Από όσα έχω καταλάβει, υπάρχουν τρεις "στρατηγικές" αντιμετώπισης της επιδημίας του Κορονοϊού. 1. Ο περιορισμός των μετακινήσεων και κατά συνέπεια των οικονομικών δραστηριοτήτων. 2 Η λεγόμενη "ανοσία της αγέλης", που δεν προβλέπει ιδιαίτερα περιοριστικά και ιατρικά μέτρα και καμία παύση της οικονομικής λειτουργίας. 3. Η περίπτωση της Ταϊβάν-Ν. Κορέας, όπου δεν εφαρμόζεται μεν κάποιο γενικό περιοριστικό μέτρο, αλλά όμως προβλέπονται ιατρικά τεστ για όλο τον πληθυσμό.
Από τις τρεις περιπτώσεις, η τρίτη φαίνεται πως είναι η πιο επιτυχημένη. Παρόλα αυτά, η εξάπλωση της νόσου σε ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Ιταλία, έχει ξεφύγει τόσο, που τα ιατρικά τεστ, ακόμα και αν γίνονταν μαζικά σήμερα δεν θα επαρκούσαν. Άρα η μόνη λύση ήταν αυτή της γενικής καραντίνας. Σε ότι αφορά την "ανοσία της αγέλης", πέρα από το ζωώδες της κυνικής περιγραφής της κοινωνίας ως μιας αγέλης, της οποίας μέλος-ζώο είναι ο καθένας μας, το σκεπτικό της είναι αμφίβολο, όπως και τα τελικά αποτελέσματα που θα καταγραφούν εντέλει στο άμεσο μέλλον. Kατά πόσο δηλαδή υπήρξε ορθή ή ολέθρια επιλογή.
Ανάμεσα σε αυτές τις δύο ευρωπαϊκές τάσεις, υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές κοσμοαντίληψης και προτεραιοτήτων. Η πρώτη, του περιορισμού, φαίνεται να προκρίνει ως σημαντικότερη την υγεία των πολιτών και την αποφυγή θανάτων, ακόμα και εις βάρος της οικονομίας. Η ανοσία της αγέλης, αντίθετα, θεωρεί, ότι η οικονομία πρέπει να προστατευτεί χωρίς περιορισμούς, αφήνοντας τον ιό να εξαπλωθεί ώστε να νοσήσουν οι περισσότεροι και να πάθουν ανοσία. Έχουν υπολογίσει δε με κυνισμό και τις χιλιάδες νεκρών, που κανείς δεν προστάτεψε, επειδή η οικονομία προηγείτο της ζωής των ανθρώπων. Με απλούς όρους πυρόσβεσης, η ανοσια της αγέλης, αφήνει την φωτιά να κάψει όσα δένδρα μπορεί μέχρι να σβήσει. Η λογική του περιορισμού, δημιουργεί ζώνες ασφαλείας για να προστατέψει όσα δένδρα μπορεί.
Κλείνω με μια γενική διαπίστωση. Ο αληθινός χαρακτήρας και η αντίληψη για την ζωή, είτε πρόκειται για άνθρωπο, είτε για έθνος, αποκαλύπτεται πάντα μπροστά στις εξαιρετικές συνθήκες και περιστάσεις. Ειδικά ενώπιον του κινδύνου του θανάτου. Η αξιολόγηση και η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων εξαρτώνται από την συνειδησιακή και ηθική συγκρότηση τους. Επιχειρώντας μια διαφορετική ανάγνωση των δύο τάσεων επί του ευρωπαϊκού χάρτου, θα διαπιστώσει κανείς, ότι η «ανοσία της αγέλης» εφαρμόζεται από την Μ. Βρετανία, την Ολλανδία και την Σουηδία. Και οι τρεις χώρες του Προτεσταντικού ευρωπαϊκού βορρά. Να σημειώσουμε, ότι ο Προτεσταντισμός είναι η θρησκευτική βάση που εξέθρεψε τον σύγχρονο Καπιταλισμό και που τον οδηγεί στα ακραία όρια του, δηλαδή τον νεοφιλελευθερισμό. Σε κράτη με τέτοιο θρησκευτικο-κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο δεν είναι τυχαίο, ότι η οικονομία προηγείται των ανθρώπων οι οποίοι θεωρούνται αναλώσιμοι υπερασπιστές της.
Σημ: Η Μ. Βρετανία υπό την απειλή της ολοσχερούς καταστροφής αποφάσισε τελικά να αφήσει την ανοησία της αγέλης, αλλά πολύ φοβάμαι ότι είναι αργά. Οι ΗΠΑ και η Γερμανία, δεν θα ήταν διατεθειμένες να ακολουθήσουν τη στρατηγική της καραντίνας, αλλά εξαναγκάστηκαν από τις αντιδράσεις των πολιτών τους.