 |
| dimitrisvetsikas1969 - pixabay |
Το τελευταίο χρονικό διάστημα ακούμε διαρκώς για τις αλυτρωτικές αναφορές σε βάρος της Ελλάδας (και όχι μόνο) στο Σκοπιανό Σύνταγμα, διαβάζουμε για τις επεκτατικές διδασκαλίες στα σχολεία του κρατιδίου κ.ο.κ.
Φυσικά δε συμφωνώ με την παράδοση του όρου "Μακεδονία" στα Σκόπια. Αυτά βρίσκονται στην απομόνωση, αυτά βρίσκονται λίγο πριν τη διάλυση, αυτά κλέβουν μια ιστορία που δεν τους ανήκει πατώντας σε κατασκευασμένους μύθους.
Ωστόσο θα ήθελα να σταθώ στη συνεχή ενδοτικότητά μας. Όπως τότε με τα Ιμια που ο Πάγκαλος έλεγε το φοβέρο κι αν κερδίζαμε τον πόλεμο τι θα γινόταν; Τι θα γινόταν! Θα μπορούσαμε να είχαμε επεκταθεί. Αυτό θα γινόταν.
Εν προκειμένω ακούμε και σωστά ότι αν υπάρχει Νέα Μακεδονία υπάρχει και παλαιά. Αν υπάρχει Ανω ή Βόρεια υπάρχει και Κάτω η Νότια.
Και αν υπάρχουν μακεντόνσκι που μιλούν / γράφουν σε μακεντόνσκα, τότε θα υπάρξει αλυτρωτισμός από βορρά προς νότο.
Και γιατί να υπάρξει το ανάποδο; Άλλωστε προς το Μοναστήρι βάδιζε ο Κωνσταντίνος μέχρι να λάβει τη
διαταγή του Ελευθερίου Βενιζέλου να σπεύσει να μπει πρώτος στη
Θεσσαλονίκη.
Γιατί να μη διαμηνυθεί στους Σκοπιανούς ότι σε περίπτωση μιας Νέας-Ανω-Βόρειας Μακεδονίας που ζουν...Μακεδόνες και μιλούν/γράφουν...μακεδονικά τότε θα πρέπει η μαμά Ελλάδα να αναθεωρήσει το Σύνταγμά της, να μεριμνήσει για τα σκλαβωμένα παιδιά της που ζουν στα βόρεια σύνορά της σε καθεστώς καταπίεσης μαθαίνοντας σλαβονικά αντί για τη μητρική τους γλώσσα και συνεπώς η απελευθέρωση ολόκληρης της γεωγραφικής Μακεδονίας θα αποτελεί το μεγάλο εθνικό στόχο των χρόνων που έρχονται;