Σε τούτο τον τόπο που θάλλει η μηλέα και η φαιδρά πορτοκαλέα, και είναι αυτοφυή οπωρικά η αλαζονεία της εξουσίας, η συχνά νερώνεια αδιαφορία των ιθυνόντων, η αποδεδειγμένη επανειλημμένως ανικανότητα των Ταρτούφων της πολιτικής, αλλά και η αμετροέπεια του λαού, διατρέχουμε "διαλείμματα" χρονικών περιόδων που όλα μας φαίνονται ότι πάνε καλά!
Του Στέλιου Συρμόγλου
Μια τέτοια περίοδο διανύουμε και τώρα, όπως διανύσαμε και επί των πρώτων μηνών των ανερμάτιστων του ΣΥΡΙΖΑ, κατακλύζοντας τότε, όπως και τώρα, τα social media με τον άκρατο ενθουσιασμό μας και αναδεικνύοντας τον Αλέξη Τσίπρα σε πρωτόγνωρη πολιτική προσωπικότητα, που έκανε τη διαφορά και μάλιστα με θράσος χιλίων πιθήκων εν χορώ!
Εχουμε την "πολυτέλεια" του ανεδαφικού ενθουσιασμού και της "ωραιοποίησης" του Τίποτα, χωρίς η όραση μας, η νόηση, η αίσθηση να σωρεύουν η καθεμιά την πείρα τους από τη ζέουσα επαφή με το καθημερινό γεγονός, που δεν είναι αποδεσμευμένο από τις συμβατικές αποδοχές των καθιερωμένων σχημάτων και πολιτικών επικοινωνιακών τεχνασμάτων, που εμποδίζουν την πορεία των συνόλων για την κατάκτηση του ελάχιστου της ευτυχίας τους και τη δικαίωση της ζωής τους.
Η αμφιβολία είναι η αφετηρία για το διάλογο. Αποτελεί επιφύλαξη που οδηγεί στην επανεξέταση. Η αμφιβολία είναι από μόνη της "δόγμα", που εκφράζει την ελευθερία του ανθρώπου να ελέγχει και να δοκιμάζει, να μη δέχεται εκ των προτέρων τίποτα ως δεδομένο και ορθό, αν δεν βεβαιωθεί για την αλήθεια του.
Η απόρριψη, η αναίρεση μιας "αλήθειας", ιδιαίτερα σε κοινωνικό επίπεδο, συνθέτουν την πολιτική εξέλιξη. Η ρήση του Μπέτλοντ Μπρέχτ "ευλογημένη η αμφιβολία..." δεν έχει στόχο να ενσπείρει το στοιχείο της απερίσκεπτης αμφιβολίας, αλλά έχει στόχο την απαλλαγή από την πλάνη. Δεν είναι μια στείρα άρνηση, μια ατελεύτητη αμφισβήτηση, που καταντάει αυτοσκοπός. Εχει σκοπό την ηθική ανύψωση της κοινωνίας, την απαλλαγή από κάθε μορφής στασιμότητα και εξαθλίωση.
Εμείς, μολονότι πολλά προβλήματα γεωμέτρησαν τα μάτια μας και είδαμε ακόμη και τα όνειρα των παιδιών μας να "αιμορραγούν", οι ήχοι φαιδροί σκωπτικού θιάσου που συνοδεύουν την πολιτική γελοιότητα, μας συγκινούν και μας παρασύρουν σε σκέψεις αδαπάνητες και προσδοκίες εκ των προτέρων καταδικασμένες.
Τελικά, μόνο όσες φορές ο νους μας κάθεται σταυροπόδι στην καρδιά μας και την κοιτά στα μάτια, διαπιστώνουμε τα ολέθρια λάθη μας. Η Γη της Επαγγελίας βρίσκεται μέσα μας, όχι στις ψευδεπίγραφες εικόνες που διαμορφώνουν οι πολιτικοί-μεταπράτες των ονείρων μας.