Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Το 1261 μ.Χ. o στρατηγός Αλέξιος Στρατηγόπουλος φθάνει με 800 στρατιώτες στην πόλη Σηλυμβρία της Θράκης, μετά από εντολή του δεσπότη της Νίκαιας Μιχαήλ Παλαιολόγου. Εκεί τον πληροφορούν ότι ο ενετικός στόλος, το κύριο εμπόδιο στην ανακατάληψη της λατινοκρατούμενης Κωνσταντινούπολης απουσίαζε και ότι η πύλη της Ζωοδόχου Πηγής παρέμενε αφύλακτη.
Στις 25 Ιουλίου μπήκε με τον στρατό του από τη συγκεκριμένη πύλη και στρατοπέδευσε κοντά σε μια μονή ενώ έστειλε αντιπροσώπους στη Νίκαια για να ανακοινώσει την είδηση. Στις αψιμαχίες που ακολούθησαν νίκησαν την φρουρά.
Όταν η εισβολή και η ήττα των φρουρών έγινε γνωστή, ο αυτοκράτορας των Λατίνων, ο Λατίνος Πατριάρχης και οι καθολικοί κάτοικοι κατέφυγαν στο λιμάνι περιμένοντας τον ενετικό στόλο για να σωθούν. Πράγματι αυτός έφτασε, τους παρέλαβε και έφυγε, μη μπορώντας να κάνει τίποτε άλλο.
Στις 15 Αυγούστου ο Μιχαήλ Η’ μπαίνει στην Κωνσταντινούπολη από τη Χρυσή Πύλη.
Όταν έχεις το δίκιο με το μέρος σου και είσαι αποφασισμένος να νικήσεις ή να πεθάνεις αργά ή γρήγορα θα σου δοθεί η ευκαιρία.
Η Μεγαλοσύνη των λαών μετριέται με της καρδιάς το πύρωμα και με το αίμα, όπως έγραψε ο Παλαμάς. Το πύρωμα που είχαν οι Έλληνες το 1821,οι Κούρδοι σήμερα, το πύρωμα που στις 14 Αυγούστου του 1996, όταν η δολοφονία του Σολωμού Σολωμού άφησε στην ουσία ασυγκίνητο τον ελληνισμό, φάνηκε ότι δεν υπήρχε πια, δεκαετίες πριν τα μνημόνια. Μακάρι να το ξαναβρεί.