 |
| weisanjiang / pixabay |
Στη Γαλλία μάσκες σε παιδιά πάνω από 11 (εκεί η Α' Γυμνασίου είναι η δική μας ΣΤ' δημοτικού, έχει 4 χρόνια το Γυμνάσιο) και σε εκπαιδευτικούς αν δεν υπάρχει η απόσταση του 1 μέτρου, όπως λέει ο ΠΟΥ. Σε άλλες χώρες τίποτα.
Ελένη Παπαδοπούλου
Όταν μιλάμε για τα σχολεία, ειδικοί δεν είναι μόνο οι γιατροί. Το να ακούς αποκλειστικά και μόνο λοιμωξιολόγους για τα σχολεία είναι εντελώς άκυρο. Το Μάιο που ανοίξαμε τα 2/3 των οδηγιών που ήρθαν ήταν για τα πανηγύρια και δεν ακολουθήθηκαν, διότι ήταν ανεφάρμοστα. Βάλαμε τις αποστάσεις στα θρανία, οι οποίες καταστρατηγήθηκαν ουκ ολίγες φορές από τα παιδιά, τα οποία αντάλλαξαν και βιβλία και στυλό και ό,τι θέλεις, γιατί έτσι είναι το σχολείο.
Εμείς βέβαια δεν μπορουσαμε να κοιτάμε αν 200 παιδιά πλένουν τα χέρια τους για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα, όπως μας ζητούσαν και οι αποστάσεις ανάμεσα στα παιδιά στα διαλείμματα ήταν κάτω των 20 πόντων και όποιος πει το αντίθετο, ψεύδεται.
Όσο και να φωνάζουμε μας έγραφαν, γιατί είμαστε σχολείο με παιδιά, με έφηβους που ερωτεύονται, που γελάνε, που κοινωνικοποιούνται στο σχολείο και όχι στρατός. Όσοι φαντασιώνονται τα σχολεία ως στρατόπεδα, εμάς ως στρατιωτικούς να δίνουμε διαταγές και τα παιδιά ως φαντάρους να στέκονται σούζα, μάλλον κάνουν κάποιο λάθος.
Με το δε αντισηπτικό κοντέψαμε να πάθουμε δηλητηρίαση από την πρώτη μέρα. Από την χρήση μας ήρθε το δηλητήριο στο στόμα. Τώρα αυτό είναι υγιεινό; Φέραμε δικά μας μετά και είπα στα παιδιά που παραπονέθηκαν κι αυτά να μην το χρησιμοποιούν, να έχουν τα δικά τους.
Έτσι λοιπόν και τώρα με την μάσκα η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε μάθημα. Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο ή δεν έχει μπει ποτέ σε τάξη ή δεν σκέπτεται ρεαλιστικά ή φοβάται να το πει. Και δεν μπορούμε να κάνουμε μάθημα, γιατί δεν ακουγόμαστε. Είμαστε σε απόσταση από τα παιδιά, πολλές τάξεις είναι μεγάλες, δεν έχουμε μικρόφωνο, δεν ακουγόμαστε μέσα από ένα πανί.
Και δεν ακούγονται ούτε τα παιδιά. Σκέφτομαι από τώρα τί θα κάνω με τα ντροπαλά παιδιά, αυτά που μιλάνε χαμηλόφωνα, που δεν τα ακούς ούτε χωρίς μάσκα. Θα τα αποκλείσω από την εκπαιδευτική διαδικασία; Για να ακουστούμε σημαίνει ότι πρέπει να φωνάξουμε αρκετά δυνατά, αυτό σημαίνει μεγάλες αναπνοές και υγρή μάσκα. Εκτός κι αν κάποιος νομίζει ότι το μάθημα γίνεται στα μουγκά.
Μπορείς να τιμωρήσεις παιδί που έβγαλε την μάσκα του; Μπορείς να μαλώσεις παιδί που έδωσε το βιβλίο του σε συμμαθητή του που δεν είχε βιβλίο; Μήπως εμείς θα περνάμε πειθαρχικά, επειδή δεν τηρούνται τα νοσοκομειοστρατιωτικά μέτρα που αποφασίζουν άσχετοι σε σχολεία;
Το Υπουργείο έχει όντως να πάρει δύσκολες αποφάσεις, γιατί ό,τι και να πει, πάντα κάποιος θα φωνάζει. Αλλά εν προκειμένω ο σκοπός είναι να γίνει και μάθημα, όχι μόνο να σκεφτόμαστε τον ιό.
Κι αν τα μέτρα δε διασφαλίζουν το μάθημα, τότε άλλες λύσεις πρέπει να βρεθούν και όχι να πηγαίνουμε σε ανεφάρμοστες ουσιαστικά λύσεις, μόνο και μόνο για να γυρίζουμε και να λέμε "εγώ τα είπα, οι άλλοι δεν τα εφάρμοσαν".