του Μιχάλη Χαιρετάκη
Η δολοφονία χαρακτήρα είναι κάθε αποπειρα να κάνεις κομμάτια την καλή φήμη κάποιου ανθρώπου. Μπορεί να περιλαμβάνει, υπερβολές, παραπλανητικά στοιχεία απο μισές αλήθειες ή διαχείριση γεγονότων για να παρουσιάσει κάποιος μια παραπλανητική εικόνα του ανθρώπου που είναι στόχος.
Συνήθως αυτό γίνεται με διγλωσσία , διαδίδοντας φήμες,ψεύτικες πληροφορίες σχετικά με την ηθική του υποκειμένου, την εντιμότητα, την ακεραιότητα και τη φήμη του. Μπορεί να περιλαμβάνει αληθινές πληροφορίες που παραποιούνται και εσφαλμένα οδηγούν στα συμπεράσματα που θέλει ο δολοφόνος του χαρακτήρα.
Μια απο τις πιο συνηθισμένες μορφές είναι να πείς οτι το υποκείμενο είναι ψεύτης, να πείς οτι έχει κακή σχέση με την οικογένειά του ή για ερωτικές ανήθικες συμπεριφορές. Οτι είναι ρατσιστής, θρησκόληπτος ή φανταμενταλιστής.
¨Ομως για παράδειγμα αν πεις οτι ο x στερείται βασικών γνώσεων στη Γεωγραφία , στη Γεωμετρία, στην πολιτική και απορείς πως έφτασε στα ύπατα αξιώματα και το αποδεικνύεις με επιχειρήματα για το καθένα που λές δεν είναι απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα, τη δολοφονία την έχει διαπράξει ο ίδιος εκστομίζοντας τις απίστευτες κοτσάνες.
Αν πείς οτι ο χ πολιτικός είναι ψεύτης και απατεώνας και προβάλεις ένα βίντεο με μισή ώρα ψέμματά του που επαναλαμβάνονται σε διάφορες τοποθεσίες και εκδηλώσεις, τότε δεν κάνεις δολοφονία χαρακτήρα, τότε ξεσκεπάζεις έναν ψεύτη και απατεώνα.
Αν πείς οτι έχεις ενα βίντεο με κάποιον πολιτικό που παίζει με ζαρζαβατικά, δεν τον αποκαλύπτεις, αλλά φωτογραφίζεις τον πολιτικό χώρο γενικά, τότε δεν είναι δολοφονία χαρακτήρων, σκαστή απόπειρα εκβιασμού είναι , με άγνωστα οφέλη, γιατί αλλιώς θα έβγαινες με το ντοκουμέντο και θα γινόταν πολιτικός σεισμός. Αν πάλι αποκαλύπτεις το όνομα και χαλάς την όμορφη σκηνή σε εκβιαστή και εκβιαζόμενο, δεν είναι απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα, είναι η ωμή πραγματικότητα.
Αν βάλεις μια φωτογραφία που επιασες κάποιον σε ένα μορφασμό είναι απόπειρα δολοφονία χαρακτηρα, αν πεις οτι κάποιος είναι είτε αγενής είτε έχει σοβαρό πρόβλημα ψυχικής υγείας βλέποντας σε βίντεο τη συμπεριφορά του σε μια συνάντηση με ανώτατο ξένο στέλεχος , δεν είναι απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα είναι απλή λογική παρατήρηση.
Αν δεις κάποιον που ασχολείται με ότι άλλο θέμα μπορεί να φανταστεί κανείς εκτός απο τα θέματα του υπουργείου του και το γράψεις δεν είναι δολοφονία χαρακτήρα την αλήθεια γράφεις και η αλήθεια αυτή αποδεικνύεται με δεκάδες παραδείγματα.Τα έχει πεί και τα έχει κάνει ο ίδιος.
Αν γράψεις για άλλον οτι δεν ασχολήθηκε ποτέ με το να σπουδάσει, οτι θεωρεί αρρώστια τις σπουδές και την καριέρα και οτι ζωγραφίζει την ώρα του μαθήματος...συγγνώμη της (ποιάς) δουλειάς του (άραγε;) ήθελα να πώ πρόσωπα στον υπολογιστή, δεν είναι απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα. Τα έχει πεί και τα έχει κάνει ο ίδιος πάλι.
Αν κάποιος δεν έχει πάει στρατό και λέει ,"Στρατό δεν πάνε μόνο οι άριστοι μαθητές, πάνε όλοι" κοροϊδεύοντάς σε μπροστά στα μούτρα σου και ως απάντηση του λες "μα εσύ δεν πήγες" και του τρίβεις στα μούτρα του την εξαγορά της θητείας του εν μέσω δικτατορίας, αυτό δεν είναι απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα, αντίθετα ήταν απόπειρα εξαπάτησής μας , η κοροϊδία του.
Αρκετά λοιπόν με το παραμυθάκι του "character assasination" της δολοφονίας χαρακτήρα που επικαλούνται ανα περίπτωση, πολιτικοί για να σταματήσουν την σκληρή κριτική που ασκείται με βάση τα λόγια τους και τα έργα τους.