Παρακολουθώ με λύπη στα κοινωνικά δίκτυα και ειδικά εδώ στο ΦΒ, ομηρικούς καυγάδες μεταξύ χρηστών με αιτία το πλαστό δίπολο δεξιάς-αριστεράς. Διαμάχες εξαντλητικές μέχρι τελικής πτώσεως, όπου επιστρατεύονται κάθε είδους βρισιές, απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί του ενός προς τον άλλο και ατέλειωτες ειρωνείες και προσβολές.
Θλίβομαι για τα μαύρα χάλια και την ανωριμότητα που ταλαιπωρεί ακόμα σημαντικό μέρος του ελληνικού λαού. Κομματιάζονται, όπως ακριβώς τα κόμματα, που ευθύνονται για την κακοτυχία αυτής της χώρας. Σκοτώνονται μεταξύ τους για ναυαγισμένες πολιτικές ιδεολογίες, που μόνο ως επίφαση λειτουργούν, αφού είναι κενές περιεχομένου. Αρνούνται να δεχθούν την αλήθεια και το γεγονός, που απέδειξε περίτρανα η τελευταία δεκαετία των μνημονίων, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πλέον δεξιά και αριστερά, αλλά μόνο διαφορετικές προσεγγίσεις προς την ίδια όμως κατεύθυνση ενός καπιταλισμού με πολλές μορφές και στην εκδοχή που την αντιλαμβάνεται ο καθένας. Πλακώνονται, όχι για να μοιράσουν αυτά που δεν έχουν οι ίδιοι, αλλά για τα κομματικά συμφέροντα που εξυπηρετούν άλλους. Φέρονται σαν να είναι κάτι διαφορετικό ο Μητσοτάκης από τον Τσίπρα. Τα δικά τους σαγόνια έχουν στεγνώσει από την πείνα, αλλά οι κομματικές μασέλες που υποστηρίζουν, ως ανόητοι, συνεχίζουν να μασάνε ακάθεκτες και να αλέθουν το δημόσιο χρήμα, τις ζωές τις δικές τους και όλων των άλλων.
Άνθρωποι κατά τα άλλα αξιοπρεπείς και εργατικοί, που αναλίσκουν τον βίο τους στον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης, αλληλοβρίζονται για ξένους καημούς, για ψευδή δίπολα και για πεθαμένες ιδεολογίες. Το κυριότερο-που δεν καταλαβαίνουν-είναι, ότι εκτίθενται στα μάτια χιλιάδων άλλων αναγνωστών που τους διαβάζουν, καθώς διολισθαίνουν στα έσχατα όρια της προσωπικής κατάντιας.
Όλα αυτά σε χρόνο άκαιρο, ακατάλληλο, σε καιρούς ου μενετούς σαν και αυτούς που ζούμε. Σε στιγμές κρίσιμες για την ύπαρξη της πατρίδας. Σε συγκυρίες επικίνδυνες και επισφαλείς, όπου ανάγκη είναι η εθνική ομοψυχία, αυτοί συνεχίζουν τον κομματικό καυγά τους. Τα μπατζάκια μας έχουν πάρει φωτιά και καιγόμαστε, αλλά αυτοί αγρόν αγοράζουν. Δεξιά φωνάζει ο ένας ανόητος, Αριστερά αντιφωνάζει ο άλλος ηλίθιος! Λες και ο Τούρκος ενδιαφέρεται σε ποιο κόμμα ανήκουν τα κεφάλια που θα κόψει. Στο σημείο που βρισκόμαστε ένα πράγμα πρέπει να έχει σημασία και αυτό είναι μόνο η κοινή μας πατρίδα. Ας προφυλάξουμε το μείζον, αντί να μας παρασύρει το έλασσον στη δίνη της καταστροφής. Οι δεξιές και αριστερές γροθιές, ας είναι για τον επιτιθέμενο Τούρκο και όχι για τα δικά μας κεφάλια!