Όντως, μεγάλη συγκίνηση επικρατεί διεθνώς, τουλάχιστον σε όσους διακατέχονται ακόμη από αισθήματα δικαιοσύνης, με την τραγικά απέλπιδα αγωνιστικότητα (γι αυτό ενίοτε και βίαια) των «Παιδιών της Παλαιστίνης». Εξασφαλισμένοι είναι προφανώς και οι διθύραμβοι (και η επικοινωνιακή υπερκάλυψη), τουλάχιστον από τους ποικίλους εκπροσώπους του πλανητικού και αντιλαϊκιστικού «προοδευτισμού» (συμπεριλαμβανομένων και των ανώτατων εκκλησιαστικών φορέων) για τις μαθητικές «διαδηλώσεις της Παρασκευής» για την κλιματική αλλαγή σε διάφορες πλούσιες χώρες της Δύσης.
Ποιος θυμάται όμως σήμερα τα «μικρά λιοντάρια», την μαθητική νεολαία της Κύπρου, όταν στη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα (1955-1959) για την Ένωση έδινε το δικό της συγκλονιστικό, καθημερινό αγώνα. Όταν «το άνθος της Κυπριακής νεότητας και ίνδαλμα της Κύπρου» αποτέλεσε «το επαναστατικό δυναμικό, που αποδείχτηκε πρωταγωνιστής και σηματοδοτούσε με τη δυναμική του παρουσία τον αγώνα.» Τότε που, σύμφωνα με υπόμνημα του στρατηγού Χάρντινγκ, περίπου τα ¾ των μαθητών των τριών τελευταίων τάξεων κάθε γυμνασίου στην Κύπρο και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των υπόλοιπων τάξεων ήταν μέλη σχολικών οργανώσεων που καθοδηγούσε η ΕΟΚΑ (CO 926/166, 26-3-1956).
Όταν μόνο μέσα στο 1955 καταγράφτηκαν 68 σχολικές απεργίες, 53 από τις οποίες κατέληξαν σε διαδηλώσεις με ζητωκραυγές υπέρ της Ένωσης και της ΕΟΚΑ, με ύψωση της ελληνικής σημαίας, με επιθέσεις κατά των δυνάμεων ασφαλείας, που (συνήθως) συνοδεύονταν με εκρήξεις. Πεντακόσιοι νέοι καταδικάστηκαν τότε για τον αντιμπεριαλιστικό τους αγώνα και υπέρ της Ελευθερίας σε διάφορες ποινές, μεταξύ των οποίων και ραβδισμοί, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις που Άγγλοι στρατιώτες πυροβολούσαν αδίστακτα κατά μαθητών, με νεκρούς, όπως ο Πετράκης Γιάλλουρος και ο Σωκράτης Αμβροσίου.
Ενδεικτική της κατάστασης ήταν η κηδεία του σκοτωμένου από τους Άγγλους Μούσκου, ξαδέλφου του Μακαρίου, που έλαβε μορφή προσκυνήματος με τους μαθητές γονατιστούς για χιλιόμετρα στις δύο πλευρές του δρόμου, απ’ όπου περνούσε η νεκρική πομπή. Πολλά γυμνάσια και δημοτικά σχολεία έκλεισαν επειδή οι μαθητές αναρτούσαν ελληνικές σημαίες, πράξη που πήρε μορφή αντίστασης κατά του ξένου κατακτητή, ενώ οι πιο μικροί μαθητές έμπαιναν μέσα στα κλειστά σχολεία και κατέστρεφαν αγγλικές σημαίες και φωτογραφίες της βασίλισσας Ελισάβετ.
Τώρα πλέον τα προβαλλόμενα ινδάλματα (και σε Ελλάδα και Κύπρο) έχουν τη μορφή της Γκρέτα και όχι του Ευαγόρα!