Η έκτακτη σύνοδος των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ πραγματοποιήθηκε σήμερα υπό την βαριά σκιά ακόμη και φαινομένων κρατικής πειρατείας, που εκδηλώθηκαν τις προηγούμενες ημέρες, με την επέλαση της βιολογικής κατάρας να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη...
του Κυριάκου Κυριακόπουλου
Ο Γ.Γ του ΝΑΤΟ ο κ. Στόλτενμπεργκ, προσπάθησε να κρύψει το πρόβλημα, τόσο αυτό όσο και το πρόβλημα των αντιθέσεων που σοβούν στο εσωτερικό της ατλαντικής συμμαχίας, κραδαίνοντας με το ένα χέρι τον κίνδυνο της "επιθετικά απειλητικής Ρωσίας" και με το άλλο, ένα πακέτο μεγαλοστομιών για την συμμαχική αλληλεγγύη και την προετοιμασία όλων εν όψει της πιθανής επανόδου του κορωνοϊού την μετακαλοκαιρινή περίοδο.
Απογοητευτική υπήρξε η παρέμβαση του Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας, ο οποίος αρκέστηκε να περιγράψει τις επιχειρήσεις ανάσχεσης των λαθρομεταναστών στον Έβρο και στα νησιά του Αιγαίου, ωσάν να απευθυνόταν σε εσωτερικό ακροατήριο και χωρίς να απαιτήσει ρητές και συγκεκριμένες δεσμεύσεις.
Πρόκειται για μια στάση η οποία δημιουργεί πολλά ερωτηματικά και εύλογες ανησυχίες που δεν καταλαγιάζουν από την όποια επικοινωνιακή διαχείριση των καθημερινών περιστατικών στο Αιγαίο.
Μέσα και πληρώματα έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα όριά τους. Η δεκαετής μνημονιακη διαδρομή υπήρξε καταστροφική για την εθνική άμυνα, αφού ελάχιστα προγράμματα επικαιροποίησης πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των οποίων κανένα εξοπλιστικό.
Και το χειρότερο όλων, είναι ότι η πατρίδα μας εισέρχεται και πάλι βιαίως σε μία παρατεταμένη περίοδο αβεβαιότητας, δυστυχώς ΚΑΙ αποσταθεροποίησης, σε μια κρίσιμη ιστορική εποχή.
Δυστυχώς η πορεία της χώρας μας στην εποχή της βίαιης επιστροφής στην ύφεση, δεν είναι και δεν θα είναι παράλληλη με την προσωρινά υφεσιακή πορεία της Τουρκίας, η οποία υφεσιακή πορεία ειρήσθω εν παρόδω, θα επηρεάσει ελάχιστα έως καθόλου τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.
Πρωταρχικός λόγος είναι το γεγονός ότι η οικονομία της Τουρκίας έχει στρατηγικό προσανατολισμό και αυτό πρακτικά σημαίνει πως υπηρετεί και στηρίζει συνολικά την τουρκική αναθεωρητική στρατηγική ενώ παράλληλα διασφαλίζει μια ανατροφοδοτούμενη και αυτοχρηματοδοτούμενη δυναμική στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Η παραγωγική υποδομή της τουρκικής στρατιωτικής βιομηχανίας, διασφαλίζει σε αυτές μια σχετική εξοπλιστική αυτάρκεια σε ποσοστά που αγγίζουν το 80% ενώ ταυτόχρονα χρηματοδοτεί σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα, την τουρκική επεκτατική παρουσία, από την Λιβύη μέχρι την Βαλκανική και τούμπαλιν.
Την ίδια στιγμή η Ελλάδα, αυτό που έχει να αντιπαραθέσει στην στρατηγική οικονομία της Τουρκίας, είναι ο συμβιβασμός με την οικονομία της στρατηγικής διαχείρισης της μιζέριας, και το μοναδικό που θριαμβεύει είναι οι αυταπάτες μας και η διαχρονική αντίληψη του παρασιτικού προστατευτισμού, και όλα δείχνουν πως αυτήν την φορά θα πληρωθεί με πολύ ακριβό τίμημα.