Αρχή για την αλλαγή μιας κατάστασης είναι η κατανόηση ενός προβλήματος και βασική προϋπόθεση η αναγνώριση των λαθών που πρέπει να διορθωθούν. Στην περίπτωση της επιδεινούμενης ελληνοτουρκικής κρίσης αυτό είναι περισσότερο από αναγκαίο. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν, να κάνουμε μια αντικειμενική σύγκριση των δεδομένων και να σκιαγραφήσουμε το προφίλ του Ερντογάν, βλέποντας όσα κάνει την τελευταία δεκαετία.
1. Σε σύγκριση με τους Έλληνες πολιτικούς είναι, σα να παίζει ποδόσφαιρο η Μπαρτσελόνα με τα Άνω Σούρμενα. Το αποτέλεσμα προκαλεί θλίψη. Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό μοιάζει με ομάδα 4ης κατηγορίας. Προσωπικότητες όπως ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο Τσίπρας και οι υπόλοιποι όχι μόνο υπολείπονται του Ερντογάν, αλλά προκαλούν και κλαυσίγελο με τις ενέργειες τους. Κάτι τέτοιους ο Ερντογάν τους τρώει για πρωϊνό. Συγκρίνετε τον πρώην και την νυν ΠτΔ με τον Ερντογάν για να έχετε μια τάξη μεγέθους της ασυμμετρίας. Είναι σπιθαμιαίοι. Λυπάμαι αν στενοχωρώ κάποιους, αλλά αυτή είναι η ωμή αλήθεια.
2. Ο Ερντογάν σε αντίθεση με τους Έλληνες πολιτικούς του κομματικού σωλήνα, είναι ένας αυτοδημιούργητος πολιτικός που αναρριχήθηκε βήμα-βήμα στην εξουσία, κάνοντας χρήση των αναμφισβήτητων ικανοτήτων του.
3. Ο Ερντογάν διατηρεί την λαϊκή ψυχή του αλήτη και τη μαγκιά του χαμινιού της Πόλης, απέναντι σε άεργους, αδούλευτους κοσμοπολίτες και μοσχαναθρεμμένους γόνους ελληνόφωνων πολιτικών «δυναστειών».
4. Ο Ερντογάν διαθέτει επίσης τα εξής χαρακτηριστικά. Αποφασιστικότητα στις ενέργειες του. Σταθερότητα και προσήλωση στους μακροχρόνιους σχεδιασμούς. Επιμονή και ισχυρή θέληση για την πραγματοποίηση τους. Τόλμη και γενναιότητα στην ανάληψη ρίσκων. Θράσος στην υπερπήδηση εμποδίων. Οξυδέρκεια στη διαχείριση και χειραγώγηση φίλων και αντιπάλων. Εθνικό όραμα για το μέλλον. Τα ακριβώς αντίθετα δηλαδή από όσα χαρακτηρίζουν τους εθνομηδενιστές Έλληνες πολιτικούς της αρπαχτής και της ευκαιρίας.
5. Ο Ερντογάν, από όσα δείχνει, είναι επιπλέον ένθερμος Τούρκος πατριώτης και βαθιά θρησκευόμενος. Κάποιος που σέβεται τη σημαία, τα ήθη και τα έθιμα του λαού του. Για αυτό και έχει συνεπάρει την τουρκική μάζα δίνοντας της στόχους και νοήματα. Για αυτόν η θάλασσα έχει σύνορα και δεν ανήκει στα ψάρια της.
6. Όλα τα παραπάνω «θετικά» στοιχεία συνδυαζόμενα με τα ψυχικά χαρακτηριστικά της σκληρότητας, της αυταρχικότητας, της εκδικητικής φύσης, της αδίστακτης βούλησης, της αρπακτικής διάθεσης ενός λύκου, του εκρηκτικού θυμικού, της υπερηφάνειας και της αταπείνωτης αλαζονείας, της υπέρμετρης φιλοδοξίας, τον καθιστούν εξαιρετικά επικίνδυνο για την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο. Όλα αυτά αποτελούν ταυτόχρονα και το υλικό της επιτελούμενης εκ μέρους του Ύβρεως εξαιτίας της οποίας είναι σχεδόν βέβαιο ότι στο μέλλον θα αντιμετωπίσει και τη Νέμεση.
Συμπερασματικά και για λόγους ειλικρίνειας, μας αρέσει δεν μας αρέσει, θα πρέπει να παραδεχθούμε, ότι ο Ερντογάν είναι ένας μεγάλος ηγέτης για τα δεδομένα της Τουρκίας. Δεν έχει καμία σχέση με προηγούμενους Τούρκους πολιτικούς και σχεδόν σε όλα βρίσκεται σε αντίθεση με τους Έλληνες ομολόγους του. Δεν θυσιάζει τα μεγάλα θέματα για τα μικρά, ούτε ομφαλοσκοπεί ασχολούμενος με σκάνδαλα τύπου Novartis την ώρα που απειλείται η ακεραιότητα της χώρας του.
Τι προτείνω: Οι εξαιρετικές ιστορικές περιστάσεις απαιτούν ιδιαίτερες λύσεις. Ομόφωνα και ομόψυχα η Κυβέρνηση και σε συνεννόηση με την αντιπολίτευση να παραιτηθεί. Να συγκλιθεί ένα Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας με ό,τι καλύτερο διαθέτει διακομματικά το πολιτικό μας σύστημα. Χωρίς υστεροβουλίες και προσωπικές επιδιώξεις να βάλουν όλοι πλάτη μέχρι να ξεπεραστεί η εθνική κρίση. Να οριστεί από κοινού ένας ικανός και εγνωσμένης αξίας υπηρεσιακός πρωθυπουργός, που θα φέρει σε πέρας το έργο της αντιμετώπισης του τουρκικού κινδύνου, πλαισιωμένος από ειδικούς συνεργάτες. Η Εθνική Ομάδα χρειάζεται δυνατό προπονητή και καλούς παίκτες. Όπως με τον Κορονοϊό ακολουθήθηκαν με επιτυχία οι υποδείξεις των ειδικών επιστημόνων, έτσι και εδώ θα πρέπει να αναλάβουν προσωρινά οι κατάλληλοι. Όταν περάσει η δυσκολία ας γίνουν πάλι εκλογές για την επιστροφή στην κανονικότητα. Οι καιροί ου μενετοί. Αν και πολύ φοβάμαι, ότι το πολιτικό σύστημα θα προτιμήσει να ζημιωθεί η χώρα, για να μη χαθούν οι καρέκλες, οι οποίες θα χαθούν έτσι και αλλιώς έπειτα από μια εθνική τραγωδία.