Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, η ασφυκτική πίεση του Τραμπ στην Άγκυρα μεταφράστηκε σε πολλαπλάσια πίεση των Γερμανο-Γαλλο-Ιταλών τραπεζιτών στον Ερντογάν, για να κάνει πίσω προτού η Ευρώπη πνιγεί σε νέα ύφεση διατραπεζικού χρέους.
Δημήτρης Γιαννόπουλος
Η απάντηση με το πρώτο δείγμα καλής θέλησης του Σουλτάνου δεν άργησε να έρθει από ελληνική ...σπόντα.
Απελευθερώνοντας πρώτα τους — ξεχασμένους από τον Κοτζιά και τον Τσίπρα —αιχμαλώτους Έλληνες αξιωματικούς, 167 μέρες μετά την απαγωγή τους στην αφύλακτη ελληνοτουρκική μεθόριο, ο Ερντογάν σώζει κάποια προσχήματα «μεγαθυμίας» στην άτακτη αναδίπλωσή του από την «ανεξαρτησία» της Τουρκικής Δικαιοσύνης.
Άλλος ένας αδίστακτος μεγαλομανής δικτατορίσκος, μετά τον Κιμ Γιόνγκ Ούν, υποχωρεί στην αποφασιστικότητα του φασίστα, μισογύνη κλπ ...πράκτορα των Ρώσων κλπ ...απρόβλεπτου, άξεστου κλπ Προέδρου των ΗΠΑ.
Όλοι έχουν καταλάβει πια, πως ο κρατούμενος σε κατ’ Οίκον περιορισμό από το Βαθύ Κράτος, Ντόναλντ Τραμπ, χειρίζεται με μαεστρία «εγγαστρίμυθου» το Κεφάλι της Μέδουσας που του έχουνε φορέσει.
Ο μόνος που δεν κατάλαβε τίποτα, είναι ο Υπουργός Εξωτερικών της Πρέσπας, Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος εξάντλησε όλο το διπλωματικό του οίστρο κυνηγώντας επί ένα μήνα ανεμόμυλους στη Μόσχα!
Δηλαδή κανείς στην Αθήνα δεν δικαιούται να θεωρήσει «επιτυχία» του την ...απρόσμενη απελευθέρωση των Ελλήνων ομήρων του Ερντογάν.
Γι αυτό αύριο, οι ευχαριστήριες Δεήσεις προς την Μεγαλόχαρη δεν πρέπει να παραλείψουν και το όνομα του ...πάστορα Μπράνσον.