 |
| photo @realdonaldtrump |
"Αν η εσωτερική πίεση στις ΗΠΑ συνεχιστεί έτσι, η δυνατότητα μιας άλλης 9/11 δεν είναι τόσο μακριά", έγραψε ο αρθρογράφος Abdurrahman Dilipak στη φιλοκυβερνητική Yeni Akit, έντυπο πολύ κοντά στον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το πολιτικό του κόμμα, Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Τέτοιες απειλές και παρότρυνση μπορεί να ακούγονται περίεργα από ένα μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά έχουν γίνει το νέο φυσιολογικό στην Τουρκία.
Από: Washingtonpost.com / Michel Rubin
Παρουσίαση Freepen.gr
Το 2004, το Metal Storm, ένα μυθιστοριογραφημένος απολογισμός του πολέμου μεταξύ της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, πυροδότησε την κορυφή της λίστας μπεστ σέλερ της Τουρκίας. Η τουρκική εφημερίδα Radikal έγραψε ότι «το υπουργείο Εξωτερικών και το Γενικό Επιτελείο το διαβάζει έντονα» και «όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου το έχουν επίσης».
Μετά την έναρξη της γεώτρησης σε ύδατα της Κύπρου το Σεπτέμβριο του 2011, ο Τούρκος υπουργός Egemen Bagis προειδοποίησε, "Για αυτό έχουμε το ναυτικό. Έχουμε εκπαιδεύσει τους πεζοναύτες μας γι 'αυτό. Εξοπλίσαμε το ναυτικό για αυτό. Όλες οι επιλογές βρίσκονται στο τραπέζι". Ο Ερντογάν απείλησε τις δυνάμεις των Η.Π.Α. στη Συρία με ένα «οθωμανικό χαστούκι». Και ο Dogu Perincek, πνευματικός νονός του τουρκικού στρατού, και ο στρατιωτικός σύμβουλος του Ερντογάν του Αντνάν Τανριβερντί, είναι τόσο έντονα αντι-ΝΑΤΟ.
Ούτε η τουρκική εχθρότητα περιορίζεται στα λόγια: οι Τούρκοι εθνικιστές έχουν επιτεθεί εναντίον Αμερικανών ναυτικών όταν τα πλοία των ΗΠΑ είναι αγκυροβολημένα στα τουρκικά λιμάνια. Και οι apparatchiks του ΑΚΡ απαίτησαν τη σύλληψη του προσωπικού των ΗΠΑ στην αεροπορική βάση Incirlik της Τουρκίας. Αρκετοί Αμερικανοί πολίτες, συμπεριλαμβανομένου του ποιμένα Andrew Brunson, βρίσκονται ήδη στη φυλακή για αμφισβητούμενες κατηγορίες εθνικής ασφάλειας.
Δεν ήταν πάντα έτσι. Χιλιάδες Τούρκοι πολέμησαν μαζί με τις αμερικανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Κορεατικού πολέμου. Η Τουρκία άσκησε έντονη πίεση για να συμπεριληφθεί στη δυτική αμυντική συμμαχία. Ήταν «επιτακτική ανάγκη να λειτουργούν οι δημοκρατίες σε πλήρη αρμονία, χωρίς ανταγωνισμό μεταξύ τους ή διαφορές στους στόχους πολιτικής», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Μεχμέτ Φουάτ Κοπρούλου στον George Κ. McGhee, πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Τουρκία, τον Ιανουάριο του 1952, λίγο πριν την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.
Και η συμβολή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ ήταν πολύτιμη. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η σπονδυλική στήλη της συμμαχίας, η Τουρκία ήταν ο μυς της: ακόμη και σήμερα, έχει περισσότερους άνδρες από τη Γαλλία και τη Γερμανία σε συνδυασμό. Και όχι μόνο ήταν μία από τις δύο μόνο χώρες του ΝΑΤΟ που συνόρευε με τη Σοβιετική Ένωση, αλλά χρησίμευε και ως προπύργιο κατά του ριζοσπαστισμού και της τρομοκρατίας που προέρχονται από τη Μέση Ανατολή.
Αλλά όλα αυτά ήταν πριν από τον Ερντογάν. Η Τουρκία, σήμερα, εξακολουθεί να ανήκει στο ΝΑΤΟ;
Ο Ματ Μπρίζα, πρώην αξιωματούχος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας και αναπληρωτής βοηθός γραμματέας του κράτους, υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να απομακρυνθεί η Τουρκία: «Η εγκατάλειψη της Τουρκίας θα εξασθενίσει τώρα το ΝΑΤΟ, θα χάσει την αμερικανική επιρροή στη Μέση Ανατολή και θα απειλήσει τον συνασπισμό του οποίου ο αγώνας εναντίον του ISIS απέχει πολύ από τον τερματισμό». Ομοίως, ο πρώην αμερικανός πρεσβευτής στην Τουρκία Τζέιμς Φ. Τζέφρεϊ και ο συνάδελφός του Μάικλ Σινγκ επιμένουν ότι" η αποκοπή της Τουρκίας θα αποτελούσε αυτοτραυματική πληγή. Η Τουρκία δεν είναι απλώς ο Πρόεδρος Ερντογάν, αλλά ένας περιφερειακός γεωγραφικός και οικονομικός γίγαντας που αποτελεί ένα ρυθμιστικό στοιχείο μεταξύ της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής και μεταξύ της Μέσης Ανατολής και της Ρωσίας".
