 |
| Gellinger / pixabay |
Έγραφα σε άρθρο μου που είχε πρωτοδημοσιευτεί τον Ιανουάριο του 2019 και αναδημοσιεύτηκε πάλι τον Ιανουάριο του 2020:
"Τι θα κάνει η Ελλάδα;
Το πότε θα εμφανιστεί μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση, ποια ένταση θα έχει και ποια μορφή, είναι δύσκολο να προβλεφθεί. Αυτό, όμως, που μπορούμε να πούμε σήμερα με αρκετή βεβαιότητα, είναι ότι λόγω των συσσωρευμένων στρεβλώσεων, το παγκόσμιο σύστημα εγκυμονεί πολλούς κινδύνους.
Υπό τη σκιά αυτών των κινδύνων, το μεγάλο ερώτημα για την Ελλάδα είναι το εξής: Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό που άφησε τη χώρα να χρεοκοπήσει, που εν συνεχεία σπατάλησε μια δεκαετία χωρίς να παρουσιάσει ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασύνταξης και το οποίο ανακυκλώνει τις πρακτικές που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία, έχει άραγε υπ’ όψιν του ότι στον δρόμο της χώρας μπορεί να βρεθεί το παγόβουνο μιας παγκόσμιας κρίσης;
Μια παγκόσμια κρίση που μπορεί μάλιστα να μην είναι μόνο οικονομική; Αντιλαμβάνεται ότι σε αυτή την κρίση, η χώρα θα εισέλθει χωρίς εφεδρείες και αντοχές; Τι θα κάνει άραγε το εγχώριο πολιτικό προσωπικό τότε; Θα μας ζητήσει να προσαρμοστούμε στη σκληρή πραγματικότητα, την οποία προετοιμάζει η σημερινή του αβελτηρία; Ας σκεφτούμε αυτά τα ερωτήματα, προτού να είναι αργά."
Διαβάστε το άρθρο και αναρωτηθείτε για την ποιότητα των πολιτικών ηγεσιών αυτής της χώρας. Τον καιρό που γράφτηκε αυτό το άρθρο, κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και τον αφορούσε άμεσα. Όμως δεν αφορούσε μόνο αυτόν. Διότι διαχρονικά ένα μερίδιο ευθύνης το έχουν όλοι, δυστυχώς.