Οι Έλληνες πρόσφυγες του 1922 ήρθαν στη μητρόπολη και έμειναν όταν η ηγεσία της μητρόπολης τους στέρησε τη δυνατότητα να επιστρέψουν με την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Μελίνα Κονταξή
Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Δεν πήγαν σε ξένο σπίτι, στο σπίτι του παππού τους γύρισαν παρά τον απαράδεκτο τρόπο που τους φέρθηκαν. Ποτέ όμως δεν έπαψε η νοσταλγία για το δικό τους σπίτι.
Πρόσφυγες υπάρχουν και σήμερα και είναι καλοδεχούμενοι ασχέτως εθνικότητας. Όταν δε διακρίνεις όμως τον πρόσφυγα από τον παράνομο οικονομικό μετανάστη στερείς δικαιώματα από τον πρόσφυγα. Κανείς δε θα ασχοληθεί με την ελευθερία των πατρίδων των προσφύγων.
Αφού είναι το ίδιο η φοβισμένη οικογένεια Γιεζίντι που έφυγε από την κατεχόμενη από τους Τούρκους Αφρίν γιατί φοβήθηκε την απαγωγή και τον εξισλαμισμό με τον ισλαμιστή που έφυγε λόγω οικονομικής ανέχειας. Η ελευθερία της Αφρίν δε θα απασχολήσει κανέναν.
Οι πρόσφυγες δεν είναι πηγή εισοδήματος ούτε μέσο επιδιώξης ιδεοληψιών, είναι άνθρωποι που έχουν πατρίδες η αγωνίζονται να αποκτήσουν. Ανθρωπιστικό είναι να αγωνίζεσαι για την ελευθερία των πατρίδων τους όχι να τους χρησιμοποιείς και να τους ταυτίζεις με τους παράνομους οικονομικούς μετανάστες που έχουν επιλογή.