Αντίθετα με πολλά άλλα θέματα, που οι φιλόσοφοι της κλασικής Ελλάδος μελετούν, η δεοντολογία και η ηθική δεν έχουν έκτοτε προοδεύσει σε μεγάλο βαθμό, ως έχουν, φερ᾽ ειπείν, πολλές επιβεβαιωμένες επιστημονικές ανακαλύψεις στην νεο-μεταμοντέρνα μας προσωρινότητα, π.χ., στην αστρονομία, τη βιοϊατρική, την πληροφορική, την φυσική και την χημεία. Τίποτε στην δεοντολογία και την ηθική δεν είναι γνωστό από επιστημονική άποψη, και ως εκ τούτου κανένα αφήγημα δεν κρέμεται επάνω σε κάποιες εμπειρικές αποδείξεις, που κρίνουν μία σύγχρονη διατριβή επί της δεοντολογίας και της ηθικής κατά πολύ ανώτερη από μία κλασική.
· Συγκρίνοντας τα σημερινά πρότυπα της δεοντολογίας και ηθικής, ωστόσο, με εκείνα του Πλάτωνος και του Ἀριστοτέλους, οι σύγχρονοι άνθρωποι αναμφιβόλως βρίσκουμε αποκρουστικά απεχθή, την υποστήριξή τους σε ένα αναλογικό ή γεωμετρικό καταμερισμό της Ἰσότητος, υπέρ της ἀνισότητoς.
Ακόμη και αν προσπαθήσουμε να παραβλέψουμε την συγκατάθεσή τους στην πανταχού τότε παρούσα, ευρέως διαδεδομένη δουλεία, και στην υπεροψία των ανδρών και πατέρων υπεράνω των γυναικών και παιδιών, μάλλον είναι δύσκολο να αμελήσουμε την στάση τους στο: ό,τι είναι άριστο, ουσιαστικά προορίζεται μόνον για τα πολύ λίγα, ετερογενών δραστηριοτήτων μέλη του ψευδο-αριστοκρατικού καθεστώτος ή swanky régime, τα οποία βρίσκουν, ως αναμένεται, την δεοντολογία και ηθική της κλασικής Ελλάδος, αυστηρά ανεπαρκή για την αισθηματική ‘σπουδαιότητα’ της γραφειοκρατικά ιεραρχικής τους εξουσίας και ισχύος.