 |
| Free-Photos / pixabay |
Όποιος παρακολουθεί τα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από παλιά, το αργότερο από αρχές της δεκαετίας του 1990, θα έβλεπε ότι το πρότζεκτ ήταν πάντα η πολιτική ενοποίηση. Γινόταν τεράστια κουβέντα για κατά πόσο τα έθνη και οι πολιτιστικές διαφορές συνιστούν πρόβλημα σε αυτό το σχέδιο, πώς μπορούν να ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια και να προχωρήσει το πρότζεκτ. Το πρότζεκτ βέβαια δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που είχαν στο μυαλό τους όλοι οι ισχυροί ηγέτες των εθνών-φυλών-κρατών στην Ευρώπη μετά την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Την ανασύσταση της δηλαδή, υπό έναν ηγέτη, και την διασφάλιση της Pax Romana, την οποία Pax η ΕΕ πέτυχε.
Ελένη Παπαδοπούλου
Οι Γερμανοί ιστορικά είναι ένας επιθετικός λαός. Δεν είναι τυχαίο ότι τα γερμανικά φύλα κυρίως έκαναν επιδρομές στην Δύση και βρίσκονταν σε συγρούσεις επί αιώνες. Οσο το Βυζάντιο άνθιζε και ευημερούσε οι βαρβαρικές Γερμανικές φυλές έσφαζαν και αιματοκυλούσαν την Δυτ. Ευρώπη εξαλείφοντας όποιες φυλές συναντούσαν στο διάβα τους. Σεβόμενοι την ιστορία τους λοιπόν οι Γερμανοί φάνηκε ότι επιθυμούσαν διακαώς να είναι αυτοί οι ηγέτες της ηπείρου, κάτι που επίσης κατάφεραν σε μεγάλο μέρος.
Πώς όμως αυτά τα Έθνη-Κράτη που είχαν σχηματιστεί και εδραιωθεί, που είχαν δημοκρατίες θα μπορούσαν να γίνουν ένα, χωρίς πόλεμο, με απαλοιφή όλων των χαρακτηριστικών, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως σημεία αντίστασης στην πολιτική τους ενοποίηση; Οι λαοί της Ευρώπης απολάμβαναν υψηλό βιοτικό επίπεδο, ήταν μορφωμένοι, πολιτιστικά, οικονομικά, πολιτικά αναπτυγμένοι και είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, το οποίο ήταν η χριστιανική θρησκεία. Ασχετα με το αν πιστεύουν ή εκκλησιάζονται η ευρωπαϊκή κουλτούρα και νοοτροπία βασίζεται στον χριστιανισμό εν πολλοίς. Ολα αυτά κάνουν τους λαούς της Ευρώπης μη εύκολα χειραγωγήσιμους και ως εκ τούτου μία πολιτική ένωση υπό ενός ηγέτη αδύνατη. Δεν ζούμε στις εποχές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού αγράμματο, ώστε μία αυτοκρατορία να κρατήσει χίλια χρόνια.
Πώς λοιπόν θα πετύχουμε τον στόχο μας για κυριαρχία, για ενοποίηση και για μακροημέρευση; Αντικαθιστώντας τον πληθυσμό με χειραγωγήσιμους ανθρώπους, ήτοι αγράμματους, θρησκόληπτους και επαρκώς οκνηρούς, ώστε να είναι και εξαγοράσιμοι.
Κανένα ασφαλιστικό δεν λύνουν μάζες άεργων. Λύνουν όμως κάλλιστα ένα πολιτικό θέμα. Ο πληθυσμός αυτός που μεταφέρεται στην Ευρώπη έρχεται για να διευκολύνει το ευρωπαϊκό πρότζεκτ για ενοποίηση, καθώς αποτελεί έναν εύκολα χειραγωγήσιμο πολτό, χωρίς ιδιαίτερα πολιτιστικά χαρακτηριστικά, αλλά με ένα βασικό κοινό γνώρισμα. Την θρησκεία τους, η οποία τους κάνει εύκολα χειραγωγήσιμους και επαρκώς επιθετικούς, ώστε να χρησιμοποιηθούν όπου χρειάζεται να επιβληθεί κάποια κατάσταση.
Αυτά για τώρα και η συνέχεια στο επόμενο.
* Η Ελένη Παπαδοπούλου σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, έχει μεταπτυχιακό στη Διοίκηση της Εκπαίδευσης από το Πανεπιστήμιο του Bath, στην Μ. Βρετανία και είναι διδάκτωρ Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle.