Παρά το ότι το θέμα της Μακεδονίας είναι εξαιρετικά σοβαρό και δεν πρέπει να ξεχαστεί ούτε στιγμή, όπως ελπίζει ουτοπικά η κυβέρνηση, υπάρχει κάτι εξίσου σοβαρό, εάν όχι σοβαρότερο – το οποίο αναδείχθηκε από τον τρόπο χειρισμού, καθώς επίσης από τις διαδικασίες που δρομολογήθηκαν γύρω από το Σκοπιανό. Η πλήρης κατάλυση της Δημοκρατίας και μάλιστα με έναν τέτοιο τρόπο που μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ο απόλυτος ορισμός του φασισμού – χωρίς καμία διάθεση υπερβολής.
Ειδικότερα, ακόμη και ο λαός των Σκοπίων, με αμελητέα παράδοση Δημοκρατίας, θα κληθεί να αποφασίσει με δημοψήφισμα σχετικά με το εάν αποδέχεται τη συμφωνία ή όχι – παρά το ότι του έχουν προσφερθεί τα πάντα, χωρίς κανένα σοβαρό αντάλλαγμα εκ μέρους του. Αντίθετα, οι Πολίτες της κοιτίδας της Δημοκρατίας δεν πρόκειται καν να ερωτηθούν, παρά το ότι κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα – επειδή η κυβέρνηση φαίνεται πως εμπιστεύεται τη λαϊκή βούληση μόνο όταν εκλέγει το ένα από τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, ενώ θεωρεί πως ο λαός είναι όχλος, ετερόκλητο πλήθος και ανεύθυνος, όσον αφορά τα μεγάλα εθνικά θέματα.
Δεν επεξηγείται δε καν στο δύστυχο λαό που έχει υποφέρει και θα υποφέρει τα πάνδεινα από τη διαχρονική διαφθορά των πολιτικών κομμάτων σε συνδυασμό με το πελατειακό κράτος-στρατό τους, πώς ακριβώς δρομολογείται ένα έντιμο δημοψήφισμα. Το ότι δηλαδή όλα τα κόμματα αναλύουν προηγουμένως τις απόψεις τους στους Πολίτες – είτε με φυσικές ομιλίες ανάλογες με τις προεκλογικές, είτε μέσω των διαφόρων ΜΜΕ, είτε με αντιπαραθέσεις των ηγετών τους (debate).
Με τον τρόπο αυτό που συναντάται σε αρκετές δημοκρατικές χώρες, όπως η Ισλανδία, η Ελβετία κοκ., οι Πολίτες ενημερώνονται επαρκώς, έτσι ώστε να είναι σε θέση να ψηφίσουν σωστά – οπότε δεν αφήνονται στην τύχη τους τα δημοψηφίσματα, ούτε όμως αγνοείται η άποψη αυτών που τελικά θα κληθούν να πληρώσουν το λογαριασμό τυχόν λαθών που δεν είναι ποτέ οι πολιτικοί, αλλά οι Πολίτες. Το κακοποιημένο Σύνταγμα μας από τα κόμματα βέβαια δεν προβλέπει τέτοιου είδους διαδικασίες – ενώ η σημερινή κυβέρνηση έχει αποδείξει πως δεν σέβεται τα δημοψηφίσματα, ακόμη και όταν η ίδια τα δρομολογεί και κερδίζει η δική της άποψη. Εν τούτοις, έχει ηθική υποχρέωση να το κάνει – κάτι που υποστηρίζεται από όλους σχεδόν τους Έλληνες.