 |
| φωτο από: zougla.gr/assets/images/2172352.jpg |
Είναι γνωστό, ότι η επιτροπή διαλόγου για την αναθεώρηση του Συντάγματος, η οποία εξαγγέλθηκε από την κυβέρνηση τον Ιούλιο του 2016, συγκροτήθηκε τελικά τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους . Η κυβέρνηση θεώρησε αναγκαία τη συγκρότηση αυτής της επιτροπής, για να έχουν ( υποτίθεται ) λόγο και οι πολίτες στην υπόθεση για την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Αιμίλιος Κομίνης
Διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός
Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από την εξαγγελία αυτή της κυβέρνησης και ακόμη δεν έχει γίνει γνωστό, πότε σκοπεύει η επιτροπή να περατώσει το έργο της, για να αναλάβει τελικά η αναθεωρητική Βουλή το δικό της κύριο έργο της αναθεώρησης . Πολύ φοβάμαι όμως, ότι με τον ρυθμό αυτόν που προχωρεί η επιτροπή το έργο της, θα εκπνεύσει η τετραετία και η αναθεώρηση θα παραμείνει σε εκκρεμότητα και στη διάθεση της επόμενης κυβέρνησης, η οποία θα προχωρήσει ενδεχομένως το θέμα, αν κάνει αποδεκτό το πόρισμα της επιτροπής διαλόγου .
Αυτό το τελευταίο το θέτω υπό αμφισβήτηση με το εξής σκεπτικό : Αν στο πόρισμα που θα εκδώσει η επιτροπή αυτή, έχουν πραγματική συμμετοχή και οι πολίτες, τότε το πρώτο που θα πρέπει να απαιτήσουν είναι να καταργηθεί ανυπερθέτως το άρθρο 86 του Συντάγματος, διότι, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι εκείνο με το οποίο κατοχυρώνεται το μεγαλύτερο από όλα αυτά τα προνόμια, που έχουν από μόνοι τους κατακτήσει οι βουλευτές και το διατηρούν ακόμη, παρά τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις που έχει υποστεί το Σύνταγμα, από συστάσεως του ελληνικού κράτους.
Πολύ συχνά, οι εκπρόσωποι των μέσων μαζικής ενημέρωσης, μας υπενθυμίζουν τα προνόμια των βουλευτών . Μερικοί μάλιστα απ’ αυτούς τα έχουν απαριθμήσει και τα βρίσκουν ότι είναι δέκα επτά . Αν τα σταχυολογήσει κανείς, θα διαπιστώσει ότι τα περισσότερα, αν όχι όλα αυτά, ανάγονται σε οφέλη οικονομικά . Κανένας όμως δεν περιλαμβάνει σ’ αυτά το βασικότερο, που είναι η βουλευτική τους ασυλία την οποία έχουν κατοχυρώσει με το άρθρο 86 του Συντάγματος.
Το άρθρο αυτό ανατρέπει ουσιαστικά την ισονομία, που προβλέπεται από το άρθρο 4, παράγραφος 1, του ιδίου Συντάγματος και θέτει όλους τους βουλευτές στο απυρόβλητο, έναντι των νόμων της Πολιτείας, αφού τους απαλλάσσει ολοσχερώς από την ευθύνη της διαχείρισης των οικονομικών της χώρας και τους αμνηστεύει ακόμη και για τα μεγαλύτερα οικονομικά εγκλήματα, τα οποία ενδέχεται να διαπράξουν . Σ’ αυτό το άρθρο στηρίχτηκαν οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν κατά το διάστημα της μεταπολίτευσης, όσοι απ’ αυτούς διέπραξαν αυτό το μεγάλο έγκλημα του ασύστολου υπερδανεισμού και κατέστησαν τη χώρα υπόδουλη των δανειστών, οδηγώντας την στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και τον ελληνικό λαό στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση και τώρα αυτοί κυκλοφορούν στους δρόμους, ελεύθεροι και ωραίοι.
Αν κάποτε, η αναθεωρητική βουλή πάρει στα χέρια της το πόρισμα αυτής της επιτροπής διαλόγου, θα κρίνει με την απαιτούμενη από το Σύνταγμα πλειοψηφία, ποιες από τις προτεινόμενες διατάξεις θα προχωρήσει προς αναθεώρηση . Είναι λοιπόν δυνατόν να πιστέψει κανείς, ότι οι βουλευτές θα αποφασίσουν ποτέ να απεμπολήσουν το σημαντικότερο από τα προνόμιά τους, καταργώντας το απαράδεκτο αυτό άρθρο, που τους δίνει το δικαίωμα να κυβερνούν τη χώρα εντελώς ανεύθυνοι, χωρίς ποτέ να κινδυνεύουν να υποστούν τις συνέπειες που προβλέπονται από τους νόμους της Πολιτείας, για τους πολίτες εκείνους που διαπράττουν ποινικά αδικήματα;
Όσο για όλα τα άλλα προνόμιά τους, που τους αποδίδουν κυρίως οικονομικά οφέλη, δεν κινδυνεύουν ποτέ να τα απωλέσουν, από καμία αναθεώρηση του Συντάγματος, δεδομένου ότι τα καρπούνται κατά παράβαση των παραγράφων 2 και 5 του άρθρου 4, εκτός αν θελήσουν κάποτε να τις αναθεωρήσουν για να τα νομιμοποιήσουν.
