Σε άλλους ναούς στήνονται θερμικές κάμερες για θερμομέτρηση των πιστών. Σε άλλους διανέμονται μάσκες στην είσοδο και συσκευασμένα αντίδωρα στην έξοδο. Αλλού η απολύμανση είναι πιο σχολαστική κι από λοιμοκαθαρτήριο. Αλλού βλέπουμε εικόνες με σήμανση από κόκκινες κορδέλες, για να αποτρέπεται η προσκύνηση. Στους ελληνορθόδοξους ναούς του εξωτερικού η Θεία Κοινωνία είτε έχει εντελώς απαγορευτεί, είτε μεταδίδεται από μασκοφόρους και γαντοφορεμένους ιερείς, με κουταλάκια μιας χρήσεως και με όποιον ακόμη τρόπο αποφασίσει ο διαταραγμένος νους του κάθε πλανεμένου Φαναριώτη ρασοφόρου που υποδύεται τον επίσκοπο κι αρχιεπίσκοπο.
Δρ Βυζαντινής Ιστορίας του ΑΠΘ
Η συζήτηση μάλιστα περί της Θείας Κοινωνίας είναι σχεδόν βέβαιο ότι σύντομα θ’ ανοίξει και εδώ, ειδικά αν κρίνουμε από τη γκρίνια των αντίχριστων πολιτικών και αρθρογράφων που κλιμακώνεται, αλλά και από κάποιες προειδοποιητικές νύξεις ελλαδικών μητροπολιτών.
Όσο για το δήθεν…Δεύτερο Πάσχα, αρκετοί ταλαίπωροι κληρικοί, υπείκοντας στη γραμμή του Ιερωνύμου και της κλίκας του, έχουν ήδη αναγγείλει αναστάσιμες Θείες Λειτουργίες για απόψε το βράδυ ή για αύριο το πρωί (κάποιοι μάλιστα σήμερα στην τηλεόραση εύχονταν μέχρι και…καλή Ανάσταση)! Συνεχίζοντας κι αυτοί τη διαστροφή της σημασίας των λέξεων (κατά τη γνωστή θουκυδίδεια διαπίστωση) και «ξαναβαφτίζοντας» τις εορτές, με την ίδια θαυμαστή ευκολία που έως τώρα μετονόμασαν και την κακοδοξία σε ορθοδοξία, το θράσος σε αναγκαιότητα, την ψοφοδεή δειλία σε θάρρος, την ξεδιαντροπιά σε υπευθυνότητα.
Πλάνη στην πλάνη λοιπόν, βλασφημία στη βλασφημία, κατήφορος στον κατήφορο. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα ανεκδιήγητα, πολλοί πιστοί συνεχίζουν κι αυτοί τον δικό τους κατήφορο της μακάριας αμεριμνησίας, του άκριτου εφησυχασμού και της τυφλής υπακοής στους λυκοποιμένες, αποδεχόμενοι την κάθε δαιμονική πλάνη ως φυσιολογική κατάσταση και κατακεραυνώνοντας ως ακραίους και φανατικούς όσους απλώς αποτολμούν να διαπιστώσουν το πασιφανές: ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Χωρίς κανένα άλλοθι ασφαλώς ούτε και αυτοί: όσο και αν η ευθύνη είναι πρωτίστως των ποιμένων και αυτοί θα δώσουν τον κύριο λόγο που άφησαν εδώ και πολλά χρόνια τον λαό ακατήχητο και εκτεθειμένο σε τόσες οικουμενιστικές κακοδοξίες, από την άλλη η καραμέλα της «μειωμένης ευθύνης» έχει τελειώσει προ πολλού και για τους απλούς πιστούς. Γιατί εδώ συμβαίνουν πλέον τόσο χοντροκομμένα και πρωτοφανή πράγματα, που κανείς πια δεν δικαιούται να επικαλείται άγνοια ή ελλιπή θεολογική κατάρτιση. Το χριστεπώνυμο πλήρωμα είναι εξάλλου λογική ποίμνη κι όχι άβουλο κι ανοϊκό κοπάδι. Και όσοι συμπεριφέρονται ως τέτοιοι έχουν τεράστια συνευθύνη για τον κατήφορο στον οποίο κατρακυλάμε εδώ και πολύ καιρό.
Να το ξεκαθαρίσουμε συνεπώς: τέλος τα ψέματα, τέλος και οι δικαιολογίες. Για όλους!