Η δίκη της Χ.Α όμως, που στην ουσία αφορούσε μερικές δεκάδες εθνικο-ναζιστικές καρικατούρες και κάποιες ανθρωποκτονίες κράτησε 5,5 ολόκληρα χρόνια! Τα 4,5 χρόνια από αυτά με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (πράγμα που έχει σημασία), που φρόντισε επίσης να νομοθετήσει, ώστε να πέσουν μαλακά και δίχως στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων. Διότι γνώριζαν πολύ καλά, ότι όταν νομοθετείς υπέρ "φίλων", αναγκαστικά νομοθετείς και υπέρ των "εχθρών".
Είναι φανερό λοιπόν, από το περιεχόμενο και το μέγεθος των δύο δικών, ότι κάθε σύγκριση μεταξύ τους είναι απλά γελοιώδης. Όσοι αποδίδουν στην εξαιρετική σημαντικότητα της υπόθεσης της Χ.Α την αργοπορία της δίκης, ψεύδονται και διαψεύδονται από τη σύντομη διάρκεια της δίκης της Νυρεμβέργης, που ήταν όντως σημαντική. Στην δική μας περίπτωση όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, για τους δικούς του λόγους, δέκα μέρες κοσκινίζει. Και όταν επιτέλους κοσκινίσει, το αλεύρι έχει ήδη μπαγιατέψει και δεν τρώγεται. Τότε για ποιο λόγο έγιναν όλα αυτά, θα αναρωτηθεί κανείς; Μα, επειδή από την αρχή έως το τέλος είχαν ανάγκη την Χ.Α και τώρα που εξέλιπε ο ρόλος της ήρθε ή ώρα να "συνταξιοδοτηθεί" μέσω δίκης. Όχι πολύ σκληρά όμως, μη τυχόν και κράξουν τα όρνια της και αποκαλύψουν πολλά. Να δικαστεί μεν, αλλά με κάποιο τρόπο να πέσει μαλακά. Ούτε καν να στερηθούν το δικαίωμα να πολιτευτούν στο μέλλον. Φρόντισε ο ΣΥΡΙΖΑ για αυτό. Άλλωστε η δίκη θα συνεχιστεί και σε άλλα επίπεδα, οπότε τα μαλακά θα γίνουν μαλακότερα.
Την πραγματική ετυμηγορία, αυτή που έχουν σκοπό να επιβάλλουν τελικά, αλλά με έμμεσο τρόπο, την είχε εκφράσει εξαρχής η απαλλακτική πρόταση της εισαγγελέως. Δεν έγινε απευθείας όμως για δύο βασικούς λόγους. 1. Για να δείξει η δημοκρατία την "πυγμή" της, προσφέροντας θέαμα ισχύος και δικαίου και 2. Για να αποφύγει την έκρηξη του βασικά κομματικά οργανωμένου πλήθους που ήταν έξω από το δικαστήριο και απαιτούσε καταδίκη.
Η χθεσινή απόφαση έσωσε τα προσχήματα, χωρίς να βλάψει την ουσία. Ο λαός πήρε το δημοκρατικό θέαμα της καταδίκης που ήθελε, ενώ το σύστημα εδραίωσε την εξουσία του και τη δυνατότητα να χειρίζεται τις καταστάσεις, που το ίδιο δημιουργεί, κατά το δοκούν.