Συμπερασματικά λοιπόν, αυτή η επιτροπή διαλόγου δεν είναι παρά μια “φαεινή” ιδέα της κυβέρνησης, για να πεισθεί ο ελληνικός λαός ότι είναι πράγματι κυρίαρχος και συμμετέχει ακόμη και στην αναθεώρηση του Συντάγματος, όσο συμμετέχει άλλωστε και στην διακυβέρνηση της χώρας . Είναι άραγε τόσο αφελής;
Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από την εξαγγελία αυτή της κυβέρνησης και ακόμη δεν έχει γίνει γνωστό, πότε σκοπεύει η επιτροπή να περατώσει το έργο της, για να αναλάβει τελικά η αναθεωρητική Βουλή το δικό της κύριο έργο της αναθεώρησης . Πολύ φοβάμαι όμως, ότι με τον ρυθμό αυτόν που προχωρεί η επιτροπή το έργο της, θα εκπνεύσει η τετραετία και η αναθεώρηση θα παραμείνει σε εκκρεμότητα και στη διάθεση της επόμενης κυβέρνησης, η οποία θα προχωρήσει ενδεχομένως το θέμα, αν κάνει αποδεκτό το πόρισμα της επιτροπής διαλόγου .
Αυτό το τελευταίο το θέτω υπό αμφισβήτηση με το εξής σκεπτικό : Αν στο πόρισμα που θα εκδώσει η επιτροπή αυτή, έχουν πραγματική συμμετοχή και οι πολίτες, τότε το πρώτο που θα πρέπει να απαιτήσουν είναι να καταργηθεί ανυπερθέτως το άρθρο 86 του Συντάγματος, διότι, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι εκείνο με το οποίο κατοχυρώνεται το μεγαλύτερο από όλα αυτά τα προνόμια, που έχουν από μόνοι τους κατακτήσει οι βουλευτές και το διατηρούν ακόμη, παρά τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις που έχει υποστεί το Σύνταγμα, από συστάσεως του ελληνικού κράτους.
Πολύ συχνά, οι εκπρόσωποι των μέσων μαζικής ενημέρωσης, μας υπενθυμίζουν τα προνόμια των βουλευτών . Μερικοί μάλιστα απ’ αυτούς τα έχουν απαριθμήσει και τα βρίσκουν ότι είναι δέκα επτά . Αν τα σταχυολογήσει κανείς, θα διαπιστώσει ότι τα περισσότερα, αν όχι όλα αυτά, ανάγονται σε οφέλη οικονομικά . Κανένας όμως δεν περιλαμβάνει σ’ αυτά το βασικότερο, που είναι η βουλευτική τους ασυλία την οποία έχουν κατοχυρώσει με το άρθρο 86 του Συντάγματος.
Το άρθρο αυτό ανατρέπει ουσιαστικά την ισονομία, που προβλέπεται από το άρθρο 4, παράγραφος 1, του ιδίου Συντάγματος και θέτει όλους τους βουλευτές στο απυρόβλητο, έναντι των νόμων της Πολιτείας, αφού τους απαλλάσσει ολοσχερώς από την ευθύνη της διαχείρισης των οικονομικών της χώρας και τους αμνηστεύει ακόμη και για τα μεγαλύτερα οικονομικά εγκλήματα, τα οποία ενδέχεται να διαπράξουν . Σ’ αυτό το άρθρο στηρίχτηκαν οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν κατά το διάστημα της μεταπολίτευσης, όσοι απ’ αυτούς διέπραξαν αυτό το μεγάλο έγκλημα του ασύστολου υπερδανεισμού και κατέστησαν τη χώρα υπόδουλη των δανειστών, οδηγώντας την στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και τον ελληνικό λαό στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση και τώρα αυτοί κυκλοφορούν στους δρόμους, ελεύθεροι και ωραίοι.
Αν κάποτε, η αναθεωρητική βουλή πάρει στα χέρια της το πόρισμα αυτής της επιτροπής διαλόγου, θα κρίνει με την απαιτούμενη από το Σύνταγμα πλειοψηφία, ποιες από τις προτεινόμενες διατάξεις θα προχωρήσει προς αναθεώρηση . Είναι λοιπόν δυνατόν να πιστέψει κανείς, ότι οι βουλευτές θα αποφασίσουν ποτέ να απεμπολήσουν το σημαντικότερο από τα προνόμιά τους, καταργώντας το απαράδεκτο αυτό άρθρο, που τους δίνει το δικαίωμα να κυβερνούν τη χώρα εντελώς ανεύθυνοι, χωρίς ποτέ να κινδυνεύουν να υποστούν τις συνέπειες που προβλέπονται από τους νόμους της Πολιτείας, για τους πολίτες εκείνους που διαπράττουν ποινικά αδικήματα;
Όσο για όλα τα άλλα προνόμιά τους, που τους αποδίδουν κυρίως οικονομικά οφέλη, δεν κινδυνεύουν ποτέ να τα απωλέσουν, από καμία αναθεώρηση του Συντάγματος, δεδομένου ότι τα καρπούνται κατά παράβαση των παραγράφων 2 και 5 του άρθρου 4, εκτός αν θελήσουν κάποτε να τις αναθεωρήσουν για να τα νομιμοποιήσουν.
Συμπερασματικά λοιπόν, αυτή η επιτροπή διαλόγου δεν είναι παρά μια “φαεινή” ιδέα της κυβέρνησης, για να πεισθεί ο ελληνικός λαός ότι είναι πράγματι κυρίαρχος και συμμετέχει ακόμη και στην αναθεώρηση του Συντάγματος, όσο συμμετέχει άλλωστε και στην διακυβέρνηση της χώρας . Είναι άραγε τόσο αφελής;