Από την μία, ο κολεκτιβισμός της ‘φιλελεύθερης’ αριστεράς. Από την άλλη, ο ατομικισμός της ‘ελευθεριακής’ δεξιάς.
Στην μέση, ο δόλιος συμβιβασμός του ‘φιλελευθεριακού’ ακραίου κέντρου. Για τα πολιτειακά ιδανικά της αμιγώς ανόθευτης ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής Ἐλευθερίας, γιατί δεν μιλάει κανένας πλέον πουθενά;
Είναι λόγω έλλειψης Ἀρετής και Τόλμης στην πράξη; Ή είναι ο φόβος απώλειας του ‘βολέματος’, μην τυχόν χαλάσει η σούπα της αριστερο-κεντρο-δεξιάς κομματορκατίας του δεσποτικού καθεστώτος, που τόσο άτσαλα μας ετεροκυβερνά;