Ένα παράδοξο πράγμα συμβαίνει στην Ελλάδα. Αυτοί που θα έπρεπε να είναι μέσα (στις φυλακές), βγαίνουν έξω και αυτός που θα όφειλε να βγει έξω βρίσκεται μέσα (στην κυβέρνηση).
Όσοι παρακολουθούν τα δελτία τύπου της ΕΛΑΣ, θα έχουν αντιληφθεί πως πολλές φορές οι συλληφθέντες έχουν απασχολήσει ξανά στο παρελθόν ή αποφυλακίστηκαν πρόσφατα.
Οι στυγνοί Γεωργιανοί που σιδέρωσαν τη γιαγιά με το καυτό σίδερο, είχαν μέλη της σπείρας τους που αποφυλακίστηκαν με τον 4322/2015 (ΦΕΚ Α 42/27-04-2015) του Παρασκευόπουλου.
Ένας εκ των δολοφόνων του Ζαφειρόπουλου είχε μετάσχει σε βιασμό δύο γυναικών και βρέθηκε ελεύθερο πουλί εκμεταλλευόμενος τις ευνοϊκές διατάξεις του ίδιου νόμου.
Ο Αφγανός που σκότωσε τη νεαρή φοιτήτρια στη Γερμανία, είχε πρωτύτερα περάσει από τη χώρα μας, φυλακίστηκε για ληστεία κι απόπειρα δολοφονίας Ελληνίδας στην Κέρκυρα αλλά άδραξε την ευκαιρία του 4322/2015.
Και πόσοι άλλοι άραγε βρίσκονται ελεύθεροι, κυκλοφορούν ανάμεσά μας, δίπλα σε μας, τα παιδιά μας, τους γονείς μας οι οποίοι διέπραξαν κάτι βαρύτατο, τρομακτικό, παραμένουν πιθανότατα αμετανόητοι αλλά τους αποφυλάκισε ο άγιος προστάτης των ποινικών, Παρασκευόπουλος;
Ο υπουργός όχι μόνο δεν προβληματίζεται, (άλλωστε δε σιδερώθηκε δικός του άνθρωπος, δεν εκτελέστηκε εξ επαφής συγγενής του ούτε στραγγάλισε κανένας στενό του πρόσωπο) αλλά διατυμπανίζει πως ο νόμος του έσωσε τη χώρα:
Όσο για τον δικό του νόμο σπεύδει να υποστηρίξει πως «Ο ν. 4322/2015,
όντως, προέβλεψε συγκριτικά ταχύτερη απόλυση για ορισμένες κατηγορίες
κρατουμένων. Ωστόσο:
α) Έτσι κι αλλιώς, πλην ελαχίστων, οι κρατούμενοι θα απολύονταν με τις κοινές ρυθμίσεις περί απολύσεων (πλην ισοβιτών).
β) Η παρατήρηση έχει δείξει σε άλλες χώρες ότι η μεγαλύτερη διάρκεια της φυλάκισης οδηγεί σε αύξηση του ποσοστών εγκληματικής υποτροπής.
γ) Η αποσυμφόρηση που επήλθε με το ν. 4322/2015, απέτρεψε τα ακραία φαινόμενα συνωστισμού. Αυτά, όπως είναι φανερό, όχι μόνο έπλητταν τα ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων (το ενδιαφέρον των συκοφαντών γι’ αυτά είναι μηδενικό), αλλά δημιουργούσαν συνθήκες εκβαρβαρισμού και αγριότητας, που μετά την αποφυλάκιση έσπρωχναν στο έγκλημα.
δ) Η αποσυμφόρηση επίσης έσωσε τη χώρα μας από το όνειδος και τις βαριές δαπάνες, λόγω καταδικών από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, εξαιτίας των συνθηκών στις φυλακές
α) Έτσι κι αλλιώς, πλην ελαχίστων, οι κρατούμενοι θα απολύονταν με τις κοινές ρυθμίσεις περί απολύσεων (πλην ισοβιτών).
β) Η παρατήρηση έχει δείξει σε άλλες χώρες ότι η μεγαλύτερη διάρκεια της φυλάκισης οδηγεί σε αύξηση του ποσοστών εγκληματικής υποτροπής.
γ) Η αποσυμφόρηση που επήλθε με το ν. 4322/2015, απέτρεψε τα ακραία φαινόμενα συνωστισμού. Αυτά, όπως είναι φανερό, όχι μόνο έπλητταν τα ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων (το ενδιαφέρον των συκοφαντών γι’ αυτά είναι μηδενικό), αλλά δημιουργούσαν συνθήκες εκβαρβαρισμού και αγριότητας, που μετά την αποφυλάκιση έσπρωχναν στο έγκλημα.
δ) Η αποσυμφόρηση επίσης έσωσε τη χώρα μας από το όνειδος και τις βαριές δαπάνες, λόγω καταδικών από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, εξαιτίας των συνθηκών στις φυλακές
Βέβαια με το σκεπτικό αυτό, κι αφού ήδη βιαστές, κλέφτες και φονιάδες εκμεταλλεύονται όλα τα παραθυράκια, μετρούν διπλές μέρες ή τα 3/5 κ.ο.κ., κι αφού το πρόβλημα ήταν να αποσυμφορήσουμε τις φυλακές και όχι να τις αναμορφώσουμε, ας τις αδειάσουμε εντελώς και να τις κλείσουμε.
Ταυτόχρονα να καταργήσουμε την ΕΛ.ΑΣ. αλλά και τα δικαστήρια. Δεν υπάρχει λόγος ούτε κάποιοι να ρισκάρουν τη ζωή τους, ούτε άλλοι να πήζουν στις υποθέσεις, ούτε εμείς να τους πληρώνουμε το μισθό και τίποτε να μη γίνεται.
Διότι οι αδίστακτοι ως επί το πλείστον Γεωργιανοί, τα κάνουν αυτά στο ξέφραγο αμπέλι που λέγεται Ελλάδα, ενώ αν ήταν πχ στη Σαουδική Αραβία δε θα μπορούν να κάνουν το παραμικρό διότι ήδη δε θα είχαν χέρια.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά σε αυτήν τη χώρα τι σύστημα δικαιοσύνης και σωφρονισμού επιθυμούμε. Οι φυλακές πρέπει να φύγουν από τα αστικά κέντρα και να οικοδομηθούν νέες σε μη κατοικημένα νησιά, σύγχρονες, όχι Αουσβιτς όπου πραγματικά θα δίνονται ευκαιρίες σε όσους θέλουν, να επανέλθουν. Οι δε αλλοδαποί εγκληματίες, αφού εκτίσουν την ποινή τους, να επιστρέφουν στη χώρα τους. Φυλακές με σχολείο, με δυνατότητα σπουδών δια αλληλογραφίας, εκμάθησης ξένων γλωσσών, ανάπτυξης δεξιοτήτων κ.ο.κ. Το ζήτημα δεν είναι να φυλακίζεται ένας εγκληματίας και να βγαίνει πολύ νωρίτερα έξω όντας πολύ χειρότερος, αλλά να εκτίει την ποινή του ενώ στο μεσοδιάστημα καθίσταται χρήσιμος για τον εαυτό του και το κοινωνικό σύνολο.
Μέχρι τότε όμως ας θεσπιστεί η 27η Απριλίου ως η ημέρα του αγίου Παρασκευόπουλου, του προστάτη των "ποινικών". Βοήθειά τους, αλίμονό μας...