Στην αρχή η χώρα διασύρεται από μία πέμπτη φάλαγγα στο εσωτερικό της, διογκώνονται τα ελλείμματα της τεχνητά και απομονώνεται από τις αγορές - όταν την ίδια στιγμή οι ενημερωμένοι κερδοσκόποι που καιροφυλακτούν σαν τις ύαινες, κερδίζουν τεράστια ποσά επενδύοντας με ανοιχτές πωλήσεις στους δείκτες του χρηματιστηρίου της, στις τράπεζες, στα CDS κοκ.
Αμέσως μετά υποτιμάται από τις εταιρείες αξιολόγησης, απομονώνεται από τις αγορές και αδυνατεί να δανειστεί - οπότε ζητάει τη βοήθεια του ΔΝΤ για να μη χρεοκοπήσει, υπογράφοντας μία συμφωνία έναντι ανταλλαγμάτων (μείωση δαπανών, αύξηση φόρων, ιδιωτικοποιήσεις). Στη συνέχεια οι Πολίτες της διαδηλώνουν μαζικά, αλλά οι αντιδράσεις τους πνίγονται στο αίμα και αποσύρονται φοβισμένοι στα σπίτια τους.
Εάν το πρώτο δάνειο που πληρώνεται σταδιακά έναντι της εφαρμογής των μέτρων δεν είναι αρκετό για να εξυγιανθεί, ενώ η χώρα ξανά δεν αμύνεται χρεοκοπώντας, συνάπτεται ένα δεύτερο - έναντι πολύ αυστηρότερων μέτρων, με τα οποία παραδίδει την εθνική της κυριαρχία και όλα της τα όπλα. Ήδη έχει ξεκινήσει η κλοπή των εισοδημάτων των Πολιτών - όπου η ανεργία αυξάνεται, οι μισθοί μειώνονται, κλιμακώνονται οι χρεοκοπίες, οι τιμές των ακινήτων που ακολουθούν τους μισθούς καταρρέουν, οι τράπεζες χρεοκοπούν και οι δημόσιες επιχειρήσεις ξεπουλιούνται.
Εύλογα οι Πολίτες της, καταπολεμώντας τους φόβους τους, πλημμυρίζουν τις πλατείες και ως εκ θαύματος εμφανίζεται μία ομάδα κατ' επίφαση αντιφρονούντων που τους υπόσχεται να επαναστατήσει - με αποτέλεσμα να πέφτουν στην παγίδα και την στηρίζουν, πιστεύοντας πως θα τηρήσει τις υποσχέσεις της. Φυσικά το ΔΝΤ (η Τρόικα), γνωρίζοντας καλά το παιχνίδι, εξαγοράζει τους αντιφρονούντες για να ελέγχει τη χώρα - οπότε, όταν αντιδράει η κυβέρνηση φοβούμενη την οργή του λαού, τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια της ανατρέποντας την. Έτσι οι επαναστάτες εκλέγονται στην κυβέρνηση και δίνουν μία προσχηματική μάχη - χωρίς να οχυρώσουν, ούτε να χρεοκοπήσουν τη χώρα. Κατά τη διάρκεια της μάχης οι κερδοσκόποι κερδίζουν ξανά τεράστια ποσά με τον ίδιο τρόπο, γνωρίζοντας την έκβαση της - έως ότου η νέα κυβέρνηση υπογράφει την τρίτη δανειακή σύμβαση (για πρώτη φορά στην ιστορία) που είναι συνώνυμη με τη θανατική καταδίκη της χώρας.
Τότε οι αποταμιεύσεις των Πολιτών εξαϋλώνονται για να πληρωθούν οι φόροι, τα σπίτια τους κατάσχονται και πλειστηριάζονται, ενώ μειώνεται το προσδόκιμο ζωής αφού περικόπτονται οι συντάξεις και το κράτος προνοίας - οπότε διαφεύγουν όσοι μπορούν στο εξωτερικό, δίνοντας τη χαριστική βολή στην πατρίδα τους. Παράλληλα, το ηθικό του πληθυσμού εκμηδενίζεται και οι θάνατοι ξεπερνούν τις γεννήσεις - ενώ καταπνίγονται οι τελευταίες αντιδράσεις με τον εδαφικό διαμελισμό της χώρας, με την υφαρπαγή της ιστορίας της, με την εξουδετέρωση της θρησκείας της και με τη μεταναστευτική της αλλοίωση, για να ελέγχεται ευκολότερα. Ολοκληρώνεται λοιπόν η κατοχή της που συνοδεύει πάντοτε μία κατά κράτος ήττα στον πόλεμο - την αλλαγή ιδιοκτησίας στην οικονομική του μορφή.