι, γενοκτονίες, βίαιοι εξισλαμισμοί, λεηλασίες, καταστροφές και δουλεμπόριο συνέθεταν συνήθως το πλαίσιο της ισλαμικής κατάκτησης και του Χαλιφάτου, με κύριο «ιδεολογικό όπλο» τη Τζιχάντ.
Και όμως πολλοί - για κάποιους ακατανόητους λόγους - επιμένουν στον εξωραϊσμό και στην «αγιοποίηση» του Ισλάμ, αλλά και στην επικίνδυνη «τύφλωσή» τους.
Ας τους φωτίσουν τουλάχιστον οι Τρεις Ιεράρχες μας που γιορτάζουμε σήμερα! Χρόνια πολλά!