 |
| AN ΠΝΙΓΕΙ Ο ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΗΣ, ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΑΝ |
Για πολύ καιρό ακούγονται στα ΜΜΕ πολλά για το πρόβλημα των κόκκινων δανείων των Ελληνικών τραπεζών.
Το θέμα θεωρείται πολύ σοβαρό από τους περισσότερους οικονομικούς αναλυτές και επηρεάζει σημαντικά το μέλλον όλων των τραπεζών, αλλά και την λειτουργία της οικονομίας γενικότερα.
Η Τράπεζα της Ελλάδος, που θα έπρεπε να ασχολείται ήδη σοβαρά με το θέμα, δημοσίευσε στις 30.11.2016 μία έκθεση ιδεών με το τίτλο “ Εκθεση για τους Επιχειρησιακούς Στόχους Μη Εξυπηρετούμενων Ανοιγμάτων”.
ΠΗΓΗ http://www.bankofgreece.gr/BoGAttac...
Η έκθεση αυτή αποκαλύπτει ότι στο τέλος Ιουνίου 2016 τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα είχαν φθάσει στο εξωφρενικό ποσό των 106,9 δις ευρώ ή το 50,5% των συνολικών ανοιγμάτων.
Ο ορισμός για τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα περιλαμβάνει απαιτήσεις με καθυστέρηση στην αποπληρωμή μεγαλύτερη των 90 ημερών, που διαφαίνεται ότι μπορεί τελικά και να μην πληρωθούν.
Ο ορισμός των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων είναι ευρύτερος από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, καθώς στα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα περιλαμβάνονται επιπλέον και οι μη εξυπηρετούμενες ρυθμίσεις δανείων, όπου με παραχωρήσεις τους οι τράπεζες έχουν επιφέρει αλλαγές στους υφιστάμενους όρους των δανείων με σκοπό να γίνουν τα δάνεια εξυπηρετήσιμα από τους δανειολήπτες, έστω και προσωρινά.
Τον Ιούνιο του 2016 το σύνολο των καταθέσεων και repos στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα ήταν 164,98 δις ευρώ, τα υφιστάμενα δάνεια ήταν 222,45 δις ευρώ και το σύνολο της αξίας του Ενεργητικού ήταν 525,42 δις ευρώ.
Αν λάβουμε υπόψη τα παραπάνω αριθμητικά στοιχεία, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το 20,34% των περιουσιακών στοιχείων των Ελληνικών τραπεζών ή αντίστοιχα το 42,33% των υφιστάμενων δανείων είναι προβληματικό.
Σύμφωνα με την φιλόδοξη έκθεση των Ελληνικών τραπεζών, ο στόχος είναι μέχρι το 2019 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια να μειωθούν κατά 37,6% από τα τρέχοντα επίπεδα τους ή κατά 40,2 δις ευρώ.
Οι αρμόδιοι της Τράπεζας της Ελλάδος συμμετέχουν ενσυνείδητα στις ασκήσεις επί χάρτου των διοικήσεων των τραπεζών, γράφοντας χαρακτηριστικά:
"Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των τραπεζών το μεγαλύτερο ποσοστό της μείωσης θα επιτευχθεί κατά τα δύο τελευταία έτη, το 2018 και το 2019".
Η ΕΠΙΜΑΧΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΦΕΛΕΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ.
Ομολογώ ότι για χρόνια διαβάζω ανέκδοτα, αλλά ποτέ ως τώρα δεν διάβασα κάτι τόσο εξωφρενικά αστείο.
Στη σελίδα 11 μαθαίνουμε ότι στις 30.9.2016 “πέτυχαν” στόχο, που οι ίδιες είχαν θέσει προγενέστερα, μειώνοντας τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα σε 106 δις ευρώ, έναντι στόχου 106,9 δις ευρώ . Ομολογείται χαρακτηριστικά: “ Η απόκλιση είναι πολύ μικρή και μάλιστα θετική, δηλαδή κατά 1%.”
Πουθενά δεν αναφέρθηκε στην έκθεση, πώς επιτεύχθηκε αυτή η μείωση κατά 900 εκατ ευρώ, από ποιά συγκεκριμένη τράπεζα και τι “εγγυημένα” δάνεια αφορούσε...
Αλλά παρακάτω προστίθεται χωρίς σχολιασμό ότι τα Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια αυξήθηκαν κατά 1,5% σε σχέση με το ποσό-στόχο ή κατά 1,2 δις ευρώ.
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ "ΠΕΤΥΧΑΝ" ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥΣ...
Από τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του στοχευμένου προγράμματος προκύπτει ότι για μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων κατά 0,9 δις ευρώ, προέκυψε αρνητική απόκλιση άλλου σχετιζόμενου στόχου κατά 1,2 δις ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι συνολικά οι τράπεζες “ρύθμισαν” δάνεια αξίας 2,1 δις ευρώ σε ένα έτος και “έκρυψαν” προσωρινά το πρόβλημα για φέτος.
Από πού προκύπτει η αισιοδοξία ότι σε δύο χρόνια θα καταφέρουν να ρυθμίσουν δάνεια αξίας 40,2 δις ευρώ και θα βρίσκονται εντός στόχου;
Μα φυσικά δεν προκύπτει από πουθενά...
Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι στο διάστημα των επόμενων δύο ετών αναμένουν να εισπράξουν μετρητά 6 δις ευρώ, να εισπράξουν από ρευστοποιήσεις 11,5 δις ευρώ, να πουλήσουν δάνεια αξίας 7,4 δις ευρώ και να διαγράψουν δάνεια αξίας 13,9 δις ευρώ.
ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΜΕΙΩΣΕΩΝ 2018 ΚΑΙ 2019
Αν υποθέσουμε ότι το σχέδιο τους πραγματοποιηθεί , θα εισπράξουν 17, 5 δις ευρώ, αλλά θα πραγματοποιήσουν διαγραφές και μειώσεις δανείων ως και 21,3 δις ευρώ.
Οι δυνητικές συνολικές ζημίες τους μπορούν να φθάσουν έως και 3,8 δις ευρώ.
Ποιός θα τις πληρώσει;
O καταθέτης με bail-in ή ο άγρια φορολογούμενος πολίτης, που δεν είναι μέτοχος σε καμμία πλέον τράπεζα μετά από τρεις αποτυχημένες ανακεφαλαιοποιήσεις;
Για να μην πραγματοποιηθούν ζημιές, θα πρέπει να πουληθούν τα δάνεια τουλάχιστον στο 51,3 % της αξίας τους.
Για να γίνει δυνατόν κάτι παρόμοιο, θα πρέπει τα δάνεια να είναι ενυπόθηκα ή να έχουν εξασφαλίσεις.
Αν αυτό δεν συμβαίνει, κανένα fund ή επενδυτής δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί να αγοράσει δάνεια στο 51,3% της αξίας τους.
Αν υποθέσουμε ότι ένα μέσο ποσό πωλούμενου δανείου είναι 80.000 ευρώ, μιλάμε για πώληση 92.500 στεγαστικών δανείων, που επηρεάζουν άμεσα τη ζωή και την ευτυχία τουλάχιστον 370.000 Ελλήνων.
Αν αναγάγουμε τους 370.000 ‘Ελληνες στο σύνολο των ψηφοφόρων που ψήφισαν τον Δεκέμβριο του 2015, θα βρούμε ένα ποσοστό 6,6% δυσαρεστημένων ψηφοφόρων .
Το 2019 αναμένεται να είναι έτος βουλευτικών εκλογών.
‘Οποιος δεν τους φοβάται, ας δοκιμάσει την κοινωνική και την πολιτική αναταραχή...
Είναι κατανοητό ότι οι τραπεζίτες σκέφτονται ως τεχνοκράτες, αλλά ως άνθρωποι στερούνται λογικής;
Yπάρχει περίπτωση να επιχειρηθεί ένα παρόμοιο σχέδιο και να πετύχει, χωρίς να προκαλέσει κοινωνική επανάσταση;
Aπό πού θα βρεθούν τα 17,5 δις ευρώ, που σχεδιάζουν να εισπράξουν οι τραπεζίτες από ρευστοποιήσεις και μετρητά ως το 2019;
Ποιός παλαβός επενδύει σε ακίνητα σε περιόδους υπερφορολόγησης, capital controls και κοινωνικών ταραχών;
Για πόσο καιρό ακόμη θα υπάρχει ανοχή απέναντι σε “προσκυνημένους” κυβερνήτες, διεφθαρμένους τραπεζίτες και ανίκανους τεχνοκράτες;
To πρόβλημα των κόκκινων δανείων δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ από αυτούς ,που το δημιούργησαν και το συντηρούν.
Η μόνη εφικτή και δίκαιη λύση είναι η δυνατότητα μεταβίβασης των χρηματοδοτούμενων ακινήτων στις τράπεζες από τους δανειολήπτες, με ταυτόχρονη εξόφληση του συνόλου των δανειακών υποχρεώσεων, που τα βαρύνουν και χωρίς άλλη υποχρέωση.
Αν αυτή η δυνατότητα προβλεφθεί νομοθετικά, θα απαλλαγούν οι δανειολήπτες από τους ληστρικούς τόκους, που τους βάρυναν ως τώρα.
Μπορεί σ’ αυτή την περίπτωση οι δανειολήπτες να “χάνουν” τα σπίτια τους, αλλά θα το επιλέγουν οι ίδιοι και όχι βέβαια κάποια απρόσωπα δικαστήρια ή κάποιος στημένος πλειστηριασμός από “κοράκια”.
Πρέπει οι τράπεζες να αποκτήσουν πλέον κίνητρο να προσφέρουν ικανοποιητικές και συμφέρουσες ρυθμίσεις στο σύνολο των δανειοληπτών, αν βέβαια δεν θέλουν να καταντήσουν εταιρίες διαχείρισης ακίνητης περιουσίας με τεράστια αποθέματα αναξιοποίητης ακίνητης περιουσίας.
Δεν είναι λογικό να απαιτούν οι τραπεζίτες από τους δανειολήπτες να εξοφλήσουν δάνεια, που χρησιμοποιήθηκαν για να αγορασθούν ακίνητα αξίας μικρότερης από τη σημερινή οφειλή των δανείων.
Ακόμα πιό ανόητο είναι να προσφέρονται σε δανειολήπτες ρυθμίσεις με μηνιαία δόση ανώτερη από το δυνητικό ενοίκιο του ακινήτου, που χρησιμοποιήθηκε ως εξασφάλιση του δανείου.
Κανένας λογικός δανειολήπτης δεν θα συνεχίσει να πληρώνει δάνεια για να εξοφλήσει περιουσία, που πλέον λόγω υπερφορολόγησης δεν του ανήκει.
Τα δάνεια πρέπει να έχουν ημερομηνία εξόφλησης , αλλά δεν είναι πρακτικό η ημερομηνία αυτή να επεκτείνεται χρονικά πέραν της προσδοκούμενης διάρκειας ζωής του δανειολήπτη.
Οι νεκροί δεν έχουν ιδιοκτησία και οι κληρονόμοι πάντα έχουν τη δυνατότητα να αποποιηθούν την επαχθή κληρονομιά.
Επιδιώκουν οι τράπεζες να μοιρασθούν με το Ελληνικό κράτος την ιδιοκτησία αδέσποτων και κακοσυντηρημένων ακινήτων;
Oι σημερινές πολιτικές ρυθμίσεων εκεί οδηγούν μετά από 40 χρόνια...
Η λύση μπορεί να προκύψει μόνο μετά αμοιβαία αποδεκτές και λογικές διευθετήσεις χρέους, που θα συνοδεύονται από γενναίες διαγραφές τόκων και κεφαλαίου.
Οι δυνατότητες πρέπει να προβλέπονται με αναγκαστική νομοθετική ρύθμιση για να μην διατρέχουν νομικό κίνδυνο για απιστία οι διοικήσεις των τραπεζών, αλλά και για να υπάρχει διαφάνεια και εφικτή λύση για κάθε δυνατή περίπτωση και δανειολήπτη.
Το ανέκδοτο της λύσης του προβλήματος των κόκκινων δανείων με τα υφιστάμενα αφελή σχέδια της ΤτΕ και των τραπεζών πρέπει κάποτε να τελειώσει.
Μπορεί ποτέ αυτός που πνίγεται στη θάλασσα να τραβήξει τον εαυτό του έξω, τραβώντας τα μαλλιά του?
Oι τράπεζες και η ΤτΕ ευθύνονται με πολλούς τρόπους για το πρόβλημα της υπερχρέωσης κάποιων Ελλήνων πολιτών.
Πρέπει τώρα να μοιρασθούν με τους δανειολήπτες το κόστος της οποιασδήποτε λύσης.
Σήμερα και όχι αύριο...
Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;