Ωστόσο στο κλείσιμο προχωρά σε μια άστοχη αναφορά:
Βαδίζοντας στην κομμένη στα δύο Λευκωσία, την τελευταία διχασμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης, σκέφτομαι ότι ο σεβασμός κάθε πλευράς για τις αξίες, τα πολιτιστικά σύμβολα και τα έργα τέχνης της άλλης μπορεί να αποτελέσει ένα βήμα προς την οικοδόμηση ενός κοινού, ειρηνικού μέλλοντος. Και η Κύπρος, ένα νησί διχασμένο, όπου η μνήμη ακόμη πονά, όπου τα τραύματα είναι ακόμη ανεπούλωτα, αυτό το μέλλον το χρειάζεται.
κ. Πρόεδρε η Κύπρος δεν είναι διχασμένη, είναι κατεχόμενη! Πρώτα προδόθηκε με τις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου και ύστερα με το πραξικόπημα μαζί με την ανύπαρκτη ελληνική αντίδραση κατά τους δύο Αττίλες.
Άνθρωποι σκοτώθηκαν, κόρες και μάνες βιάστηκαν, παιδιά και σύζυγοι εξαφανίστηκαν χωρίς ποτέ να μάθει κανείς τι απέγιναν. Αυτό δεν είναι διχασμός.