Όλα αυτά ακούγονται καλά θεωρητικά. Αυτό που αγνοούν οι Bryza, Jeffrey και Singh, όμως, είναι ακριβώς αυτό που έχει κάνει ο Ερντογάν για 15 χρόνια στον πρώην σύμμαχο των Ηνωμένων Πολιτειών. Εν ολίγοις, μπερδεύουν την Τουρκία του χθες με την Τουρκία του σήμερα.
Εξετάστε το στρατό της Τουρκίας: Ενώ ο τουρκικός στρατός κάποτε ήταν ένα κοσμικό προπύργιο κατά του ισλαμισμού, ο Ερντογάν άλλαξε τον χαρακτήρα του. Σχεδόν όλοι οι αξιωματικοί, μέχρι και ο υπολοχαγός κι ο συνταγματάρχης, έχουν περάσει ολόκληρες τις σταδιοδρομίες τους κάτω από την ηγεσία του Ερντογάν. Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε επίσης μια σειρά από φαντασιώσεις γύρω από το πραξικόπημα για να εκτροχιάσει την προαγωγή επαγγελματιών και κοσμικών αξιωματικών, ώστε να μπορέσει να διορίσει πολιτικούς ομοϊδεάτες του στη θέση τους. Καθαρίζει σχεδόν όλους όσους έχουν σημαντική υπηρεσία στο ΝΑΤΟ: Ακόμα και πριν από το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, ο Ερντογάν είχε φυλακίσει έναν στους πέντε στρατηγούς.
Το ερώτημα του τι μπορεί να κάνει η Τουρκία εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες την αποκόψουν, είναι έγκυρο. Αλλά όταν οι υποστηρικτές της Τουρκίας αναφέρουν τη σημασία της στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, παραμελούν να αναφέρουν ότι το Ισλαμικό Κράτος απλώς αναπτύχθηκε επειδή η Τουρκία επέτρεψε σε ξένους μαχητές και εξοπλισμό να διασχίσουν τα σύνορά της.
Γράφοντας στους New York Times, ο ίδιος ο Ερντογάν προειδοποίησε ότι η συνεχιζόμενη "έλλειψη σεβασμού θα απαιτήσει από εμάς να αρχίσουμε να αναζητούμε νέους φίλους και συμμάχους", μια απειλή που δεν μπορεί να στρέψει προς τη Ρωσία αλλά, με πολλούς τρόπους, έχει ήδη. Ο Ερντογάν κατέστησε σαφές ότι σκοπεύει να αγοράσει ρωσικούς πυραύλους S-400, οι οποίοι, αν ενταχθούν στα τουρκικά συστήματα αεροπορικής άμυνας, ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο τα μυστικά αεροπορικής άμυνας του ΝΑΤΟ στους Ρώσους μηχανικούς. Εκείνοι που συμβουλεύουν μια πιο ήπια γραμμή επισημαίνουν ότι η στρατηγική του Ερντογάν είναι, εν μέρει, συναλλακτική. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά αυτό είναι ακόμα ένας λόγος για να υποθέσουμε δεύτερο το ρόλο της Τουρκίας στη συλλογική άμυνα. Εξάλλου, όταν ξεσπά μια κρίση, τα μέλη του ΝΑΤΟ πρέπει να συσπειρώνονται μαζί, να μην συμμετάσχουν σε διαμαρτυρίες με την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα για το ποιος αξίζει την πίστη του.
Πράγματι, ο πραγματικός κίνδυνος για το ΝΑΤΟ δεν είναι ότι η Τουρκία θα αποσυρθεί ή θα στραφεί στη Ρωσία, αλλά να παραμείνει στο εσωτερικό του. Επειδή οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ είναι συναινετικές, η Τουρκία μπορεί να διαδραματίσει τον παροιμιώδη Δούρειο Ίππο για να καταστρέψει κάθε δράση όταν ξεσπάσει η κρίση.
Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει σαφής μηχανισμός για την απομάκρυνση των μελών του ΝΑΤΟ - αλλά η επιβίωση του ΝΑΤΟ απαιτεί ωστόσο την εκκαθάριση της Τουρκίας. Η Δύση θα πρέπει να σταματήσει την μπλόφα του Ερντογάν.