Με αφορμή ένα βίντεο που λαμβάνει χώρα στην Ομόνοια εν έτει 2018 (1ο σχόλιο) ως μία κανονική καθημερινότητα πλέον για πολλά σημεία της χώρας, μου ήρθε στο μυαλό ο Ιονέσκο και το βιβλίο του "Ρινόκερος".
Οι Ελληνες όχι μόνο συνήθισαν τον εκχυδαϊσμό και την τσαντιροποίηση της ελληνικής κοινωνίας, αλλά κάνουν σαν να μην τους αφορά. Και χωρίς να το καταλαβαίνουν γίνονται σιγά σιγά ίδιοι με τους πρωταγωνιστές του βίντεο, όπως οι ήρωες του Ιονέσκο στον Ρινόκερο.
Στην αρχή όλοι εξεπλάγησαν μόλιες εμφανίστηκε ένας ρινόκερος στην πόλη. Εγινε θέμα. Όταν άρχισαν να γίνονται περισσότεροι ο κόσμος έπαψε να δίνει σημασία, το συνήθισε, άρχιζε και ο ίδιος να βγάζει ήχους σαν ρινόκερος, να φέρνει τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του, αλλά κανείς δεν το έβλεπε σαν κάτι περίεργο πια, ώσπου σιγά σιγά όλη η πόλη μεταμορφώθηκε σε ρινόκερους. Και μένει στο τέλος ο ήρωας του βιβλίου, μόνος άνθρωπος μέσα σε μία κοινωνία ρινόκερων, γιατί απλά δεν έπαψε να ενοχλείται μέχρι τέλους με την κατάσταση, να λέει "Δεν θα υποκύψω".
Γινόμαστε από άνθρωποι ρινόκεροι, άσχημα, χοντρόπετσα, χοντροκομένα παχύδερμα, που βγάζουν άναρθρες κραυγές, ζώα χωρίς καμία χρησιμότητα και αντί να πούμε "δεν θα υποκύψω", έχουμε εφεύρει ένα εκατομμύριο επιχειρήματα γιατί είναι υπέροχο να είσαι ρινόκερος. Και άλλο ένα εκατομμύριο τρόπους, για να γίνουμε ρινόκεροι όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Τραγικό!
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle
photo: bici / pixabay