Στις πρόσφατες ευρωεκλογές στη Γερμανία ο Yanis Varoufakis απέτυχε, ως γνωστόν, να εκλέξει έστω και μία έδρα (από τις 96). Παρά την υπερπροβολή που έτυχε ο ίδιος και το κόμμα του Diem25 από όλο το γερμανικό μέινστριμ, τελικά περιορίστηκε στο ισχνό 0,3% (130.072 ψήφοι), ενώ για τη μία έδρα απαιτούνταν το 0,7% (240.000 ψήφοι) - ποσοστό που το πέτυχαν κόμματα όπως των Φιλόζωων, των Πειρατών κ.α.
Αυτό που παραμένει ακόμα άγνωστο στο ελληνικό κοινό όμως είναι ο «πυρήνας» της προεκλογικής του καμπάνιας στη Γερμανία, το «μεγάλο και σωτήριο σχέδιό του» για την αποτροπή της κλιματικής καταστροφής. Ο κ.Varoufakis ούτε λίγο ούτε πολύ ζητούσε 500 δισεκατομμύρια € ετησίως για να χρηματοδοτηθεί ένα γιγαντιαίο «πράσινο» επενδυτικό πρόγραμμα στη βάση «πράσινων ομολόγων» με εγγύηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Βεβαίως, δεν έπεισε κανέναν, ούτε καν τους Πράσινους που είναι επίσης γνωστοί για τον άκρατο «πράσινο» λαϊκισμό τους και μάλιστα σε μια περίοδο «πράσινης υστερίας» για το κλίμα.
Το ίδιο έγινε και με την πρότασή του να δημιουργηθεί ένα «Fond κατά της φτώχειας» 100 δισεκατομμυρίων € το χρόνο, πάλι από τα κέρδη της ΕΚΤ, τα οποία θα μοιράζονται απευθείας στους φτωχούς της Ευρώπης! Με τέτοιες «ρηξικέλευθες προτάσεις» ο Yanis διατείνονταν πως η δημιουργία της «ευρωπαϊκής ταυτότητας» είναι θέμα χρόνου! Και μάλιστα σε μια Ευρώπη που ο κοσμοπολίτης, με τις μυστηριώδεις επαφές, Yanis δεν θέλει να είναι «φρούριο», αλλά με «ασφαλής, νόμιμους και ανοιχτούς δρόμους για όλους» και «βίζα Σένγκεν σε όλο τον κόσμο που θέλει να έρθει στην Ευρώπη.»
Αν στα παραπάνω ευρωπαϊκά σχέδια σωτηρίας του Yanis προστεθούν και οι «σκληρές» διαπραγματεύσεις, οι ασυνάρτητες δημαγωγίες, οι παιδαριώδεις μπλόφες και η απαράμιλλη αλαζονική αυταρέσκειά του που μας έφεραν το σκληρότερο όλων 3ο Μνημόνιο του 2015, τότε είναι τουλάχιστον απορίας άξιον που υπάρχουν πολίτες σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα που «πίνουν νερό» στο όνομα του Yanis και σκοπεύουν να τον τιμήσουν εκλέγοντάς τον πιθανότατα στην ερχόμενη βουλή της 7ης Ιουλίου. Δυστυχώς όμως, εδώ είναι Ελλάδα όπου μαζί με τους πολλούς και πολύμορφους αγύρτες δημαγωγούς ευδοκιμεί και η «μνήμη χρυσόψαρου». Παρότι ο σκληρός και δραματικός Ιούνιος του 2015 θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον ορόσημο αναστοχασμού για κάθε εχέφρονα πολίτη.