Ναι, ο Ελληνας είναι μακάριος. Εχουμε την ευτυχία να ανήκουμε σ' ένα έθνος ευτυχισμένο. Μπορεί να μειδιάτε ειρωνικά διαβάζοντας τούτες τις αράδες. Αν το καλοσκεφτείτε, ωστόσο, μπορεί και να συμφωνήσετε μαζί μου...
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ισορροπούμε ως αντικείμενα μιας μεγάλης πλάνης. Ο "μακάριος" Ελληνας επαίρεται για μια πρακτική γνώση που δεν ανταποκρίνεται σε τίποτα. Βγάζουμε κάποια ταραχή στην επιφάνεια κι από κάτω κρύβουμε την χαρούμενη ξενοιασιά μας. Αν πάλι, δεν έχουμε μια ταραχή προσωπική, αρπαζόμαστε από μια εθνική. Ετσι, για να μην μείνουμε χωρίς προσχήματα.
Στρουθοκαμηλίζοντας έχουμε και μια ιδιότυπη προσέγγιση της δυστυχίας. Αν υπάρχει κάποια δυστυχία, αυτή είναι η διαφωνία για τους τρόπους και τους δρόμους προς την ευτυχία. Δηλαδή, ανώδυνη δυστυχία.
Και από την άλλη πλευρά, έχουμε την κυβέρνηση και τα κόμματα να κάνουν σκυταλοδρομία, για το ποιος θα μας δώσει περισσότερα και συντομότερα. Βέβαια, μας ενδιαφέρει ο ρυθμός. Ε, ας μην κολλάμε στο ρυθμό. Σκεφτείτε ότι έχουμε την ελευθερία να μιλάμε, να γράφουμε, να φωνάζουμε και να διαψεύδουμε αύριο, όσα λέμε σήμερα.
Μερικοί "γραφικοί" το λένε ασυνέπεια και ανακολουθία. Οι "μακάριοι" όμως το λένε "ευτυχία". Η ευτυχία πάλι θέλει ένα αίσθημα ανοχής και γενναιοψυχίας. Αλλά αυτά πληρώνονται ακριβά. Μα ζητάμε το ακριβότερο: Την ευτυχία. Φτηνά θα την πληρώσουμε;
Το κακό μας είναι ότι φανταζόμαστε τα πράγματα μ' έναν τρόπο προσωπικό και σχεδόν ιδανικό. Αυτά, όμως, έχουν τον τρόπο τους. Εδώ σημειώνεται μια απόκλιση από την ευτυχία μας. Είναι λάθος ματιά. Δεν διορθώνουμε τα μάτια μας. Προτιμάμε να στρουθοκαμηλίζουμε.
Με τόση πολιτική θρασύτητα, με τόση φαγωμάρα, με τόσες αλληλοκατηγορίες των μεν κατά των δε, με τόσες δοκιμές πολιτικών στου κασιδιάρη το κεφάλι, με τόση κοινωνική, πολιτιστική και πνευματική διάβρωση, χορεύουμε άνετα γύρω από την ανοιγμένη καταπακτή. Οσοι πέφτουν, κηρύσσονται αγνοούμενοι. Οσοι μένουν, χορεύουν ασταμάτητα.
Εχουμε και την πολυτέλεια των πλέον ακραίων και γελοίων πολιτικών δηλώσεων και εκδηλώσεων. Ωραία περνάμε! Κι έχουμε την αίσθηση ότι όλα επιτρέπονται. Μας επιτρέπεται το δικαίωμα να γκρεμίζουμε. Δεν μας επιτρέπεται η δυνατότητα να κτίζουμε. Βέβαια, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα!
Αν για όσα δεν έχουμε, δεν νιώθουμε ευτυχισμένοι, τότε να σταματήσουμε το γκρέμισμα και να κτίσουμε τη δυνατότητα, αντί να "στρουθοκαμηλίζουμε".
Αλλιώς ή κάνουμε τους κουτούς και είμαστε ευτυχισμένοι ή πιστεύουμε πως στους κουτούς η ευτυχία δεν είναι ούτε φυσικό, ούτε ηθικό δικαίωμα.