Η αναθεωρητική στάση της Τουρκίας και η «ευμενής» αντιμετώπισή της από τις «Μεγάλες Δυνάμεις» της εποχής μας αποτελούν πλέον μια σταθερά στα γεωπολιτικά δρώμενα της Ανατολικής Μεσογείου, που μόνο ανόητοι εθελοτυφλούντες και μικρόψυχοι «νεοραγιάδες» δεν αντιλαμβάνονται.
Διακόσια χρόνια σχεδόν μετά την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του ΄21 το δίλημμα πλέον έχει τεθεί. Είτε οι Έλληνες θα ξαναβρούν, μετά από δεκαετίες μακάριου ευδαιμονισμού, το παραδοσιακό τους αντιστασιακό πνεύμα για να υπερασπιστούν την εθνική κυριαρχία που τους απέμεινα μετά τα μνημόνια ή να υποταχτούν στις βουλές και στα κελεύσματα των επιθετικών Νεοοθωμανών. Αυτό δείχνει η καθημερινότητα σε Αιγαίο και Κύπρο και ο «υβριδικός πόλεμος» στο Μεταναστευτικό.
Το δίλημμα «ειρήνη και υποταγή ή πόλεμος και συντριβή» (Παναγιώτης Κονδύλης) θα έπρεπε πλέον να τεθεί κάπως διαφορετικά: «υποταγή χωρίς αντίσταση ή αντίσταση χωρίς υποταγή (Γιώργος Καραμπελιάς). Σε κάθε περίπτωση ενόψει επετείου 2021 λέξεις όπως αποτροπή και ανάσχεση θα πρέπει να ξαναμπούν στο λεξιλόγιο με στόχο την ανεξαρτησία της χώρας. Γιατί η ανεξαρτησία είναι «το πραγματικό διακύβευμα του 2021 και όχι η συμμετοχή της Ελλάδας στην 4η βιομηχανική επανάσταση και άλλες παρλαπίπες του πρωθυπουργού» (Γ. Κ.)
Βασίλης Στοϊλόπουλος