Το συγκεκριμένο δυστύχημα, με την πτώση του Μιράζ και την απώλεια ενός νέου και ικανότατου πιλότου, αναδεικνύει τα τεράστια ζητήματα ηγεσίας και διαχείρισης τέτοιων δυστυχημάτων.
υποναύαρχος ε.α.
πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών
πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών
Αμέσως μόλις διαπιστώθηκε η πτώση του αεροσκάφους, βγαίνει η ανακοίνωση του ΓΕΑ, που αναφέρει λιτά το γεγονός, χωρίς να έχει υπάρξει ακόμη εντοπισμός του αεροσκάφους και του πιλότου.
Στη συνέχεια και πριν από την στρατιωτική ηγεσία, που είναι καθ’ ύλην αρμόδια και έχει την επιχειρησιακή ευθύνη για να ενημερώσει για τον θάνατο του πιλότου, βγαίνει ο λαλίστατος και επιπόλαιος υπουργός άμυνας και το ανακοινώνει (άκουσον - άκουσον) στο twitter.
Με το γνωστό περισπούδαστο ύφος ακολουθεί και ο υφυπουργός κ. Κουβέλης, ο οποίος προσπαθεί να υποβαθμίσει το γεγονός, και να το απεξαρτήσει από την αποστολή που είχε αναλάβει το συγκεκριμένο ζεύγος αεροσκαφών, (που ήταν η αναχαίτιση Τουρκικών αεροσκαφών στο Ανατολικό Αιγαίο).
Μας λέει με βεβαιότητα (πτεράρχου τουλάχιστον), ότι δεν έγινε αναχαίτιση γιατί δεν πρόλαβαν τα Τουρκικά αεροσκάφη, ότι το Μιραζ έπεσε λίγο πριν την προσγείωση και ότι δεν φταίει η αποστολή του γι αυτό.
Κύριε "εμπειροπόλεμε" Κουβέλη, όταν ένας πιλότος σηκώνεται στον αέρα για να εκτελέσει την αποστολή του, αυτή είναι ενιαία από την στιγμή που παίρνει μπρος το αεροπλάνο μέχρι και να γυρίσει. Οι φυσικές και πνευματικές αντοχές του ανθρώπου δοκιμάζονται πέραν των φυσιολογικών ορίων σε μία τέτοια αποστολή, σε ένα αδιάκοπο συνεχές. Δεν έκανε πτήση αναψυχής, αλλά πετούσε υπό συνεχές στρες, δεχόμενος πολλά G, υπό απειλή και με απρόβλεπτες συνθήκες κάθε φορά, με συνεχή μεγάλη σωματική και πνευματική καταπόνηση του ιδίου (αλλά και υλική του αεροπλάνου).
Και όσο εκπαιδευμένος και να είναι, κάθε φορά που πάει για να πετάξει την ίδια και πέραν του φυσιολογικού καταπόνηση θα υποστεί, η οποία μάλιστα έχει σωρευτικά αποτελέσματα λόγω της συχνότητας των πτήσεων (πολλές φορές μάλιστα αν χρειαστεί).
Στη συνέχεια πλειάδα ανεύθυνων και ιλαρών συνέχισε να ασελγεί εις βάρος του νεκρού πιλότου. Κάποιοι θρασύτατοι μάλιστα, επιχειρούν με γελοίες υποθέσεις και φαντασιακά σενάρια να βγάλουν ατεκμηρίωτα συμπεράσματα που αμαυρώνουν την μνήμη του.
Οι διαπιστώσεις είναι πολύ δυσάρεστες για την πολιτική, αλλά και για την στρατιωτική ηγεσία.
Αντί η στρατιωτική ηγεσία να αναλάβει τις ευθύνες της ως καθ’ ύλην αρμόδια και να ενημερώσει με ακρίβεια, με τον δέοντα σεβασμό και με μετρημένο τρόπο για το συμβάν και τα επακολουθήσαντα γεγονότα, έκυψε πάλι την οσφύ και άφησε τους καιροσκόπους, ανεύθυνους και αδαείς πολιτικάντηδες να διαχειριστούν το ζήτημα, με γελοίο και παραπλανητικό τρόπο, και με ασέβεια προς τον νεκρό πιλότο.
Αντιλαμβάνεσθε πόσο κακό είναι για τα ηθικά στηρίγματα των πιλότων μας (έτσι κι αλλιώς τα υλικά είναι μηδαμινά), να νοιώθουν ότι η φυσική ηγεσία τους αφήνει μόνους και έκθετους, βορά σε κάθε είδους καιροσκοπισμό;