Όταν το Διεθνές Δίκαιο γίνεται όργανο της εσωτερικής τουρκικής προπαγάνδας, ως έχοντος ανώτερη αξία από την εθνική επιβίωση. Προδικάζοντας βεβαίως με την επίκληση του, ότι η ληστρική Τουρκία έχει ερείσματα στο Διεθνές Δίκαιο απέναντι στην Ελλάδα. Προεξοφλώντας βεβαίως, ότι η συμμόρφωση με το Διεθνές Δίκαιο σημαίνει και την υποταγή και την υπονόμευση της εθνικής επιβίωσης.
Αντίληψη Κωστίδη περί Διεθνούς Δικαίου και Εθνικής επιβίωσης του στυλ: το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό; Όμως όπως το Σάββατο έγινε για τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι για το Σάββατο, έτσι και το Διεθνές Δίκαιο δεν έγινε για τον εαυτό του, αλλά έγινε για να εξασφαλίζει δια του νόμου την Εθνική επιβίωση των εθνών και των λαών από την απειλή των ισχυρών. Δεν συμφωνούμε όλοι λοιπόν με τον κ. Κωστίδη όσον αφορά την ιεράρχηση που κάνει.
Η εθνική επιβίωση είναι φυσικό δικαίωμα ενός έθνους και πρωταρχική του επιδίωξη. Πόσο μάλλον όταν έχει και το Δίκαιο με το μέρος του. Όταν το Διεθνές Δίκαιο, αλληθωρίζει, μεροληπτεί, υπεκφεύγει, ολιγωρεί αδιαφορεί, εγκαταλείπει και σφυρίζει, τότε κάθε λαός έχει το ιερό δικαίωμα και την πατριωτική υποχρέωση, να αγωνιστεί με το εθνικό του Δίκαιο για την επιβίωση του..
Μεταφέρω το διάλογο:
Τζούμης (Αντ/γος. ε.α)
Κωστίδης (Δημοσιογράφος ΣΚΑΙ-τουρκοαναλυτής)
Τζούμης: «Πρέπει να τα βάλουμε κάτω και να πούμε: Από τη μία πλευρά είναι το Διεθνές Δίκαιο και από την άλλη είναι η Εθνική Επιβίωση. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του, αν μπορούμε να προχωρήσουμε στην βίαιη απώθηση, αν πρέπει να πάμε σε επαναπροωθήσεις που ενδεχομένως δεν προβλέπονται, ή αν θα πρέπει να δεχτούμε αυτή την κατάσταση και κάποια στιγμή θα φτάσουμε σε ένα σημείο που θα είναι μη διαχειρίσιμο».
Μανώλης Κωστίδης: «Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι πρώτα απ’ όλα είναι το Διεθνές Δίκαιο και μετά η Εθνική Επιβίωση…»!
Τζούμης: «Με συγχωρείτε, νομίζω ότι είναι πρώτα η Εθνική Επιβίωση και μετά το Διεθνές Δίκαιο».