Αυτό που δεν έχει αναλυθεί τα τελευταία πολεμικά 24ωρα είναι η υποκρισία της Δύσης στην προβοκάτσια της Αλ Κάιντα και των ηθοποιών των Λευκών Κρανών στη δήθεν επίθεση με χημικά που έκανε ο Στρατός στην Ντούμα (την ώρα της εκκένωσης!).
Του Στρατή Μαζίδη
Ας ξεχάσουμε για λίγο ότι επρόκειτο για μια επίθεση που δεν έγινε ποτέ αλλά όπως ανέφερε και ο ανταποκριτής του BCC, Riam Dalani στο tweet που εξαφανίστηκε, οι τρομοκράτες πήραν τις σωρούς παιδιών που αυτοί σκότωσαν και τις τοποθέτησαν με τέτοιο τρόπο (αγκαλιά) για να συγκινήσουν ή που αν έγινε, την εξαπέλυσαν οι ισλαμιστές.
Κι ας δεχθούμε ότι έλαβε χώρα έχοντας τα θύματα που μας παρουσιάζουν. Οι πύραυλοι που θα εκτοξεύσουν τα αμερικανικά πλοία ή τα γαλλικά αεροπλάνα δεν σκοτώνουν; Δεν αφήνουν αναπηρίες; Δεν καταστρέφουν; Οι ΗΠΑ δεν ισοπέδωσαν κυριολεκτικά τη Ράκκα; Δεν πεθαίνουν ακόμη και σήμερα άνθρωποι στη Ράκκα από νάρκες που μήνες μετά τη δήθεν απελευθέρωσή της παραμένει ερείπια; Τι έχει μεγαλύτερη σημασία εν προκειμένω; Το αν θα πεθάνεις από χλώριο ή εμπρηστική βόμβα ή πύραυλο κρουζ ή το να ζήσεις στην πατρίδα σου ελεύθερος;
Συνεπώς ακόμη κι αν ήταν μια πραγματική χημική επίθεση του συριακού στρατού, που δεν ήταν, η ευαισθησία της Δύσης ήταν, παραμένει και θα είναι μια σκέτη υποκρισία. Διότι πολύ απλά το θάνατο έρχεται να σπείρει όπως το έκανε στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Γιουγκοσλαβία, αποδεχόμενη τις αιτιάσεις κατσαπλιάδων που σκοτώνουν, βιάζουν κι αποκεφαλίζουν. Εκτός κι αν...μαζί το σχεδίασαν.