Σχετικά με το συμβάν σε Γυμνάσιο του Δήμου Ζωγράφου, το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων εξέφρασε τον αποτροπιασμό του για τη συγκεκριμένη πράξη δηλώνοντας ότι, ανεξάρτητα και παράλληλα με την εξέλιξη των ενδίκων μέσων που έχει ή σκοπεύει να χρησιμοποιήσει η οικογένεια του θύματος, έχει ήδη διαταχθεί κατεπείγουσα Ένορκη Διοικητική Εξέταση, προκειμένου να αναζητηθούν τυχόν ευθύνες του σχολείου, είτε στο επίπεδο της πρόληψης είτε και κατά τον μετέπειτα χειρισμό.
Του Στρατή Μαζίδη
Πρωταρχικό μέλημα του σχολείου, αλλά και του Υπουργείου γενικότερα, σύμφωνα με την ανακοίνωση είναι η ασφάλεια και η προστασία του κάθε μαθητή και της κάθε μαθήτριας. Επισημαίνεται πως φαινόμενα αυτού του είδους, μόνο ως εγκληματικές πράξεις πρέπει να αντιμετωπίζονται, απέναντι στις οποίες δεν μπορεί να υπάρχει η παραμικρή ανοχή. Η βία και μάλιστα στην ακραία της μορφή, όπως αποκαλύφθηκε σε αυτό το συμβάν, δεν μπορεί να έχει θέση σε μια ευνομούμενη κοινωνία και ιδιαίτερα στον χώρο του σχολείου.
Η έρευνα δε θα πρέπει όμως να φτάσει μέχρι το κόκαλο, αλλά και να το αφαιρέσει, αν αποδειχθεί ότι νοσεί. Διαβάζοντας για το συμβάν στο enikos.gr, μετά το σοκ της κακοποίησης του παιδιού, έρχεται και το δεύτερο χαστούκι ακούγοντας τι καταγγέλλει ο πατέρας του θύματος.
«Μας ομολόγησαν κάποιοι
μαθητές ότι είχαν δει το βίντεο, ότι ο μαθητής που τράβηξε το βίντεο
πήγε και το έδειξε αμέσως μετά σε άλλους μαθητές. Δεν γνωρίζουμε αν το
βίντεο έχει μοιραστεί στα κοινωνικά δίκτυα. Ο μαθητής ισχυρίζεται ότι το
έχει σβήσει. Ό,τι κι αν έχει γίνει, είναι μεγάλη ζημιά στο παιδί μας.
Την επόμενη ημέρα που άρχισε η κοροϊδία μεταξύ των παιδιών, ότι έγινε
αυτό και συμμετείχε σε αυτό το πράγματα, εφόσον έβαλε τα κλάματα και το
ανέφερε σε έναν δάσκαλο, εκεί τον πλησίασαν και του είπαν 'μία πλάκα
ήταν και δεν χρειάζεται να πάει πάρα πέρα για να μην φάμε τις
αποβολές'".
Το
παιδί έτρεμε, φοβόταν, έκανε εμετούς και οι γονείς έμαθαν ότι κάτι
συνέβαινε από τις φήμες που έφθασαν στα αυτιά του μεγαλύτερου αδερφού
που πηγαίνει στη Γ Γυμνασίου. Τότε το παιδί αποκάλυψε τι είχε συμβεί και
ότι είχε μιλήσει στον διευθυντή του Γυμνασίου και σε έναν άλλο
καθηγητή. "Ο καθηγητής του είπε να πάει στον διευθυντή, ο οποίος του
ζήτησε αν ξαναεμφανιστεί αυτό το παιδί στο σχολείο, να τον ενημερώσει.
Κι εκεί ζήτησε το παιδί μας να μας πάρει τηλέφωνο να μας ενημερώσει για
το τι είχε γίνει. Και ο διευθυντής του είπε ότι δεν χρειάζεται να
μιλήσει με τον μπαμπά σου και τη μαμά σου αυτήν τη στιγμή. Πήγαινε πάλι
στην τάξη σου».
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα ως πατέρα αυτές οι τέσσερις τελευταίες γραμμές με σοκάρουν, εφόσον ευσταθούν αν και προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ πως το παιδί βιώνοντας το δράμα του θα είχε διάθεση για ψέματα. Κατά μία έννοια ίσως είναι ακόμη χειρότερες κι από το ίδιο το έγκλημα. Γιατί διαβάζουμε πως ο Διευθυντής αντί να πεταχτεί από την καρέκλα του και να θέλει να ανοίξει η γη να τον καταπιεί, προέτρεψε το παιδί να αποκρύψει από τους γονείς του ότι μαθητής και εξωσχολικός τον στρίμωξαν στις τουαλέτες, τον βίασαν και τον εξευτέλισαν. Με βάση τα καταγγελλόμενα ο Διευθυντής κοίταξε την ησυχία και την ηρεμία, τη δική του, διότι για το σχολείο προφανώς δεν υφίσταται τέτοιο θέμα όταν οι αρμόδιοι αδιαφορούν έχοντας περάσει το μήνυμα πως ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Το λυπηρό είναι πως αυτή η χαλαρότητα εντοπίζεται σε πολλά σχολεία. Τα κινητά θεωρητικά απαγορεύονται αλλά ποια σχολική διεύθυνση ασχολείται; Εδώ σε πολλές περιπτώσεις, όπως πχ στην πόλη μου οι ίδιοι οι υπεύθυνοι παρανόμως φωτογραφίζουν και βιντεοσκοπούν τα παιδιά μέσα στους σχολικούς χώρους και τα εκθέτουν στο διαδίκτυο παραβλέποντας ενίοτε και τις διαμαρτυρίες γονέων που πρέπει να παρακολουθούν μέσα σε όλα και τι ανεβάζουν ορισμένοι για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.
Εφόσον λοιπόν αποδειχθούν τα παραπάνω, η παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων, ήτοι η απόλυσή τους, είναι αναγκαία ώστε να περάσει το μήνυμα σε όλους όσους κινούνται χαλαρά απολαμβάνοντας την καρέκλα τους αλλά μη ελέγχοντας το σχολείο τους.
Αυτό όμως θα πρέπει να γίνει και ένα μάθημα στους γονείς που δε λένε ποτέ ΟΧΙ στα παιδιά τους, δεν ενδιαφέρονται να έχουν σαφή εικόνα για την καθημερινότητά τους, δεν τα διαπαιδαγωγούν αλλά από νωρίς τους παρέχουν κινητά, ταμπλέτες και απεριόριστη πρόσβαση σε έναν ηλεκτρονικό αλλά άγνωστο κόσμο, αρκεί οι ίδιοι να έχουν, όπως κι ο Διευθυντής της ιστορίας, την ησυχία τους. Όταν οι δράστες χαρακτηρίζουν το βιασμό και το μαρτύριο ως "μία πλάκα ήταν και δεν χρειάζεται να πάει πάρα πέρα για να μην φάμε τις αποβολές" αντιλαμβάνεσαι ότι ούτε αυτοί έχουν συναίσθηση των πράξεών τους καθώς επίσης της βαρύτητάς τους. Και τότε, επειδή κάποιοι προτιμούν την ησυχία τους, η κοινωνία χάνει τον ύπνο της.