Εναλλάσσονται όλοι τους. Ο ένας δίνει την σκυτάλη στον άλλο για να συνεχίσουν το έργο τους. Σαν το χαμαιλέοντα αλλάζουν χρώματα για να μπερδεύουν, ενώ είναι όλοι τους υπάλληλοι των ίδιων αφεντικών.
Του Θανάση Μπελεμέμη
Πάντα κάποιοι από όλους αυτούς του ίδιου συστήματος θα βαφτίζονται ακραίοι για να νομιμοποιούν τους υπόλοιπους να συνεχίσουν την εντεταλμένη υπηρεσία τους. Στις κρίσιμες ψηφοφορίες κάποιοι θα δημιουργούν εντάσεις για να βοηθήσουν και να δώσουν άλλοθι στο σύστημα να συνεχίσει χωρίς αντιδράσεις από το λαό.
Κάνα δύο τάχα μου θα διαφωνούν αφού έχουν ψηφίσει τα πάντα μέχρι τότε για να ξεθυμαίνει λίγο η οργή του κόσμου και να φαντάζεται πως υπάρχει ελπίδα. Πάντα όμως στο τέλος θα είναι εκατόν πενήντα δύο ή εκατόν πενήντα τρεις χωρίς να χρειαστούν καν οι εφεδρείες του συστήματος.
Και ενώ θα πρέπει να είσαι αναγκασμένος να νοιώθεις υπερήφανος και προοδευτικός για κάτι που δε θεωρείς σωστό... θα πρέπει να ντρέπεσαι και να θεωρείσαι ακραίος όταν αναφέρεσαι στην πατρίδα σου.
Και περιμένουμε πάλι τις εκλογές να ψηφίσουμε τη Λερναία Υδρα που πάντα θα έχει όσα κεφάλια και αν κοπούν εκατόν πενήντα.
Όλα τα άλλα είναι το θέατρο για το πόπολο που περιμένει το επίδομα και τη σύνταξη που απέμεινε, ενώ έχει χάσει την ελευθερία του, το μέλλον το δικό του, των παιδιών του, και την εθνική του κυριαρχία.
Και θα μένουμε βουβοί και άπραγοι γιατί έτσι μάθαμε εμείς, έτσι μάθαμε και τα παιδιά μας.
Ευνουχισμένοι σκλάβοι.
Ένας υπόδουλος λαός χωρίς πόλεμο. Δεν ξέρω αν έχει ξαναγίνει τέτοιο ρεζιλίκι.
Σήμερα κάνανε δώρο στους "επαναστάτες" γραβάτα χωρίς προσχήματα. Και στο λαό θηλιά...
Οι σημαίες για όσο ακόμα υπάρχουν, ας είναι μεσίστιες.* photo: maraisea / pixabay