Η ώρα της διάσκεψης του Βερολίνου πλησιάζει. Όλοι, σχήμα λόγου, έχουν θέση κι άποψη σε αυτή πλην την Ελλάδας η οποία συνορεύει προς νότο με τη Λιβύη. Στις 29 Δεκεμβρίου, ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε στο "Βήμα": "Θέλουμε να έχουμε λόγο στις εξελίξεις στη Λιβύη. Ζήτησα, και θα το ζητήσω ακόμη πιο επιτακτικά, να συμμετάσχουμε και εμείς στη διαδικασία του Βερολίνου. Γιατί συμμετέχει η Τουρκία και όχι η Ελλάδα;".
Του Στρατή Μαζίδη
Μόλις προχθές ο Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας δήλωσε στον "Σκάι": "Όχι, δεν θα είμαστε (σ.σ. στη Διάσκεψη του Βερολίνου). Προσπαθούμε, αλλά δεν σας κρύβω ότι η διαδικασία του Βερολίνου είναι μια πολύ μακρά διαδικασία. Σε αυτή τη διαδικασία η Ελλάδα δεν έχει συμπεριληφθεί. Μάλιστα, επανειλημμένα προς τη γερμανική πλευρά, και προς την κα. Μέρκελ, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει εκφράσει την απόλυτη θέληση της ελληνικής πλευράς να αποτελεί μέρος αυτής της διαδικασίας".
Ένας πρώτος λόγος που δεν πήραμε πρόσκληση για το Βερολίνο, είναι επειδή δε μας υπολογίζουν καθώς εμείς τους έχουμε στείλει χρόνια τώρα ως χώρα αυτό το ξεκάθαρο μήνυμα. Κάθε φορά που ανακύπτει ένα ζήτημα, οι απαντήσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων κρύβονται από συμμαχικές και ευρωπαϊκές αναφορές. Λες και η χώρα δεν έχει άποψη, γραμμή, στόχο και ταυτότητα.
Οι...εταίροι μας άλλωστε περίμεναν μετά την υπογραφή των μνημονίων να δουν μια ελληνική αντίδραση. Την είδαν; Πέρα από μια Κυριακή που ο Δένδιας πήγε σε τρεις χώρες, όχι. Ανακηρύξαμε ΑΟΖ; Οριοθετήσαμε έστω με Κύπρο που είναι το πιο εύκολο; Κάναμε κάτι να αποτραπεί, όχι μόνο τώρα αλλά όλους αυτούς τους μήνες, η αερογέφυρα της Τουρκίας προς Τρίπολη; Όχι σε όλα.
Αφού εμείς είμαστε ανύπαρκτοι, πως να μας υπολογίσουν;
Για την ώρα μπορούμε να ακούμε στελέχη της κυβέρνησης να μιλούν για απομόνωση της Τουρκίας. Ναι, την απομονώσαμε παρέα με όλους τους άλλους. Ίσως αν κάποια στιγμή ξυπνήσουμε και αντιληφθούμε ότι όσον αφορά τον Ελληνισμό διαχρονικά, Τουρκία=Γερμανία και το αντίστροφο, να αρχίσουμε να αλλάζουμε τα πράγματα.