Διαβάζοντας τη συνέντευξη του κ. Ροζάκη (Ομότιμος καθηγητής και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών – Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΥΠΕΞ) στον κ. Σαχίνη (ΚΡΗΤΗ tv) αντιλαμβάνεται κανείς γιατί η Ελληνική Εξωτερική πολιτική στρουθοκαμηλίζει και είναι τόσο άτολμη.
υποναυάρχου ε.α.
προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Ο κ. Ροζάκης ενώ παραδεχτεί ότι κάθε περίπτωση για το διεθνές Δικαστήριο έχει τα δικά της χαρακτηριστικά εν τούτοις έρχεται ό ίδιος και υποκαθιστά την κρίση των δικαστών προδικάζοντας για το τι θα αποφασίσει το διεθνές δικαστήριο. Και επειδή προδικάζει ο ίδιος για αυτήν την απόφαση σύρει όλη την εξωτερική πολιτική να μην διεκδικεί το μέγιστο των προβλεπομένων από την UNCLOS αλλά αυτά που πιθανολογεί ότι θα εκδικάσει το Διεθνές Δικαστήριο. Δηλαδή πάμε χαμένοι από χέρι με τις εισηγήσεις του, τις οποίες ενστερνίζεται μεγάλη μερίδα συμβούλων εντός του Υπουργείου εξωτερικών, καθηγητών και μη.
Ναι μεν σεβόμαστε την επιστημονική υπόσταση, την πείρα και τις γνώσεις του κ. Ροζάκη, αλλά φανταστείτε σε μία διένεξη όπου:
• Η μία πλευρά καταπατά τα πάντα από πλευράς διεθνούς δικαίου,
• Αμφισβητεί τις διεθνείς συνθήκες που η ίδια έχει υπογράψει,
• Δεν αποδέχεται την ισχύ της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS - πλην όμως χρησιμοποιεί εργαλειακά ότι θεωρεί ότι την συμφέρει)
• Διεκδικεί παράνομα πολλά πέραν της κάθε έννοιας μαξιμαλισμού,
• Σε απειλεί με πόλεμο για να μην εφαρμόσεις νόμιμα προβλέψεις αναγκαστικού δικαίου,
εμείς να υποστηρίζουμε ότι είναι κακό να διεκδικούμε αυτά που μας δίνει το δικαίωμα να διεκδικήσουμε η συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Πουθενά μάλιστα η «Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) δεν γράφει για “μειωμένη επήρεια”. Ει μη μόνο στον Article 74 (1) για την οριοθέτηση της ΑΟΖ:
“...shall be ef-fected by agreement on the basis of international law, as referred to in Article 38 of the Statute of the International Court of Justice, in order to achieve an equitable solution”.
Το ίδιο φραστικό χρησιμοποιεί και στο Article 83 (1) για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας (continental shelf).
Η λέξη επήρεια (effect) αναφέρεται σε αποφάσεις τους Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, όσον αφορά όμως την επήρεια ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ περιπτώσεων νησίδων στην οριοθέτηση (delimitation) της ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας (delimitation of maritime zones between opposite or adjacent States).
Δηλαδή το ΔΔ αναγνωρίζει ότι σχετικές περιστάσεις (relevant circumstances), απαιτούν την προσαρμογή και την τροπολογία της προσωρινής μέσης γραμμής ή γραμμής ίσης απόστασης, ώστε με αυτό τον τρόπο να επιτευχθεί ένα δίκαιο οριοθετικό αποτέλεσμα.
Εάν δηλαδή θα υπάρξει επήρεια (effect) στην οριοθέτηση - αν δηλαδή θα χαραχθεί το όριο διαφορετικά από την μέση γραμμή.
Υπάρχουν βέβαια αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης που αναφέρονται σε επήρεια (effect). Π.χ.το 1977 σε διαιτησία για Αγγλο-Γαλλική διένεξη γαι το νησί Scilly που ανήκε στη Μ. Βρετανία αναφέρθηκε για πρώτη φορά η έκφραση half effect).
Το ΔΔΧ ανφέρθηκε επίσης στην περίπτωση της διένεξης Τυνησίας-Λιβύης, σε "partial effect", αλλά και σε "full effect" καθώς και σε "angle effect" (αναφερόμενο στην γεωμετρική μέθοδο της οριοθέτησης).
Όμως όσοι δημόσιοι λειτουργοί έχουν εξουσιοδοτηθεί για να ενασκούν εφαρμοσμένη εξωτερική πολιτική, πρέπει να λαμβάνουν υπόψη όλες τις παραμέτρους και να δομούν τις θέσεις και τα επιχειρήματά μας με βασικό σκοπό την υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων στις θέσεις μας εξωτερικής πολιτικής.
Να διεκδικούν δηλαδή όσα οι Διεθνείς Συνθήκες μας δίνουν το δικαίωμα για να διεκδικήσουμε και να αφήσουμε το Δικαστήριο να αξιολογήσει τις θέσεις και τα επιχειρήματά μας όπως και τις θέσεις και τα επιχειρήματα του αντιδίκου, με βάση όλες τις πηγές του Διεθνούς Δικαίου, οι οποίες εκ των πραγμάτων αποτελούν αντικείμενο εποπτείας και τελικής κρίσης του Δικαστηρίου και όχι αυτόκλητα ενός εκάστου εξ υμών.
ΣΗΜ: Εδώ η συνέντευξη του κ. Ροζάκη: