 |
| PDPics / pixabay |
Ο Αλέξης Γεωργούλης βρίσκεται στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο διαβάζουμε πως πρώτα πέρασε μια βόλτα από τη Νέα Δημοκρατία αλλά εκεί δεν προχώρησε το σενάριο της υποψηφιότητάς του. Κάπως έτσι από το Μοσχάτο βρέθηκε στην Κουμουνδούρου.
Του Στρατή Μαζίδη
Τι μας δείχνει πρακτικά αυτό; Το πως προσεγγίζεται σήμερα η πολιτική στον τόπο μας. Δεν υπάρχουν ιδεολογίες και πολιτικοί χώροι με διακριτά όρια. Ο καθένας πηδάει από το ένα δένδρο στο άλλο. Α, δε με θες εσύ; Πάω στον απέναντι. Λες και πρόκειται για το καστ τηλεοπτικού σίριαλ ή το ρόστερ μιας αθλητικής ομάδας.
Το αν ο Γεωργούλης σήμερα είναι αριστερός αντί για δεξιός μαζί με τα εκάστοτε συνοδευτικά προσδιοριστικά επίθετα, ήταν καθαρά θέμα συγκυριών. Στη σημερινή πολιτική Ελλάδα δεν υπάρχουν πλέον ιδιαίτεροι διαχωρισμοί, αλλά ένας μεγάλος πολτός που αλλού έχει μπλε κι αλλού ροζ αποχρώσεις.
Αυτό δυστυχώς είναι ανησυχητικό διότι επί της ουσίας αναδεικνύει την απουσία διαφορετικών πόλων, προτάσεων κι απόψεων. Οι πολίτες θα κληθούν να προσέλθουν στις κάλπες αλλά δίχως επιλογή σε θέμα δύναμης εξουσίας. Θα έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στο σύστημα με τα υποστηρίγματά του και την ψήφο σε μικρότερους σχηματισμούς με προοπτική τουλάχιστον να περιορίσουν το εύρος της δύναμης των πρώτων.
Πόσο αισιόδοξο είναι όμως να μην υπάρχει η δυνατότητα μιας άμεσης εναλλακτικής; Σε τι διαφέρουμε επί της ουσίας από χώρες με καθεστώτα πολλών ετών αν παραμερίσουμε τα πρόσωπα και εστιάσουμε στις πολιτικές; Μπορεί άραγε η κοινωνία να αποδείξει ότι έχει ανεξάρτητη σκέψη και δε μαντρώνεται σε κομματικές στάνες;