Η συνάντηση Μέρκελ-Μακρόν σίγουρα απογοήτευσε εκείνους που πίστευαν ότι θα στρίμωχνε την Τουρκία.
Η συνάντηση επιβεβαίωσε την μέχρι τώρα στάση τους και την στάση των θεσμικών οργάνων της ΕΕ.
Κινείται στην ίδια κατεύθυνση με την στάση του υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ. Η στάση όμως του Τραμπ είναι κοντά στον Ερντογάν, το επιβεβαίωσε και όταν απάντησε στον υποψήφιο των δημοκρατικών Μπαιντεν, που είχε καταγγείλει τον Ερντογάν.
Η στάση του Πούτιν είναι ακόμη πιο κοντά στον Ερντογάν, για πολλούς λόγους.
Με αυτά τα δεδομένα σύντομα, είτε η Τουρκία ανακοινώσει νέα Navtex είτε όχι οι δύο χώρες θα καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου.
Επειδή όταν καθίσεις στο τραπέζι του διαλόγου δεν θα μπορείς να προχωράς σε μονομερής ενέργειες, πρέπει η κυβέρνηση να ανακηρύξει την δική μας ΑΟΖ, με την κατάθεση ναυτικών χαρτών στον ΟΗΕ στην περιοχή Ανατολικά του 26ου μεσημβρινού και μέχρι τα όρια της Κυπριακής και Αιγυπτιακής ΑΟΖ, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας, όπως κάναμε το 2011 με τον νόμο 4001, Νοτιοδυτικά της Κρήτης.
Μόνο έτσι θα εξουδετερώσουμε την ανακήρυξη της ΑΟΖ απο την Τουρκία, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου.
Μετά την έναρξη του διαλόγου και όσο θα κρατήσει δεν θα μπορούμε, και έτσι ο διάλογος θα γίνεται με δυσμενής όρους για τα εθνικά μας συμφέροντα.
Και το παράδοξο, όπως, μετά την υπογραφή της συμφωνίας με την Ιταλία, έτσι και τώρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας με την Αίγυπτο, μερικοί διεθνολόγοι και πολιτικοί που πέρασαν από το Υπουργείο Εξωτερικών, ζητούν από την κυβέρνηση να κάνει στην βουλή δήλωση ότι: "Οι όροι των δύο συμφωνιών δεν θα δεσμεύουν την χώρα μας σε μελλοντικές συμφωνίες".
Το κάνουν παρ' ότι ξέρουν ό,τι η δήλωση είναι άνευ σημασίας για τα διεθνή δικαστήρια, αφού η χώρα δεσμεύεται με την υπογραφή των συμφωνιών που επικυρώνονται και από την βουλή.
Το κάνουν από ενοχή γιατί υποστηρίζουν τις κυβερνητικές επιλογές ή για να μπορούν να λένε αύριο, όταν έχουμε τις αρνητικές συνέπειες: Εγώ τα είχα πει.